THIS IS A PART OF MY SOUL....... you are welcome to take a look !!

dinsdag 31 juli 2012

Papegaaiduikers

Zwager is helemaal into de papegaaiduikers, de clowns van de oceanen. Ik kon het niet laten toen ik deze kado kreeg, om degene vooraan met 'me' te betitelen. Het voelde zo.......

La Bamba

Toen was het gewoon, ik heb het nooit meer gezien en ik denk dat het nooit meer terugkomt: La Bamba. Waar we ook naartoe gingen, Teejater, Koot, 't Pannetje, 't Witte Paard, halverwege de avond werd La Bamba gedraaid en bestond de danszaal uit 2 kringen, 1 buitenste kring en 1 binnenste kring. De binnenste kring had de controle, degenen in die kring liepen rondjes en pikten iemand (natuurlijk iemand die je geweldig leuk vond) eruit die je dan 3 zoenen gaf en je wisselde van plaats. Controlfreak die ik ben liep natuurlijk het liefst in de binnenste kring, de keuze had ik natuurlijk al lang van tevoren gemaakt, het was alleen zoeken waar hij stond. Als je pech had liep hij ook in de binnenste kring. Als ik het zo lees leek het wel een kinderspelletje maar het was uitermate geschikt om iemand te leren kennen (en heel spannend). Dit was natuurlijk lang voordat het individualisme zijn intrede deed en house heeft ervoor gezorgd dat je niet meer gezamenlijk in 2 rijen tegenover elkaar (met de gebruikelijke tasjes in het midden) danst maar helemaal in je eentje, wat je dan ook blijft die avond......

maandag 30 juli 2012

Toeval ?

Bestaat het nou wel of niet? We zeggen zo vaak achteraf "het heeft zo moeten zijn", maar is dat niet gewoon het vermogen van je brein om het te accepteren of positief te maken. Zou je anders wel met die situaties om kunnen gaan? Als ik mijn laatste liefde niet ontmoet had, had ik nooit dit huis  gekocht (het beste dat ik ooit gedaan heb) en als mijn laatste liefde geen schulden had, had ik dit huis ook niet alleen op mijn naam gekocht. Aangezien mijn laatste liefde 3,5 jaar geleden vertrok (zijn eigen keus) zeggen Jut en Jul vaak tegen elkaar: 'Het heeft zo moeten zijn'. Maar wat als het nou allemaal berust op toeval. Want, als het allemaal zo heeft moeten zijn, waarom vind ik dan geen werk en moet ik zo'n onzekere tijd leren doormaken. Waar is het goed voor, welnu, de 'toeval bestaat niet followers' zeggen dat je daar pas achteraf achterkomt. Bij de psychologiecursussen was de rode draad altijd de boodschap: 'alles komt altijd weer goed'. Gelukkig ben ik daarin wel een diehard believer!!!

zondag 29 juli 2012

Gino V.

Het begon allemaal met een piepklein berichtje in de lokale krant. In september zou Gino Vannelli zijn nieuwe cd  promoten met een optreden op het Stadsplein, gewoon hier in Capelle. Mijn liefde was hier nog, we woonden hier net en las het voor. Ik geloofde er niets van en moest het zelf lezen en toen geloofde ik het nog niet. Voor mij was het net zoiets als een aankondiging van de Stones die op het Stadsplein kwamen optreden. Ik bedoel, Gino Vannelli, dat is niet zomaar iemand, hij was in de 70er jaren toch echt een wereldster waar je niet zo dichtbij kon komen. Jul is een diehard fan en Jut is fan geworden doordat Jul de l.p's constant door ons huis liet galmen. Op betreffende datum togen Jut, Jul en de liefdes op tijd naar het plein want het zou wel druk gaan worden. Groot was de verbazing dat slechts een handjevol mensen de moeite hadden genomen om op te draven. We stonden eerste rang, helemaal vooraan en genoten. Jammer dat het voorbij was, dus nog even wat drinken in het Isala Theater. Toen hoorden we dat hij daar ook was en konden we een Meet & Greet krijgen. Wat hebben we genoten. We hebben met Gino gepraat, hem aangeraakt en we staan met hem op de foto en dat terwijl het helemaal gratis was. Dat pakt niemand ons meer af. Heel fijn dat niet zoveel mensen meer weten wie die geniale muzikant is....

Ruzie

Wat kunnen mensen elkaar toch aandoen....Daar snap ik helemaal niks van. Woensdagavond laat werden we opgeschrikt door sirenes in de straat. Ik woon aan het begin van de straat tegenover een speelveldje met aan de rand een rij huizen. Aan het eind van die rij huizen woedde een brand, een fikse brand. Gelukkig was hij snel geblust. Naderhand hoorde ik dat daar een stel woont dat altijd ruzie heeft. Dit keer liep het zo hoog op dat de vrouw de auto in brand heeft gestoken!? Eergisteren zat ik lekker op de bank naar een leuke nieuwe serie te kijken, Terra Nova, en weer sirenes, dit keer een ambulance en 2 politieauto's. Toen hoorde ik een helicopter en dacht dat hij wel erg laag overvloog, tot ik me realizeerde dat hij op bovengenoemd speelveldje ging landen, tegenover mijn keukenraam dus. Het bleek een traumahelicopter te zijn. Jeetje, wat nu weer.... Nadat de straten overspoeld werden door nieuwsgierige mensen (ik stond er ook bij hoor) kwam de ambulance weer voorbij en enige tijd later vertrok de helicopter ook weer. De buurtroddels meldden dat er ook in dit geval sprake was van een hevige ruzie waar ongetwijfeld wapens bij betrokken waren (anders komt er geen traumahelicopter). Op zulke momenten ben ik weer heel blij dat ik alleen woon....

zaterdag 28 juli 2012

Geweldige tekst!

Ik lees hem net in de laatste Flow en hij gaat op mijn schoolbordverfdeur:

Everything is going to be OK in the End
If it's not OK
It's not the End

Love song?

Different Corner van George Michael: Een van mijn favorieten, je snapt vast wel waarom....

I'd say love was a magical thing
I'd say love would keep us from pain
Had I been there, had I been there

I would promise you all of my life
But to lose you would cut like a knife
So I don't dare, no I don't dare

'Cause I've never come close in all of those years
You are the only one to stop my tears
I'm so scared, I'm so scared

Take me back in time, maybe I can forget
Turn a different corner and we never would have met
Would you care

I don't understand it, for you it's a breeze
Little by little, you brought me to my knees
Don't you care

No I've never come close in all of those years
You are the only one to stop my tears
I'm so scared, of this love

And if all that there is, is this fear of being used
I should go back to being lonely and confused
If I could, I would, I swear.....


Het gemis

Het gaat goed met me hoor, ik kan heel goed alleen zijn, maar er zijn dagen...... Opeens realiseer je je dat je al meer dan 3 jaar niet bent aangeraakt. En als je dan net een artikel hebt gelezen over baby's in weeshuizen die goed verzorgd worden maar nooit aangeraakt en daardoor sterven, doet dat geen goed aan je stemming. Het gemis is dus op zo'n moment niet zozeer de lieve woordjes die in je oor gefluisterd worden (ben vergeten of dat uberhaupt ooit gebeurd is) maar je voeten die wel een keer lekker gemasseerd willen worden of, nog lekkerder, je schouders die schreeuwen om een heerlijke massage, vooral na het snoeien en vegen in de tuin. Of 's ochtends langzaam wakker worden en armen om je heen voelen die je stevig vastpakken yammie. Gelukkig heb ik nog 3 heerlijke jongens thuis die ik kan knuffelen en waarmee ik in bed lig, ik moet ze toch eens leren masseren...

vrijdag 27 juli 2012

Faken

Iedereen doet het en af en toe kun je dat in dit leven nodig hebben. Faken dat je iemand aardig vindt omdat je ergens bij wil horen, faken dat je ergens goed in bent om iets gedaan te krijgen, faken dat je iets voor iemand voelt om de lieve vrede te bewaren, faken dat je het naar je zin hebt om te voorkomen dat je moet uitleggen waarom je het niet naar je zin hebt, faken dat je een goede relatie hebt om de buitenwereld te laten geloven dat dat zo is, faken dat je positief bent terwijl je barst van de negatieve gedachten, faken dat je tolerant bent omdat dat van je verwacht wordt. Ik laat het zoveel mogelijk over aan de professionals, ik geef er de voorkeur aan te leven met een schoon geweten, ook al is het soms makkelijker om te faken..........

donderdag 26 juli 2012

Gemiste Kans

Heel af en toe werp ik weer eens een blik op Relatie Planet, heel misschien een leuke nieuweling, en zo af en toe stuur ik eens een hartje om meestal een gebroken hart terug te krijgen (geen interesse). Gisteren zag ik ineens een foto die ik zowaar wel leuk vond,

Chris, dierenliefhebber, geen eisen, je moet alleen van dieren houden.... nou dat doe ik wel dus ik heb hem een hartje gestuurd en verwachtte het gebruikelijke antwoord. Maar nee..... hij stuurde mij ook een hartje. Dat houdt dus in dat hij ook geen full member is en tja, dan kun je verder niet veel. Ik dacht nog een creatieve poging te doen door op mijn profiel een verwijzing te maken naar mijn weblog. Als ie het gelezen heeft en met een HBOopleiding zou hij het moeten snappen. Vandaag keek ik nog eens maar inmiddels is hij helemaal geen member meer. Dus.... als iemand die dit leest Chris uit Noord-Holland toevallig kent, 53 jaar, blond, jeugdig type, gek op dieren, heeft een hond....... Ik gooi 'the Secret' maar in de strijd en laat het universum zijn werk doen. Er zijn wel gekkere dingen gebeurd in mijn leven......

Mooi !!

You are not given the people you want, 
You are given the people you NEED – 
To help you, to hurt you, to leave you, to love you 
and to make you into the person you were meant to be.

Kakelclub

We hadden een kakelclub. Zeven waanzinnig verschillende meiden die 1x per 2 maanden samenkwamen om met elkaar te 'hangen'. Het begon 18 jaar geleden met een kopje koffie op zaterdagmorgen en groeide uit tot een gezamenlijk etentje bij de Italiaan waar bleek dat er over en weer nogal wat intieme verhalen werden gespuid zodat besloten werd om af te spreken bij iemand thuis die dan ook zou zorgen voor een overheerlijke zelfbereide maaltijd met altijd als toegift koffie met bonbons en een likeurtje. Zo, wat een lange zin he.....
Het waren 18 leuke jaren, waarin zoveel gelachen is en er zoveel relatieperikelen de revue gepasseerd zijn, pijntjes, zorgen, dubieuze ontmoetingen, harten die onder riemen gestoken werden, kortom het leven in een notendop. Ik mag graag geloven dat we er veel aan gehad hebben, alle feed back die gegeven werd op (stomme) akties van de een en de waarschuwingen voor (stomme) akties van de ander. Maar.... helaas is de kakelclub ontbonden, de leden zijn ieder huns weegs gegaan maar we hebben de lessen onthouden, de herinneringen in een laadje gestopt en zijn er rijker door geworden.

woensdag 25 juli 2012

Zoenen en zo

Eerder heb ik al gemeld wat mijn meest romantische moment is. Daarna komt het erop aan.... Voldoet het aan je verwachtingen? Kan hij zoenen? Ik ben er gek op, vooral als het de eerste keren betreft en zeker als het al een tijd geleden is. Zo werkt het nou eenmaal, als je het niet elke dag doet waardeer je het meer. En het gekke is ook, als je het elke dag kan doen is het op een gegeven moment niet meer leuk. Zoenen is alleen leuk als de spanning er nog op zit. Tja en wat nog belangrijker is... met iemand die het ook kan, want ik heb meegemaakt dat het daarmee droevig gesteld kan zijn. Er zaten ook parels tussen hoor, helaas weinig diamanten, maar als je dan zo'n diamant trof, dan was het ineens niet meer zo belangrijk waar je over praat, of je wel dezelfde interesses hebt, hoe hij eruit ziet en of zijn sokken nou zwart zijn of wit, het enige dat telt zijn jouw en zijn lippen verloren in een momentopname die wat mij betreft wel een week mag duren.....

dinsdag 24 juli 2012

Stille kracht

juni 1977

De stille kracht van jouw liefde ken ik niet
De stille kracht van jouw ogen, dat het me verbiedt
Avond, rozen sluiten hun kelken
Om de volgende dag nietsvermoedend te verwelken
De zon gaat op, er staan weer nieuwe rozen in de knop
Symbolen van liefde ontvouwen hun blad
Ze vermoeden niet dat ik om jou gebeden had
Avond, ik sluit mijn ogen
Probeer niet teveel te denken en niet te graag te mogen

Ver van mijn bed

1976. Om 8 uur 's avonds zaten vriendin en ik al in de Bourdon, vroeger had je dancings, iets groter dan een kroeg met een dansvloertje. Natuurlijk moest je 18 zijn om daarin te mogen maar met makeup zag het er al gauw 2 jaar ouder uit en we mochten altijd naar binnen. Maar.... wie gaat er nou om 8 uur al in een dancing zitten, meestal waren wij de eersten. Dat was eigenlijk best fijn want dan kon er alvast een beetje moed ingedronken worden. Vaak waren M. en ik flink aan het flirten, helaas had hij een knipperlichtrelatie en ik wist nooit of het aan of uit was. We hadden altijd wel veel lol samen en hij had me ooit mijn adres gevraagd. Ik dacht dat dat geen kwaad kon omdat ik niet verwachtte dat hij bij mij thuis zou komen. Ik was door de weeks vaak bij vriendin en daar werd ik gebeld door moeders dat ik thuis moest komen want er was iemand voor me. Toen ik binnenkwam zat M. gezellig een biertje te drinken en te keuvelen met moeders. Tjee wat schrok ik. Ik had geen rekening gehouden met moeders, die vond het altijd superleuk om iedereen binnen te vragen. We zijn een paar keer uitgeweest en ik heb me daarna verre van hem gehouden na een dreigement van zijn vriendin. Groot was mijn verbazing toen ik een aantal jaren geleden het bericht op het journaal hoorde dat M. in zijn auto dood was gevonden, doorzeefd met kogels omdat hij op niet al te goede voet stond met Holleeder. Toch wel fijn dat hij toen een vriendin had.......

maandag 23 juli 2012

Over 10 jaar...

Waar zie je jezelf over 10 jaar? De vraag wordt regelmatig gesteld, is mij ook al regelmatig gesteld, vooral in werksituaties. Vorige week las ik een artikel waarin de vraag werd gesteld terwijl een clubje vriendinnen een middagje aan het hangen was met elkaar. Daar kwamen verrassende dingen uit. Toen ging ik er ook over nadenken maar dan wel een beetje met 'wishful thinking' in de marge. Dus.... over 10 jaar ben ik nog steeds Helen maar niet meer in de overgang dus, zoals eerder gemeld, heel erg tevreden met mezelf. Natuurlijk ben ik in topconditie en heb veel succes met mijn boek met korte verhalen door mezelf geillustreerd met foto's van mijn schilderijen. Ik woon nog steeds in hetzelfde huis, gezellig naast zus en zwager, speel inmiddels een lekker deuntje gitaar en zing de hele dag door liedjes begeleid door mezelf. Zo af en toe hebben we hele gezellige kampvuuravondjes met medemuzikanten. Ik heb een stuk of wat 'vrienden', een 'spelletjes lover', een 'muziekmaak lover', een 'kook lover', een 'uitgaans lover', een  'gezellig op de bank zit' lover en maak regelmatig een ritje in mijn cabrio PT Cruiser naar de vriendinnen die ik nu ook heb of naar moeders die dit jaar een groot feest krijgt, ze wordt 100 ... Ik ben gek op wishful thinking...

zondag 22 juli 2012

Films en zo ..

Er zijn van die films die er voor mij uitspringen. Een ervan is Dirty Dancing, ik heb hem net op t.v. gekeken.... voor de 36ste keer geloof ik, ken de tekst bijna woord voor woord. Waarom is ie zo leuk voor mij, tja, de romantiek, het type man waar ik voor zou vallen, de situatie, hij lijkt een foute die elke vrouw kan krijgen maar valt voor een onbeduidend pubermeisje maar wel met een persoonlijkheid en lef. De scene waarin ze meldt dat ze hem zo leuk vindt en wat daarna gebeurt is voor mij de meest erotische/romantische scene ever, samen met die van die andere film maar dat straks. Het is zo'n 'dat wil ik ook' film, een man die naar je toe komt en zegt 'nobody puts Helen in a corner' om dan op de meest waanzinnige manier je toe te zingen 'I've had the time of my life and I owe it all to you', heerlijk. En de andere is: Bridges of Madison County, dat wil ik zo graag geloven, dat er zo'n klik is, dat twee mensen zo enorm op 1 lijn kunnen zitten binnen een paar dagen dat hij, haar nog 1 kans gevend, niets hoeft te zeggen, alleen maar drijfnat staand in de regen naar haar kijken. Hij zei het al eerder 'this kind of certainty only comes along once in a lifetime'. Jaja IF YOU'RE LUCKY...

zaterdag 21 juli 2012

Verliefd 2

juli 1993

Wat is verliefdheid, ik wil 't weten
Maar het overkomt me niet
Ik kan maar niet vergeten
Dat het eindigt in verdriet

Het pantser dat mijn hart omringt
Behoedt me voor dit tranendal
Men zegt dat liefde alles overwint
Ik wacht tot mijn pantser scheuren zal

Verliefd

Dat is wel een mooie voor de zaterdag: Verliefd. Verliefdheid is een gekte, je bent tijdelijk ontoerekeningsvatbaar, verliest de controle over jezelf.... en dat is nou net waar hem de kneep zit. Wetenschappelijk gezien ben ik wel eens verliefd, zij verklaren dat als je meer dan de helft van de dag aan iemand denkt, je ook verliefd bent. Dat gebeurt me wel, maar dat verschijnsel van vlinders in je buik als je aan hem denkt en op wolken lopen, dat ken ik niet hoor. Ik wil altijd graag weten waar ik aan toe ben en dat hoort niet bij verliefd zijn, dan ben je onzeker, de hele dag door, wekenlang, pfffff.. Puttend uit mijn eigen ervaring weet ik dus dat verliefdheid niet iets is wat je overkomt maar iets wat je toestaat te gebeuren. En natuurlijk vind ik het, net als iedereen, lekker als iemand de hele dag in je oor fluistert hoe mooi je bent, dat je zo bijzonder bent en de enige op aarde die hem gelukkig kan maken en dat er na jou nooit meer een ander komt. Natuurlijk zijn het geen leugens, het zijn momentopnames, op het moment dat het gezegd wordt is het waar, maar ja. Hoe lang duurt die gekte. Ik zou het het fijnst vinden als ik gewoon het leven dat ik nu heb kon leven met zo af en toe een paar weken een beetje van bovenstaande,  een soort toetje.....

Jongenstehuis

Nog steeds 10 jaar en altijd buiten. Wij hadden in de buurt een jongenstehuis, klinkt lekker he, een jongenstehuis. Het bestond uit 2 kleine flatgebouwen vol met jongens die (volgens mij) wegens gedragsproblemen in dat tehuis gestopt werden. Nou, dat vonden onze ouders niet fijn, dus ons werd altijd gezegd dat we niet bij het tehuis mochten spelen en zeker niet met de jongens uit dat tehuis contact mochten hebben. Wat werd dat groot gemaakt, natuurlijk waren wij daardoor wel op onze hoede maar het maakte die jongens ook wel heel erg interessant. We waren nog wel zo gehoorzaam dat we niet bij het tehuis kwamen maar ja, die jongens (een jaar of 17, 18) liepen natuurlijk ook buiten en wij kwamen ze tegen. En wat bleek, ze waren helemaal niet eng of gevaarlijk (althans niet voor ons) maar heel aardig. Er was er zelfs 1tje waarmee ik regelmatig sprak en die mij meenam op het schoolplein (na schooltijd) de brandtrap op (waarvoor ik zelfs mijn ontluikende hoogtevrees negeerde) en mij bovenop die brandtrap een gedichtje voor het slapengaan leerde: Ik ga slapen, ik ben moe, ik sluit mijn beide oogjes toe. Het was volgens mij iets religieus en de rest ben ik vergeten maar hoe lief toch.... Ook was hij het die altijd het liedje She likes weed van de Teeset zong en na een tijdje zongen we dat samen en dat was mede de basis voor mijn goede kennis van het Engels. Ik weet niet meer hoe hij heette of waarom hij daar in dat tehuis zat, maar ik wist niets van gedragsproblemen toen ik 10 was en vond het gewoon een lieve jongen...

vrijdag 20 juli 2012

Bloeiende Heg

Jul heeft een ouderwetse heg om de tuin, het is een hoekhuis dus een grote heg, zo een die vroeger, voor de tijd van de schuttingen en rare metalen hekken met keien erin, iedereen had. En wat zo leuk is, begin juli gaat die heg bloeien met kleine witte bloempjes die een specifieke geur hebben, een 'vroegergeur'. Toen ik opgroeide woonde ik in een wijk waar veel kinderen woonden, gewoon in een flatje 4 hoog zonder lift met een piepklein balkonnetje. De jongeren van nu zouden hun neus ervoor ophalen maar wat was het gezellig wonen daar. De benedenwoningen van die flats hadden een grote tuin en tussen die tuinen stonden dus die heggen die allemaal tegelijk begin juli gingen bloeien. Zodra ik dat ruik ben ik er weer, spelend in het speeltuintje tussen de flats, goed in het zicht van de ouders, altijd buiten, de maan is rond spelen, balletje trap, stoeprandje, elastieken, knikkeren, rolschaatsen, toneelstukken spelen in de kelders, stiekem op het terrein van de school lopen waarvoor je tussen de spijlen van een hek door moest (kon toen nog, ik had bloedarmoede en was erg dun), met ons opblaasbare rubberbootje in de sloot varen en (volgens mij) elke winter schaatsen op die sloot, als je thuiskwam lekker bij de kolenkachel zitten en in de zomer stikte je van de hitte want er was geen zonwering, geen airco en geen ventilator. Als die heggen bloeiden hadden we vakantie en was het altijd een spannende tijd want veel geld voor vakanties was er in die tijd niet dus werd er vaak van huis geruild. In juli kwam in onze straat dan altijd Harry uit Twente voor 2 weken. Ik zeg altijd maar dat zal niet vaker dan 2 of 3 keer geweest zijn. Ik wist al vroeg dat ik niet op vrouwen viel want wat vond ik Harry leuk, volgens mij was ik 10 jaar. Harry vond mij niks (story of my life hihi) maar gespeeld hebben we wel. Fijn, die bloeiende heg, er staat een vaasje met heggebloemen in mijn boekenkast, heerlijk......

donderdag 19 juli 2012

Perceptie

Iedereen heeft zijn eigen waarheid en dat is op zijn zachtst gezegd, lastig. Iedereen ervaart situaties anders. Je kent het wel, als er bijv. 2 mensen uit elkaar gaan. Als je ze spreekt geven ze je beiden een heel andere versie van hun (ex) relatie. Wat is waar? Tja, eigenlijk liegt er niemand. Ze vertellen je gewoon hun eigen waarheid. Wat er daarna gebeurt is dat je gaat oordelen over die verhalen vanuit jezelf. IK zou zoiets nooit doen dus waarom hij/zij dan wel. Omdat het hun weg/hun leven is, niet het jouwe. Er kunnen altijd zoveel redenen zijn waarom iemand iets doet en zo'n reden is altijd gebaseerd op zijn/haar eigen eerdere ervaringen of verwachtingen. In de praktijk is het lastig, het houdt in dat in mijn geval ik een verhaal aanhoor en dus meteen denk: Ik wil de andere kant van het verhaal horen, want misschien is het wel verkeerd begrepen, wat er dus op neerkomt dat ik heel (te) begripvol ben en haast niet boos te krijgen. Ik zie altijd allebei de kanten wel dus begrijp vaak ook de reactie van beide kanten. Maar lastig of niet, het is en blijft interessant te ontdekken hoe verschillend mensen omgaan met "het concert des levens"...

woensdag 18 juli 2012

Anders

Zo, het staat op mijn w.c.deur: What makes you different makes you beautiful. Het is begonnen rond mijn 30ste, ik ben anders. Ik zal zeker weer niet de enige zijn die dat vindt van zichzelf maar ik werd me ervan bewust rond die leeftijd en het is sinds die tijd niet veranderd. Ik ben ook anders, heb natuurlijk geen huisje boompje beestje leven (behalve het beestje dan, daar heb ik er 3 van), geen kinderen, geen man en nooit getrouwd geweest dus leid je een ander leven dan mensen die wel een partner hebben en kids. Ik ben alleen verantwoordelijk voor mezelf (en das al moeilijk genoeg) en dat vind ik over het algemeen best fijn. Door zo'n leven heb je wel veel tijd om na te denken en ik heb vaak het idee dat mensen me niet begrijpen, natuurlijk is dat wederzijds anders zou ik dat idee niet hebben. Vind ik dat erg, nou nee, want zie de tekst op mijn w.c.deur. En af en toe heb ik het idee dat ze er wel zijn hoor, die mensen waarmee ik op een lijn zit. Dan hoor ik opeens een interview met iemand van 28 waar ik geboeid naar zit te luisteren en ineens gaat er een lampje branden: Die denkt zoals ik en als hij zo denkt, zijn er vast meer.........

dinsdag 17 juli 2012

Enjoy Little Things

Het staat op een leren armband die ik omheb, op een schilderijtje dat ik ooit gekocht heb en natuurlijk ook in allerlei boeken en tijdschriften en wat zo leuk is, ik kan het...... Ik kan zo genieten van een nieuw schilderij dat ik gemaakt heb met een pakkende tekst, van een takje nepbloemetjes in een vaasje op tafel omdat het zo'n mooie kleur heeft, van een dagje sjoppen met Jul tot we heel moe zijn (tegenwoordig wat sneller dan vroeger) en thuiskomen en de aangekochte schatten uitpakken, anderhalf uur graaien in uitverkoopbakken bij Zara (het is mediteren), een nieuw bandje ontdekken en de cd 10x draaien met koptelefoon tot de teksten geen geheimen meer hebben, op de bank zitten en om me heen kijken, kaarsjes aan, wierookje aan en denken, het is allemaal van mij, naar bed gaan met een goed boek met alle drie de jongens aan mijn voeteneind, de zon die na een aantal dagen verstoppertje spelen ineens weer een dag schijnt, koffie drinken in mijn (postzegel)tuintje, zien dat de roos weer nieuwe knoppen heeft gemaakt, de vuilniszakken weggooien in de schemering en 2 vleermuizen heen en weer zien vliegen, mijn moeder laten lachen door haar, als ze haar dagelijkse telefoontje pleegt, te begroeten in het Russisch, ontdekken dat mijn brein nog altijd heel jeugdig is hoewel het lichamelijke verval toeslaat, mijn gitaar pakken en een liedje zingen, het maakt niet uit dat het niet klinkt, in mijn hoofd is het mooi, merken dat ik met vriendin nog steeds lekker kan lachen, ook al is het wat minder vaak dan vroeger, weg is het niet, op vrijdag samen met Jul een gebakje uitzoeken voor de koffie 's avonds en daar heerlijk van genieten, gebeld worden door vriendin in Nieuw Zeeland en merken dat het andere eind van de wereld heel dichtbij is, en af en toe een mooie man zien die ik het liefst in mijn volle huiskamer aan de muur wil hangen om er alleen maar naar te kijken, maar op mijn blog mag ook......

maandag 16 juli 2012

Nog 1 foto.....

juni 1993

The world is full of strangers
Will I get to meet them
Risking my neck in this danger
Showing emotion right there and then

But who knows the timing
Who sets the alarm
Who stops me from hiding
Who keeps me from harm


zondag 15 juli 2012

Wat een weekend 2

Na een overheerlijke maaltijd van zelfgemaakte pasta en hele dikke buiken, besloten we het noodweer te trotseren en naar Nijmegen Centrum te lopen om deel te nemen aan de festiviteiten. We waren een beetje sombertjes vanwege al die regen maar, aangekomen in het Centrum en het feestgedruis, werden we toch meegesleept en al wat vrolijker. We stonden naar een band te kijken en deze bleek wel erg goed en had een goede keuze van repertoire (dat houdt meestal in, veel herkenbare nummers die we lekker mee kunnen brullen). Ik had wel medelijden met de jonge jongen die biertjes rondbracht, hij druppelde gewoon omdat ie doorweekt was. Heb hem aangeboden om met ons mee te gaan naar huis voor een warm bad en een massage hihi. Na nog een flinke wandeling door Nijmegen en tussendoor een drankje kwamen we uiteindelijk weer uit bij het laatste optreden van de goede band. Het was me al opgevallen dat er heel wat 'negens' in Nijmegen rondlopen, tjee, veel mooie mannen daar.  Staande bij de band had ik er nog 1 gespot en na nog 1 drankje en vrolijk ouderwets uitgaansgevoel van vroeger besloot ik hem te vragen of ik een foto mocht maken. Natuurlijk vroeg hij waarom en ik heb hem eerlijk gezegd dat ik hem zo'n mooie man vond dat ik hem mee naar huis wilde nemen, desnoods op mijn mobiel. Hij vond dat wel grappig en ging akkoord. Een meisje uit zijn groep vrienden stelde voor om de foto te nemen zodat hij er samen met mij op stond. Geweldig..... Vrienden Y J en H en ik hebben vreselijk gelachen en het was een waardig besluit van een ouderwets gezellige uitgaansavond. Dus...... MEET NIKAY......

Wat een weekend

Vriendin Y en ik gingen een weekend naar vriendin J. plus man in Nijmegen. Het is de start van de feestelijkheden rondom de 4daagse dus uitgesproken leuk om bandjes te kijken. Het begon met een hoop getwijfel mijnerzijds, met de auto of met de trein. Het weer beloofde niet veel goeds, plensbuien en om dan naar Nijmegen te rijden.... Goed, uiteindelijk maar voor de trein gekozen, lekker relaxed! Ik ging vriendin Y ontmoeten op station Rotterdam Centraal. Zo gezegd zogedaan. Om een uur of 11 zaten we in de trein naar Utrecht om daar over te stappen. De trein stopte echter midden in een weiland, wat was dat nou? De intercom meldde: Sorry mensen, de trein ging uit zichzelf remmen, maar we rijden nu weer verder?! Y, die vaak in de trein zit zei dat ze dat nog nooit gehoord had. Vol goede moed echter kwamen we op station Utrecht aan om in de trein te stappen naar Nijmegen. De trein was behoorlijk leeg, vreemd. 1 Station verder, Driebergen, werd gemeld dat wegens een 'aanrijding met een persoon' de trein niet verder zou reizen dan Driebergen en er werden bussen ingezet. Iemand had precies die tijd en dat spoor uitgekozen om er een eind aan te maken. Chaos... Er werd ons verteld: Let op de mensen met de gele vestjes, zij weten wat u moet doen. Deze meldden ons echter dat wij, hoewel wel gratis thee en koffie, geen bus konden krijgen naar Nijmegen en terug moesten naar Utrecht om daar een trein naar Den Bosch te nemen en dan verder naar Nijmegen. Ja, wat was dat nou, we kwamen net uit Utrecht.... Gelukkig had een ander geel vestje beter nieuws. We konden met de bus naar Ede en vandaar weer met de trein verder naar Nijmegen. Dus, na een half uur in de bus konden we in Ede in de trein stappen naar Nijmegen. Goh, 1x per jaar ga ik met het openbaar vervoer. De volgende keer wordt het toch maar weer de auto............

vrijdag 13 juli 2012

Worst case scenario en Harnas

Dat wat mij door veel dingen heen heeft geholpen is het 'worst case scenario', klinkt heel erg als iets uit het bedrijfsleven, maar daar wordt het natuurlijk ook toegepast. Het is een overblijfsel uit de cursus (die we overigens 2x achter elkaar hebben gevolgd, omdat ie zo leuk was) Alfa Training. Het helpt als je in een situatie zit waar je geen grip op hebt maar (omdat je nou eenmaal een vrouw bent) vaak over nadenkt/piekert. Zet even je emoties buitenspel en bedenk nuchter wat het ergste is dat zou kunnen gebeuren. Meestal komt het niet eens zover maar mocht het onverhoopt toch daarop uitdraaien is het niet meer zo'n schok en ben je voorbereid. Op de een of andere manier scheelt dat. Ook het op maat gemaakte Harnas pas ik nog steeds toe. Je hebt het in de kast hangen en trekt het aan (in je hoofd, niet in het echt natuurlijk) als je een moeilijke situatie in het vooruitzicht hebt. Het verhaal hoe we aan het harnas kwamen was zo leuk dat ik het nooit vergeten ben. In het kort.... met paard en wagen op weg naar de smid in een kleine nederzetting. Een bijzondere smid want hij kon alles maken wat je maar wilde in elke kleur van elk materiaal. Vandaar dat mijn harnas van roze kunststof is waar niets doorheen komt en heel soepel, met bijbehorende roze duikbril, makkelijk bij het uien snijden (helpt echt!). Op die manier worden moeilijkheden uitdagingen....

donderdag 12 juli 2012

Haast

Inherent aan het almaar sneller leven, waar ik zoveel mogelijk niet aan meedoe, is het bos van de afkortingen. Soms is het niet meer te begrijpen waar iets over gaat als je niet thuis bent in die snelle wereld. Gisteren kocht ik een DVD met daarop de sticker "utvrkp". Natuurlijk snappen we in dit geval wel wat er bedoeld wordt maar is het goedkoper om dat erop te laten drukken dan "uitverkoop" of is het gewoon mode. Het verbaast me in dit geval dan dat steno inmiddels zo goed als uitgestorven is. Ik heb het nog geleerd en kan het zelfs nog lezen, zo goed is het in mijn brein verankerd 35 jaar geleden. Misschien kunnen we dat dan nieuw leven inblazen. Het staat leuker op stickers, al die krullen en haaltjes, dan "utvrkp".

woensdag 11 juli 2012

Hersenspinsels

"Het is verstandig om te beseffen dat de mening van anderen over jezelf soms juister is dan je eigen mening". Dit komt uit het boek Hersenspinsels van Andre Aleman over de dunne scheidslijn tussen 'normaal gedrag' en schizofrenie. Heel interessant en soms best eng. Ik vond de onderzoeken naar 'iets zeker weten' erg boeiend. Ik had daar vroeger ook een handje van. Wist zeker dat ik het gehoord had, wist zeker dat hij dat zo gezegd had. Terwijl in onderzoeken wordt aangetoond dat dat 'zeker weten' mede voortkomt uit verwachtingen en ervaringen. Als je daarover na gaat denken ga je toch wel twijfelen of je het wel zo zeker weet. Betreffende bovenstaande stelling is dan ook weer interessant dat anderen hun mening over jou ook weer baseren op verwachtingen en eerdere ervaringen en dat gaat allemaal onbewust, volg je het nog? Tijdens het uitgaan zijn dat leuke experimenten om te doen. Heb ik ook vaak gedaan. 'Hoe denk je dat ik ben' is altijd een leuke vraag om verbaasd te staan van alle antwoorden die je krijgt. Niemand ziet mijn 'Florence Nightingale syndroom' als ik dat vraag. En dat is maar goed ook.....

dinsdag 10 juli 2012

Relatie Planet Perikelen

Ik sta op Relatie Planet als gratis lid. Al een jaar of 4. Zoals ik al eerder meldde moet er af en toe iets spannends in mijn leven gebeuren. Meestal doe ik niets met de reacties die ik krijg, het knopje 'geen interesse' wordt door mij vaak gebruikt. Ben ik dan zo kritisch, tja, ik denk het wel. Maar ik ben geen 51 geworden door naief te blijven. Het zijn maar foto's, tweedimensionale plaatjes zonder uitstraling dus de 'X factor' kun je zo niet ontdekken. Ik ken genoeg mannen die niet op een model lijken maar een uitstraling hebben waar ik, om het netjes te houden, heel warm van word. Maar goed, af en toe krijg ik een reactie en denk, geef het een kans. Die kans is dat ik een maand full member word (a Euro 29,95) zodat ik een echt bericht kan sturen. Zo ook met A.  Eerst werden A's foto's uitgebreid getoond aan Jul, zodat zij een oordeel kon vellen. De voorpret is meestal het leukst. Ik sprak mijn angstige voorgevoel uit: "Straks is ie een orgelman", hilariteit alom. A. en Jut gingen dus bellen en aan het eind van een (beetje saai) gesprek waaruit bleek dat A nog een dochter van 21 thuis had wonen waar Jut dan zo af en toe mee kon gaan winkelen (??????!!!!!) vertelde A wat zijn beroep was. Hij had het goed, hij verhuurde pierementen!!!!!  Ik ben weer gratis lid........

maandag 9 juli 2012

De kabouter

Soms verbaas ik mezelf. Ik kan heel creatief zijn als de periode in mijn leven een beetje saai is. Dan moet er weer wat gebeuren. Zo ook toen. Met vriendin een avondje stappen in Rotterdam, het was lang geleden. En zoals ik al eerder zei, soms komt er iemand binnen en ....poef..... er gebeurt iets. Wat was ie leuk. Het voordeel van buiten moeten roken is dat je eerder in gesprek raakt met mensen dan binnen. Wij raakten in gesprek doordat hij om zich heen keek alsof ie iets kwijt was. Ik vroeg hem wie hij zocht en hij sprak de legendarische woorden: "ik zoek een klein mannetje met een puntmuts en een rood jasje, heb je hem gezien?" Ik antwoordde: "Jammer die krijg je niet meer terug, hij sprong net in mijn tas en gaat lekker met mij mee naar huis". Zo, ijs gebroken en een uurtje met hem en zijn vriend staan praten. Helaas gingen we toen ieder onze eigen weg. Maar hij bleef in mijn hoofd rondspoken. Ik wist dat hij wel uit Capelle kwam maar in Doetinchem (of all places) was gaan wonen en ik wist zijn voornaam, A. Ik dacht dat ik wel een poging kon wagen en besloot een advertentie te plaatsen in het lokale Doetinchemse krantje: Klein mannetje met rood jasje en puntmuts, in tas gesprongen op 4 okt. wil graag naar huis met mijn mobiele nummer erbij. De dame van de krant moest er erg om lachen. Goed, nu maar afwachten. En dan gebeuren er rare dingen. Ik kreeg telefoon en de man meldde dat dit zijn mannetje betrof en vroeg of hij hem even kon spreken. Ik zei dat het niet kon omdat hij lag te slapen. Nog een smsje: Wat fijn dat je hem gevonden hebt, we zijn hem al zo lang kwijt en het is zo leeg in de boekenkast. En: Tjee dat is mijn vader, zet hem maar op de bus dan pik ik hem hier wel op.  A. heeft niet gereageerd maar zoals je leest ligt de humor op straat, of in dit geval, in de krant...

zondag 8 juli 2012

Gewoon een spiegel

oktober 1993

I'm wondering what you would like me to say
About you, who entered my life in a strange way
No need to boost your ego, big enough
On the outside you look real tough
But what's inside you I can't tell
What's on your mind you hide rather well

So, in conclusion, you resemble me
Letting people see what you want them to see

Gedachten lezen

Soms geloof ik dat er meer is tussen hemel en aarde en soms helemaal niet. Iedereen heeft wel eens van die momenten, dat je net aan iemand zit te denken die je heel lang niet gezien of gesproken hebt en dan belt die persoon of is er iets op t.v. dat precies op die persoon of situatie slaat. Ik maak het vaak mee, maar ik weet inmiddels door al die boeken die ik interessant vind dat je brein je heel goed kan foppen. Een keer ben ik echter wel bijna van mijn stoel gevallen.
Het voordeel van veel uitgaan is dat je veel kennissen maakt, zo ook ik. Lekker weer, heerlijk met vriendin afgesproken op terras. Ze was laat en ik zag kennis E. dus even een praatje gemaakt. Eerder die dag had ik een behoorlijk schrikmoment. Was een wasje aan het draaien en stond onder de douche. De wasmachine stond tegenover de douche en ineens hoorde ik een hoop kabaal en kwam de wasmachine de douche in stuiteren. Ik stond klem en kon alleen maar afwachten wat er zou gaan gebeuren. De wasmachine viel uiteindelijk om op 2 centimeter van mijn voeten vandaan. Je weet hoe zwaar die dingen zijn dus gelukkig was dat goed afgelopen. Ik kon hem niet optillen dus moest hem even laten liggen. Had in ieder geval weer een smeuiig verhaal om aan vriendin te vertellen die middag. Dus, ik zat met E. te praten. Hij vroeg hoe het ging en of ik nog wat had meegemaakt. Ik wilde hem net gaan vertellen wat voor hachelijk avontuur me was overkomen die morgen en zei: "nou weet je wat mij gebeurde vanmorgen?"  E. zei zonder aarzelen "Je wasmachine is op hol geslagen". Soms is er meer tussen hemel en aarde.....

zaterdag 7 juli 2012

Mijn eerste eigen hol

In 1991 ging ik voor het eerst alleen wonen nadat de Liefde de relatie had verbroken na 11 jaar. Ik kreeg een flat aangeboden via mijn werkgever en maatschappelijk werk (dat waren nog eens goede tijden) en kon dus vrij snel gaan wennen aan mijn single bestaan. Ik woonde 4 hoog, zonder lift. Het kan aan de toenmalige gemoedstoestand liggen maar als ik eraan terugdenk was het 1 van de fijnste plekken om te wonen. Ik voelde me er heel veilig. Op een gegeven moment had ik met 2 vriendinnen een leuk feest gegeven in de Koornbeurs en was flink aangeschoten (het was ook zoooo gezellig geweest) dus vriendinnen hadden geregeld dat de uitsmijter (een goede oude bekende) mij thuis zou brengen. Hij vond het nog steeds zooooo gezellig dat hij maar bleef. Helaas woonde hij toen nog samen (was al van plan om daar iets aan te gaan doen, maar dat duurde nog even) dus moest toch naar huis. Mobieltjes hadden we nog niet en mijn fijne huis had ook geen intercom of video bij de buitendeur. Als er gebeld werd kon je opendoen of niet zonder te weten wie er naar boven kwam. Ik wist dus nooit van tevoren wanneer "Lover" naar boven kwam lopen. Geweldig spannend was dat altijd en het mooie was dat je nooit kon bedenken of je er al dan niet zin in had. Ik heb er 3 jaar gewoond, "Lover" is weggestuurd na 3 maanden. Het was niet de goede tijd.....

Het witte paard

Vorige week gingen Jut en Jul de wekelijkse boodschappen doen en kwamen langs de Portugese broodjeszaak die ook leuke hebbedingetjes verkoopt. Ik zag hem staan in de uitverkoopbak.... het witte paard. Ik MOEST hem gewoon kopen. Hij ziet eruit als een mongool, dat witte paard, doorgezakte rug met een ontzettende stomme grijns op zijn gezicht en een pony (ik bedoel hier haar, niet nog een paardje). Aangezien ik alles koop waar ik vrolijk van word (hoewel je je dat misschien niet kunt voorstellen na bovengenoemde beschrijving) staat hij inmiddels op de aanrecht op een mooi plekje naast een lampje zodat ie goed in het licht staat. Ik kijk er dus elke dag naar en elke dag neem ik het me voor.................BELIEVE.......

vrijdag 6 juli 2012

Hormonen 2

Dit waren de hormonen in april 1978  17 jaar pubertijd

De weg is lang, geen terug meer mogelijk
Je voeten zakken in het mulle zand.
Je zoekt naar een eind, onvindbaar.
Opeens zijn daar stemmen, nee niet rusten.
Verder, de grond is vochtig koud, maar
Je ziet de zon, verderop. Daar is het gras groener.
De lucht is blauw. De tijd staat daar stil. Of is dit maar schijn.
Verder, alsmaar verder. Het einde moet mogelijk zijn. Je gezicht
roept me, geeft me kracht. Jij bent daar.
Ik moet het halen ...........

Hormonen

Ik weet het zeker..... De invloed van hormonen. Gek eigenlijk, als je puber bent vindt iedereen het normaal als je  geirriteerd reageert, boos, gekke dingen doet.. Ach het zijn de hormonen. Als precies hetzelfde gebeurt in de overgang, of bij de heren de midlife crisis, wordt er vaak niet gedacht aan diezelfde hormonen, terwijl ik in al mijn wijsheid toch denk dat daar veelal de oorzaak ligt van scheidingen, vreemdgaan, burnout, jongere liefdes enz.. Er wordt wel eens over geschreven maar ik diep die wijsheid op uit mijn eigen ervaring en ervaringen van mensen uit mijn naaste omgeving. Toch hou ik het voor nu even bij mezelf. Ik ken mezelf als een redelijk stabiel mens, geen hele hoge pieken en dalen totdat.......Wat gebeurde er allemaal? Ineens kon ik van heel blij zomaar veranderen in heel down en dat op 1 dag en zonder aanwijsbare reden. Een heel erg gevoel van ...... krijg allemaal de kl....... kon me zomaar ineens overvallen (dus burnout die geen burnout was) en dan die emoties, pffff, ik huil echt niet zo snel maar nu is het af en toe alsof er een kraan opengedraaid wordt, melancholie viert hoogtij EN IK KAN ER NIETS AAN DOEN! Net zoals ik er niets aan kon doen toen ik 16, 17 was en in de pubertijd belandde. En dan heb ik het nog niet eens over de opvliegers, vergis je niet, het is hard werken, die overgang. Maar ze zeggen dat je na deze periode een wijzer mens zult zijn en uiterst tevreden met jezelf...... Ik wacht.........

donderdag 5 juli 2012

Romantiek 2

september 1993
Een van de velen, onbekend
Toch immer gezien en ook herkend
Een ontmoeting, bijna onvermijdelijk
Twee mensen bekijken elkaar heimelijk

Twee uit een aantal van duizenden
Met allen een eigen ik
Duizenden stemmen die fluisteren
Haal me hieruit voor ik stik!

Romantiek

Soms lees je iets en daarna zit je daar de hele dag over na te denken. Zo ook ik. Ik las 'Wat is je meest romantische moment'. In mijn geval moet ik toch terug in de tijd en iedereen weer de revue laten passeren, helemaal geen straf overigens. Ik was er zo mee bezig dat ik vannacht 1 van de Oude Liefdes weer helemaal opnieuw aan het ontdekken was (in mijn droom). Nu, terugkijkend op situaties en momenten van toen, kun je die situaties en momenten beter beoordelen. Er waren er een paar bij waarbij ik me nu afvraag, goh, hoe zou dat zich ontwikkeld hebben als ik een andere beslissing had genomen toen. Zonder spijt hoor, puur nieuwsgierigheid. En natuurlijk waren er een paar waarbij de beslissing voor mij werd genomen, dus daar hoef je je niets meer over af te vragen. Ik heb het leuk gevonden, iedereen weer es uit de doos te halen en af te stoffen. Uiteindelijk heb ik wel een antwoord voor mezelf gevonden. Mijn meest romantische moment is 5 minuten voor de eerste zoen, je voelt dat het eraan komt, de spanning, verwachting. Wel jammer, want hoe meer je meemaakt en weet, hoe minder dat wordt. Die eerste keren waren het meest spannend. Eigenlijk moet je bij een aantal zaken in je leven gewoon onwetend blijven.....

woensdag 4 juli 2012

Jungle

Ik ben niet zo van de vakanties. Ik begrijp het concept 'op vakantie gaan'  ook niet zo goed. De hele dag bij een zwembad zitten in een heet land met een boek, dat kan ik ook heerlijk in mijn eigen tuin, of bij slecht weer op mijn eigen gezellige bank in mijn eigen huiskamer. Even niet willen werken, dat snap ik wel, maar weggaan niet echt. En toch heb ik het een keer gedaan, een zogenaamde echte vakantie, een rondreis door Kenia met safari van 8 dagen en nog 7 dagen aan het strand (inderdaad bij 40 graden) in Mombasa. Van vliegen houd ik ook niet zo (understatement) maar toen heb ik 11 uur in een vliegtuig gezeten met zelfs een tussenlanding in Egypte om te tanken. De vakantie was geweldig maar de safari het geweldigst. Dat vond ik wel een cultuurshock. De uitgestrektheid van het land, zover je kon kijken niets dan natuur, de stilte, echte stilte. Niet te vergelijken met als het hier stil is want hier hoor je altijd wel iets zoemen. Daar niet, het is volkomen stil, je hoort alleen de natuur en dan die sfeer van Kenia, alsof je meteen 3 valiums hebt geslikt, volkomen relaxed en het zit echt in de lucht. ' s Morgens in alle vroegte nog voor het ontbijt een rondrit maken en dan een groep gieren tegenkomen die zich tegoed doet aan hun ontbijt, een overleden buffeljong, zowel luguber als indrukwekkend, dat geschreeuw van die gieren, ruziend over wie het lekkerste stuk krijgt. Deze vakantie is inmiddels 20 jaar geleden maar voor mij dus genoeg om zeer lang op te teren. Nee hoor, als ik ergens wil zijn ben ik er ook als ik thuis op de bank zit want je brein is slim genoeg om alles wat je wilt te visualiseren en het kost helemaal niets......

Engelse vriendin

Zo'n 33 jaar geleden (als je het vlug zegt, lijkt het niet zo erg) ontmoette ik mijn Liefde waar ik zo'n 11 jaar mee heb samengewoond. Wij gingen toen regelmatig met een hele groep naar Noordwijk waar de jongens al vaak kwamen. Daar hadden ze een paar Engelse meiden ontmoet, die het avontuur hadden opgezocht en uit Engeland waren gekomen om hier in de hotels als kamermeisje te werken. Ik vond dat natuurlijk maar niets, maar 1tje vond ik wel aardig. Zij kreeg verkering met een vriend van mijn liefde en we gingen regelmatig bij elkaar op visite. Liefde en ik gingen uit elkaar na 11 jaar en zij hebben het nog een jaar of 3 (en 1 dochter) langer uitgehouden. Daarna ontmoette vriendin in Nederland een Engelsman en ging weer met hem mee naar Engeland. Ook die relatie hield geen stand maar wij hielden toch contact. Ze kwam zo af en toe naar Nederland en dan zocht ze me op. Opnieuw ontmoette ze iemand en deze keer ging het goed. Een lieve man met een hoop humor. Ik heb haar zien veranderen in een zelfverzekerde en goedgebekte vrouw met veel humor. Ze woont inmiddels alweer zo'n 20 jaar in Engeland. Vanavond belde ze me en we hadden het erover wanneer we elkaar voor het laatst gesproken hadden. Dit bleek bijna 2 jaar geleden tot onze schrik. Het was alsof we gisteren nog met elkaar gepraat en gelachen hadden. Volgens mij werkt het zo, zowel met relaties als met vrienden, ook al zie je elkaar maar 1x in de zoveel tijd, het is altijd alsof die persoon voortdurend bij je is geweest en zo hoort het.......

maandag 2 juli 2012

Vriendin en ik.....

Vriendin en ik kennen elkaar dit jaar 52 jaar, echt waar! Onze ouders waren buren en vrienden van elkaar dus moesten wij natuurlijk vriendinnen worden en dat lukte. Met af en toe wat haperingen hebben we het nog steeds volgehouden vriendinnen te zijn. Moet je nagaan, we delen ons hele leven al met elkaar en kennen elkaars ups en downs. Twee totaal verschillende wezens maar toch veel gemeen en 'gewoon' aan elkaar gewend. Wat hebben we veel beleefd, eerste, tweede, derde en volgende liefdes, het delen van vriendjes  (vroeger vielen we altijd op dezelfde jongens, later gelukkig niet meer), het elkaar troosten als het weer eens uitging, het voor elkaar liegen als dat nodig was (en dat kwam nog al eens voor), samen dronken worden, pyjamaparty's, de complete versie van A Star is Born en Jesus Christ Superstar samen meezingen, samen flirten en vooral het vele heerlijke onbedaarlijke lachen wat we gedaan hebben en af en toe nog steeds doen. Wij gingen zo vaak naar de kermis dat men dacht dat wij bij de kermis hoorden en altijd posten bij de botsauto's of we bekenden zagen. Samen uit en thuis als we op vrijdag, zaterdag en liefst 2x op zondag uitgingen, naar het buurthuis op de Bras, 't Pannetje en zondagmiddag naar het Teejater in Naaldwijk en zondagavond na even snel een patatje bij vriendin thuis, weer door naar Koot. Tjee hoe hielden we het vol. En nu na heel wat littekens op onze harten te hebben geteld, allebei single en allebei geen kinderen maar nog steeds al die herinneringen die we samen op kunnen halen. Ik neem er een biertje op, het is zo waardevol.......

Jouw armen

1993

Ik voelde je armen
Heel vast om me heen
Je mannelijke warmte
Omhulde me meteen
Moment van intimiteit
Gedeeld door ons twee
Vergeten de eenzaamheid
Ik ga met je mee...

zondag 1 juli 2012

Voetbal

Omdat er helemaal niets op t.v. was heb ik een klein stukje voetbal gekeken, Spanje is Europees kampioen geworden en, wat ik ervan gezien heb, zeer verdiend. 1974: Vriendin en ik woonden sinds kort in 'de nieuwe wijk', het Voorhof, in Delft. In een omgeving waar nog volop gebouwd werd en in die tijd voornamelijk flatgebouwen. Waar kon je naartoe, 14 jaar en van hangjongeren had nog niemand gehoord. Van echt uitgaan was nog geen sprake. Aangezien we toen al wisten dat we, als we jongens wilden ontmoeten, naar de plek moesten gaan waar ze zich ophielden, togen we samen met nog een vriendin naar de wijkvoetbalvereniging, Delfia. Kijken naar trainingen alsof we alles van voetbal wisten en ook heel erg geinteresseerd waren in het spelletje. Na afloop van de training in de kantine wat drinken en hopen dat je in gesprek kwam met wat jongens. Dat lukte, een groepje van ongeveer 3 a 4 voetballers kwam met ons praten. Vraag me niet waar dat over ging, dat is echt te lang geleden, maar gezellig vonden we het wel. Het was ook onze vuurdoop om een biertje te drinken. Later die week wandelden vriendin en ik wat buiten en werden opeens geroepen. Een van de 'Delfianen' hing uit een raam en vroeg ons binnen te komen. Na wat overleg, dat niet lang duurde (we waren niet voor niets nog jong en onbezonnen) namen we het aanbod aan en zo kwamen we in huis bij (ik noem hem even Jan) Jan, die met wat vrienden in zijn huis was. Zijn ouders waren namelijk altijd weken achtereen op de camping en hij had dus het rijk alleen. Dit bleek het begin van een 2 jarige innige vriendschap  en ook mijn eerste Grote Liefde. Zij waren ouder dan wij, zo'n 18 en 19 dus hadden al auto's. We werden regelmatig meegenomen naar uitwedstrijden en gingen ook regelmatig bij 'Jan' wat drinken en natuurlijk WK voetbal kijken. Het waren nette jongens en ze hebben ons altijd met veel respect behandeld, brachten ons altijd netjes thuis, zelfs als we ze in het weekend ergens tijdens het uitgaan tegenkwamen. Grote Liefde en ik hadden een beetje haat-liefde verhouding maar terugkijkend gingen we geweldig leuk met elkaar om en het bleef onschuldig, hoe kan het ook anders, ik 14 hij 19. Hij was van het type stoer met een klein hartje wat ik heel mijn leven al aantrekkelijk vind. Een paar jaar geleden mocht ik viavia nog eens het fotoboek van 'Jan' bekijken uit die tijd en ik heb het fotootje van 'Grote Liefde' gepikt, zodat ik af en toe nog eens kan kijken naar 'Somebody that I used to know' en nooit zal vergeten.........