Hoe je tegen dingen aankijkt....

Je leest het natuurlijk overal, iedereen maakt ongeveer dezelfde dingen mee in zijn leven en gaat er verschillend mee om. Wat mij altijd helpt is dat het erom gaat HOE je ertegen aan kijkt, tegen die dingen. Het leven gaat zijn eigen gang en wordt niet beinvloed door wat jij denkt. Dus, het beste is het 'gewoon' zijn gang te laten gaan, dat leven.... Klinkt makkelijk he? Is het niet hoor. Soms kan ik het, soms kan ik het niet, maar ik ben al blij dat het me af en toe wel lukt, dat loslaten. Op de dagen dat het niet lukt zit ik mezelf dwars en wil ik eigenlijk de hele dag huilen en bedenken hoe zielig ik ben, gelukkig zijn ze nog steeds op 1 hand te tellen, die dagen. Meestal ga ik gewoon mijn gang en probeer van elke dag een leuke dag te maken, vaak door mezelf streng toe te spreken of heel erg om mezelf te lachen of mijn zegeningen te tellen (het zijn er veel), bedenken wat je wel hebt in plaats van wat je niet hebt, daar kan je niet anders dan blij van worden. En anders kijk ik gewoon weer even naar de spreuk die op mijn deur staat en ga ik vanzelf glimlachen:
WIL IK EINDELIJK EEN GEWELDIG IEMAND OMHELZEN, STOOT IK MIJN KOP TEGEN DE SPIEGEL!!!!

Naast zus

Aangaande voorgaand bericht is er natuurlijk al een deel van die droom verwezenlijkt, ik woon naast mijn zus en zwager. Ik weet nog dat ik aankondigde dat ik dit zou gaan doen en de reacties waren wisselend waaruit je natuurlijk direct kon opmaken hoe de verstandhouding was tussen de verschillende broers en zussen. In ieder geval heb ik het gedaan, het huis gekocht naast mijn zus en zwager 5 jaar geleden en ik heb er geen dag spijt van gehad. Ik begon daar met zijn 2en, met laatste Liefde maar die vertrok na 2 jaar en sindsdien heb ik dat grote huis helemaal alleen voor mij, 3 slaapkamers en een kast van een zolder waar mijn atelier inmiddels gevestigd is en ik hou van dit huis, vooral van de locatie. Ik zag Jul natuurlijk al elke dag toen we bij hetzelfde bedrijf werkten en elke dag tussen de middag een uur gingen shoppen, een leuke tijd. Toen Jul daar weg was belden we elke dag, soms uren en zagen elkaar nog steeds gemiddeld 3x in de week. Inmiddels gaan Jut en Jul zoals jullie kunnen lezen elke dag wel op pad, leuke dingen doen en is het vreselijk handig dat we naast elkaar wonen als je iets niet in huis hebt, als je teveel hebt gekookt, als je de sleutel bent vergeten of iemand nodig hebt om de poezebeesten te verzorgen, maar vooral om uren te kunnen analyseren wat mensen drijft, waarom ze doen wat ze doen, filosoferen hoe we het nog beter kunnen doen, dat leven......

Golden Girls

Wij hadden met de meiden vroeger een droom. Als we 'oud' waren (en het geluk hadden dat te worden) zouden we niet in een tehuis gaan zitten, nee, wij niet. Wij zouden met zijn allen een grote verbouwde boerderij kopen en met de meiden daarin gaan wonen. Dit alles natuurlijk zonder mannen. Dan zou je altijd iemand hebben die op je let, altijd iemand die iets met je wil gaan doen, altijd iemand die zorgt voor eten, altijd iemand die een spelletje met je wil doen, altijd iemand die met je wil kletsen en heb je daar geen zin in trek je je terug in je riante eigen kamer. Er zouden allemaal dieren zijn waar we met zijn allen voor zorgden, kippen, geiten, katten, honden, eenden. Dit alles werd natuurlijk veroorzaakt door het programma Golden Girls uit de 80er jaren, 3 vrouwen die samen in een huis woonden en dus al het bovenstaande meemaakten (zonder de dieren dan). Natuurlijk werd dit nog leuker gemaakt doordat er ook dates waren met diverse mannen, vreugde en verdriet dat gedeeld werd. Nu hebben ze een Nederlandse versie gemaakt, ik denk dat die niet kan tippen aan het origineel dus ik kijk liever naar mijn originele DVD zo af en toe, om niet te vergeten dat als je het droomt het ooit uit kan komen.....

T.v. programma's

Ligt het nou aan mij, of denken al die programmamakers dat wij een stel degenererende wezens zijn, of is de meerderheid van de mensen dat ook.... Als je ziet wat tegenwoordig als amusement gebracht wordt, kan dat op zijn minst merkwaardig genoemd worden. Mijn vieze vette vervelende verloofde bijv., een nieuw programma. Een vrouw komt thuis met een acteur die er alles aan moet doen om zo goor en vervelend mogelijk te zijn om haar ouders te belazeren, wat is daar de amusementswaarde van? En, gelukkig is het er volgens mij niet meer, iets dat heette 'the pain game', een of andere opdracht uitvoeren en als je mislukte werd je gestraft op hele vreemde manieren. En dan heb ik het nog niet eens over 'Help mijn man heeft een hobby' (wees blij) of 'Bonje met de buren' en er komt weer een nieuwe, iets van 'achter gesloten deuren' of zo. Een waargebeurd geheim (niet zo moeilijk want het zijn allemaal verhalen die dagelijks voorkomen, vrouw zwanger maar man onvruchtbaar, dat soort dingen) en dat wordt dan gebracht door acteurs. Amusementswaarde??? Het idee is volgens mij dat als ze maar programma's maken waardoor mensen denken 'Goh, zo slecht heb ik het nog niet', ernaar gekeken wordt, en misschien is dat wel zo. Blijft merkwaardig, die ontwikkeling....Gelukkig heb ik een boel DVD's, je weet wel, voor het geval dat......

Tijdreizen

Een film op t.v. over tijdreizen. Zou ik dat willen, reizen in de tijd? Tja, als het maar niet vooruit is want niet weten wat de toekomst brengt is toch spannender (en veiliger want wat als het tegenvalt). Terug dan..... Ja, er zijn best veel dingen die ik nog een keertje zou willen doen, zo leuk waren ze. En dan lekker de tegenvallende dingen overslaan. Natuurlijk weet je dan al wat er gaat gebeuren maar je beleeft het wel intenser daardoor en je mag ook niets veranderen aan de uitkomst denk ik, tenminste dat zeggen ze altijd in de films die over tijdreizen gaan, want dan is je heden niet meer hetzelfde. Dat is dan wel jammer, want ik zou wel bepaalde dingen langer willen laten duren en dat komt natuurlijk omdat ik nu weet wat ik toen niet wist. Er zijn mannen aan wie ik niet meer zou beginnen en er zijn mannen die ik niet meer zou laten lopen. Maar ja, dat mag dus niet. In ieder geval kun je er nog wel een keertje lekker van genieten en, gezien het feit dat ik nu alleen ben en dat dat dus hoe dan ook de uitkomst is, zou ik ze ook vertellen dat ze stuk voor stuk de ware en enige zijn en dat ik nooooooit meer iemand anders wil, net als zij hebben gedaan....

Weer feest in het Buurthuis

Zo'n 20 jaar geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met 'het Buurthuis'. Zwager was er al een tijd bij betrokken en deed daar al veel leuke dingen. Het leuke van dit Buurthuis is dat het een soort kelder is, het zit ook onder een school en dat geeft je een soort '70ties gevoel' als je begrijpt wat ik bedoel. Het heeft een bepaalde sfeer en dat helpt om elk feestje tot een succes te maken. Wat ook heel leuk is, het is een repetitieruimte voor muzikanten en bands. Ik heb er al menige repetitie meegemaakt en veel muzikanten leren kennen. En vele feestjes meegemaakt, mijn 50ste verjaardag bijvoorbeeld, een dag die me liet vergeten dat ik 'al 50' was, Jul die 60 werd afgelopen jaar en zwager die 65 werd vorig jaar. Een band hoeven we nooit te huren, want er zitten zoveel muzikanten in de kennissenkring, genoeg voor wel 3 bands en ik ben gek op al die creatieve zielen. Gisteren was er weer feest, 2 mensen uit de familiekring werden 60 dus alle reden om het Buurthuis weer te versieren en muziek te maken, dus dat hebben we gedaan. Er zit in de aangetrouwde familie  veel Moluks bloed en dat is zeker fijn aangezien al die zelfgemaakte taarten en Indische hapjes niet te versmaden zijn, buiten dat zijn ze bijna allemaal heel muzikaal. Er zal binnenkort vast wel weer een reden te verzinnen zijn voor een Buurthuisfeestje...

Gehaakte kleedjes

De grote jaarmarkt was er weer. Heel veel kramen met crea bea dingen en een grote rommelmarkt. Dat is koren op de molen voor Jut en Jul dus we waren er weer te vinden. Ik vond meteen al een wanstaltige (voor sommigen dan) vaas, een groenblauw aardewerk kanmodel met allerlei herten en zo erop. Het handvat is een vos, geweldig. Hij was niet heel, een stuk is gelijmd maar dat maakt mij niet uit, ik vond hem prachtig, zeker voor 1 Euro! Hij staat op de kast. Natuurlijk zijn er ook altijd veel 2e hands boeken (die hebben we nooit genoeg) en er zaten een paar leuke bij en toen zagen we weer gehaakte kleedjes. Ook die zijn zeer geliefd bij Jut en Jul, zowel de kleedjes als de gordijntjes. Het idee dat iemand (meestal iemand's moeder of oma) daar uren aan heeft gewerkt en het blijft altijd leuk om te hebben, als tafelkleed of over de rugleuning van de stoel of bank of natuurlijk gewoon voor het raam. We nemen ze altijd mee als we ze zien op een rommelmarkt. Ook die waren  een Euro per stuk. We waren weer helemaal gelukkig met onze buit, een tas vol en dat voor maar 7 Euro.

Favoriete type man

Naar aanleiding van mijn eerdere verhaaltje over het favoriete type man volgens de Bouquetreeks boekjes zat ik daar weer over na te denken en ik heb er een paar gevonden. Tja, ik vind het toch leuk (ook voor mezelf om ze op een rijtje te zien) om mijn meest favoriete type man hier neer te zetten  (en, zie je nou wel, ze zijn heus niet allemaal jong!!). Ik ken ze geen van allen en ga dus alleen maar uit van het type man dat ze meestal neerzetten of overbrengen op mij en dus de uitstraling die daarbij hoort. The strong silent type waarbij je je heel veilig voelt, met een klein hartje (wat ik alleen maar weet) die heel zelfverzekerd lijkt zonder arrogant te zijn of het tegenovergestelde boyish type die altijd jong oogt. Ik weet dat het slechts fantasietjes van mij zijn maar 'miracles do happen.... if you believe'...

Hooi

Jul had een leuk idee, we gaan hooi kopen en daar een kussen mee vullen. Wat zullen we dan heerlijk slapen, hooi ruikt zo lekker. Ok. We togen naar de dierenwinkel. Jul ging het kopen en zat op haar hurken tussen alle zakken hooi (er was niemand in de winkel) heerlijk te snuffelen aan alle zakken totdat ineens de verkoopster achter haar stond en vroeg of ze een bepaalde geur zocht. Ze dacht vast dat we hele verwende konijnen hadden die alleen maar een bepaalde soort hooi lustten. Jul legde uit wat de bedoeling was en ze bleek achter nog een paar zakken Eucalyptushooi te hebben, tjee zeg dat ruikt lekker. We hebben buiten de sloopjes gevuld en er inmiddels een paar nachten op geslapen, wat heerlijk ruikt dat zeg. Het is zo slaapverwekkend dat ik gisteren rechtopzittend, lezend, in slaap ben gevallen en om 3 uur 's nachts nog steeds rechtopzittend wakker werd bij het licht van mijn leeslamp met mijn bril nog op mijn neus.

Hot

Gezien het feit dat ik het financieel wat lastig heb, zoek ik toch een manier om te kunnen shoppen dus zoek gewoon naar leuke, goedkope prutjes en dat kost niet veel moeite. Een kinderhand is gauw gevuld. Tijdens mijn zoektocht naar een leuk boekje kwam ik bij een bak met de vroegere pubertijd verslaving, Bouquetreeks boekjes. Deze zijn natuurlijk ook niet meer wat ze geweest zijn en aangepast aan modernere tijden (of dat een goed ding is weet ik nog niet maar ga ik achterkomen). Het boekje dat mijn aandacht trok had een 'prettige' omslag, een nogal moeilijk kijkende prachtige (waarschijnlijk gefotoshopte) hunk en heet 'Hot!'. Nou, daar worden we wel nieuwsgierig van natuurlijk. De beschrijving op de achterkant klinkt spannend en het verhaal speelt zich af in Louisiana, Cajun country en vol met moerassen. Natuurlijk begint het met 2 mensen die elkaar vreselijk irritant vinden en elkaar al kennen van vroeger. Helaas is de man in kwestie natuurlijk 'woest aantrekkelijk' dus weer een stoere met een klein hartje (hij trekt zich terug in het moerasgebied om zijn huisje te verbouwen in alle eenzaamheid). Goh, ik krijg ineens het vermoeden dat ik die types onweerstaanbaar vind door die bibliotheek die ik vroeger in mijn brein heb opgeslagen...

Biesbosch vakantie

Een van de leukste vakanties die ik beleefd heb vond plaats in 1990, nog met Liefde nummer 1 en zus en zwager  en op nog geen 30 kilometer van huis, de Biesbosch. We hadden besloten een motorbootje te huren en daarmee een beetje te gaan varen. In die tijd had nog niemand van vaarbewijzen gehoord dus na een (heel) korte uitleg van de eigenaar, sprong hij op de kant en liet ons onze gang gaan. Wij gingen op weg en het varen op zich kostte niet veel moeite. Ik had gehoord dat ze bevers hadden uitgezet in de Biesbosch dus tijdens onze tocht dacht ik er al een gespot te hebben. Toen ik iedereen had gemobiliseerd om goed te kijken ging de 'bever' de kant op en bleek een heel dun staartje achter zich aan te slepen, geen bever dus maar een gewone rat. Het was in die tijd zeker niet druk met boten in de Biesbosch en het leuke was dat je gewoon ergens aan mocht meren en daar een kampvuur maken, zat je met zijn vieren op een klein eilandje in the middle of nowhere, zo leek het. En zo leek het ook de volgende dag want de boot startte niet meer en geen mobieltjes natuurlijk dus wat te doen. We hadden al bedacht dat we maar met het achter de boot gebonden dinky toy bootje naar een groot jacht moesten varen om daar hulp te vragen. Gelukkig was er zoiets als waterpolitie en die kon gelukkig de eigenaar alarmeren die er terstond een nieuwe accu in plaatste. Je had in de Biesbosch veel vaargeulen waar het dieper was en die stonden op een kaart aangegeven. Wij hadden wat eigenwijze mannen en voeren op een gegeven moment ergens waar er ineens een man naast ons liep!! Wij kregen al visioenen van een man die dat eeuwen geleden ook had gedaan, lopen op water, toen bleek dat we buiten de vaargeul voeren en de motor flink door het zand aan het ploeteren was. Het was een leuke week daar in dat Nederlandse Amazonegebied....

Verre Vriendin

Mijn vriendinnetje uit Nieuw Zeeland is over. 22 jaar geleden zijn we begonnen als collega's en al gauw werd het meer. Ik was door Liefde verlaten en zij was ook alleen dus gingen we samen uit, uit eten en terrasjes pakken, videootjes (de voorloper van de DVD) kijken. 20 jaar geleden besloot ze te gaan emigreren naar Nieuw Zeeland waar ze veel familie had wonen. In het begin gaf ze het een half jaar en als ze niet zou kunnen wennen zou ze terugkomen, maar dat gebeurde niet. Ze had het op een gegeven moment prima naar haar zin en het half jaar werd een jaar, 2, 3 en nu dus 20 jaar! Ik weet nog als de dag van gisteren dat ze vertrok. Ze heeft een goede baan als hotel manager en komt gelukkig zo eens in de 2 jaar voor een vakantie terug naar Nederland en tussendoor bellen we zo af en toe met elkaar. Ik heb haar donderdag opgehaald en mee naar mijn huis genomen waar ze heerlijk alles heeft bekeken en het schilderij dat ik voor haar heb gemaakt heeft goedgekeurd  (zie hierboven). Ik heb een lekkere pasta voor haar gemaakt, we hebben heerlijk gekeuveld, ze heeft ervoor gezorgd dat mijn DVD weer werkte (ik had 2 scartkabels verwisseld dus wel geluid maar geen beeld). Het was weer ouderwets gezellig en het is zo'n gek idee dat ze straks weer aan de andere kant van de wereld zit....

Jaarlijkse Paint Picknick

Zaterdag was het weer zover. Voor de 6e keer met zijn allen schilderen in het Schollebos. Je hoeft niet te kunnen schilderen om mee te doen. Iedereen neemt een doek mee en voor verf en een ezel wordt eventueel gezorgd. Het is vrij schilderen dus je kunt iets abstracts maken of om je heen kijken en dat schilderen of gewoon wat je leuk vindt. Het was prachtig weer (hoewel een beetje heet, zo'n 30 graden) maar in de schaduw en met een plantenspuitje was het goed uit te houden. Vrienden van zusje waren ook gekomen en de dag begon al goed. Iedereen die meedeed kreeg een badge met naam erop. J. kreeg een badge met Hans erop dus het grapje was snel gemaakt, Hans en zijn Grietjessss, aangezien al mijn vriendinnen er ook waren en hij dus in een kippenhok zat. Het was weer geweldig om te zien hoe verschillend alle schilderijen waren. Iedereen maakt natuurlijk iets anders en dat is zo leuk om te bekijken. Om 1 uur werd de inwendige mens verzorgd met een heerlijke lunch, zoals elk jaar was het meer dan voldoende met broodjes, salades, vers fruit, heerlijk. Het de hele dag praatjes maken met iedereen is ook heel gezellig, de sfeer was weer erg goed. Aan het eind van de dag was het weer exposeren en een borreltje en raakten Hans en Grietje en later ik in gesprek met J., een 18 jarige jongen die met zijn moeder mee was komen schilderen. Dit bleek een fijne belofte voor de toekomst, gelukkig dat ze er nog zijn. Een jongen die nadenkt, filosofeert over het leven, zijn leven, doet wat hij leuk vindt (en gelukkig zijn dat hele goede dingen zoals gitaarspelen), heel creatief is en netjes. Ik vond het een verademing en heel erg bijzonder, een oude ziel in een jonge jongen en heb hem dat ook verteld. Ik hoop hem nog een keertje te mogen ontmoeten voor weer een interessant gesprek. Na een hele leuke maar hete dag  (en nadat Jul nog even in een bordje verf was gaan zitten, zie foto) zitten we nu weer thuis achter de computer om dit verhaal meteen te kunnen vertellen en ook te laten zien. Nu weer een jaar wachten......

Hercules

Er was eens.... een serie die Hercules heette. Toen ik nog in Delft woonde werd het uitgezonden rond een uur of 7 en meestal keek ik met een bord op schoot naar die prachtige verschijning van Kevin Sorbo in de rol van oerheld Hercules. Het was een leuke serie die doorspekt werd met humor en verwijzingen naar het heden. Een aantal jaren geleden kocht ik via eBay een DVD box met een heel seizoen erin. Helaas via een Duitser dus ik kon op mijn Nederlandse DVDrecorder de serie helemaal niet kijken. Pffff, voor niks de moeite gedaan. Op mijn laptop geprobeerd, wel beeld, geen geluid. Gelukkig heeft vriendin een programmaatje gedownload dat zij ook gebruikte, gratis, en ja hoor, het werkt. De DVD box staat onder de salontafel klaar zodat ik lekker af en toe kan fantaseren dat Hercules met blote handen mijn avondmaal regelt of mij uit de klauwen redt van een vreselijk monster en ik, trillend als een espenblad tegen zijn lichtbehaarde borst, door hem wordt weggedragen (hij heeft de prachtigste armen) van de onheilsplek om hem daarna mijn dankbaarheid te betuigen. Rijke fantasie heb ik he?

Mannenluchten

Jut houdt van mannenluchten, haar hele leven al.... Ik heb het hier over fragrances, essences, parfums, geen lijflucht, hoewel ik 1 man heb gehad die zo'n heerlijke lijflucht had... maar ik dwaal af..... Vroeger gingen we regelmatig naar Noordwijk en daar praatten we wel eens met de uitsmijter, hij had verschillende geurtjes en rook altijd zoooo lekker, ik moest altijd even aan hem ruiken en heb regelmatig een van zijn geurtjes gekocht. Vorige week woensdag op Schiphol zag ik weer zo'n aantrekkelijke mannenparfumfles staan, toen ik de geur rook werd ik er lichtelijk high van, heerlijk gewoon. Als ik een man zou treffen die zo zou ruiken zou ik zelfs kunnen vergeten dat hij kaal was, maar gezien het feit dat zo'n heerlijk geurende man niet aanwezig is heb ik de geur zelf maar aangeschaft, Zino heet het, van Davidoff. Er zijn veel vrouwen die me heel lekker vinden ruiken, komt natuurlijk omdat zij zelf naar de bloemetjes ruiken en ikke naar de bijtjes....

Boeken en lezen

Jut houdt van spanning, ook in haar leven, maar dat is niet de spanning waar ik het nu over heb. Ik heb het over spanning in boeken, en mysterie, ook leuk. Mijn favoriete schrijvers zijn Stephen King en Dean Koontz en dan noem ik ook wat op. Ze schrijven niet alleen maar enge verhalen, maar mysterieus zijn ze wel altijd. Je weet nooit hoe het af gaat lopen en het is zeker niet altijd een happy end. Ik weet niet waarom ik nou juist dat leuk vind om te lezen maar het fictieve speelt een grote rol. Ik hou niet van waar gebeurde verhalen, geef mij maar creatieve geesten die iets uit hun duim zuigen en in staat zijn om mij geboeid naar het eind te laten verlangen. Heerlijk, zo vlak voor je gaat slapen nog even een kussen in je rug met de drie jongens op bed een hoofdstuk lezen (meestal ligt het boek al plat na een bladzij of 3 en schrik ik wakker van mijn eigen gesnurk).Het mag eng zijn, bloederig, maar moet mysterieus zijn. Geen oorlogsverhalen of zo. Het verhaal van Stephen King (Gevangen) dat handelt over een stadje op een gewone dag en mensen die met dagelijkse dingen bezig zijn en ineens zit er een onzichtbare koepel over het stadje heen en niemand kan er meer in of uit of weet wat er aan de hand is. Geweldig. Ik word ook wel aangetrokken door enge films maar in dat opzicht heb ik een probleem, als ik die 's avonds kijk word ik bang (gek genoeg niet van een boek), ik denk dat het dan te echt gaat lijken. Dan kijk ik op tv liever naar andere sprookjes, van ze leven  nog lang en gelukkig en zo....

Lekker gevoel

Vandaag kregen Jut en Jul van zwager's dochter 2 dikke interieurbladen uit Italie (meegebracht van de vakantie). Daar word ik altijd blij van. Bladeren in een blad waar bijna alleen maar huizen in staan waar ik zo in wil trekken, turquoizeblauw geverfd hout aan de buitenkant, natuurlijk met een veranda en binnen bijna net zo vol als bij mij. Ik hoef mijn spullen niet eens mee te nemen. Een gat in een muur naar de keuken met aan weerskanten een louvredeurtje, ook turquoizeblauw met in het gat een barretje gefabriceerd met krukjes ervoor. Zo'n blad lezen 's avonds in de tuin na het eten van een heerlijke pizza, gekleed in niet meer dan een hemdje vanwege het warme zomerweer waar we ineens op getrakteerd worden, wie doet me wat. Ik neem op de koop toe dat ik 's nachts 3x wakker word van de opvliegers terwijl mijn ventilator zich uit de naad staat te blazen om fictieve frisse lucht te produceren. Het blije gevoel overheerst......

Hoezo raar...

Over rare eigenschappen gesproken, natuurlijk wil ik niet voor gek versleten worden, maar ik vertoon ook compulsief gedrag. Ik heb geleerd dat iedereen dat wel een beetje heeft (wat is dat brein toch een wonderlijk ding) en het blijft bij mij ook wel binnen acceptabele proporties, maar toch..... Het is lastig om met mij te wonen hoor hoewel ik het meestal wel een beetje kan verbergen. Wat is dat dan zou je zeggen... Nou, alles dient bij mij in huis te blijven staan zoals IK dat heb neergezet, op precies dezelfde plaats, op precies dezelfde manier. Het lijkt een zootje maar er is dus over nagedacht, hoewel min of meer onbewust. Mijn lieve zwager heeft dat dus helemaal niet en als die op bezoek komt schuift hij met de stoelen, draait ze om, struikelt over mijn kleden, schuift vazen opzij als ze in de weg staan. Je zou zeggen, nou en? Maar voor iemand die een beetje compulsief is in zijn gedrag is dat op zijn minst gezegd, niet fijn. Dus... zodra hij zijn hielen heeft gelicht ga ik aan het werk. Stoel precies op de plek waar een deukje zit in het kleed. Het kleed ligt recht, de kussens worden weer opgeschud en goed neergezet, kortom alles wat krom was wordt weer recht, behalve als het scheef door MIJ is neergezet, want dan hoort het zo.....

Nieuwsgierig..

Er komt een nieuw programma aan, gepresenteerd door Arie B. Arie B. is een van mijn favoriete gelovigen omdat hij 'leuk gelovig' is, daar bedoel ik mee, kritisch genoeg om niet zomaar dingen aan te nemen (en hij ziet er leuk uit, niet onbelangrijk). Het begint maandag en er worden 3 mensen voor 36 uur opgesloten in een huis en gevolgd per camera (goh weer een Big Brother, nee nee, lees verder...). Deze mensen moeten 36 uur met elkaar doorbrengen zonder enige vorm van communicatie, geen mobiel, geen tv, geen computer, geen boeken, geen kranten en NIET PRATEN. Dat alleen zou voor mij al een reden zijn om niet mee te doen, pfff 36 uur niet praten. Ik woon dan wel alleen maar praat best veel, ook tegen mezelf. Iedereen weet dat situaties waarin je met meer mensen bent en niet praat behoorlijk ongemakkelijk kunnen zijn. Het lukt bij mij alleen tussen mensen die elkaar heel goed kennen (zoals mijn familie). Ik kan me zelfs herinneren dat het best lang duurt voordat je je ok voelt met je Liefde, ook als je niet praat. Anyway, ik ga ernaar kijken, want het wordt steeds moeilijker in de huidige maatschappij om zonder mobiel, t.v. of computer te leven. Stel je voor... niet weten wat je kennissen doen elke minuut van de dag. Gelukkig kom ik uit het tijdperk van voor die onzin...

Voor het geval dat

Jut heeft een rare eigenschap. Een verzameling van rariteiten voor het geval dat je het eens nodig hebt. Er is niets dat ik niet heb. Veiligheidsspelden, paperclips, boekenleggers, gummetjes, potloden, pennen, notitieblokjes, schriften, post its, lijm, tape, montagekit, dubbelzijdig tape, ijzerdraad, touw (in een leuk blikje), kaarsen, theelichtjes, knijpertjes in alle soorten en maten om gordijnen op te hangen, krijt, stoepkrijt, labeltjes, punaises, ordners, perforator, nietmachine, ook heb ik 101 mokjes en evenzoveel borden (voor het geval dat ik een keer niet alleen eet), tig DVD's voor als het slecht weer is en ik aan huis gekluisterd zou zijn (nooit gebeurd), tig boeken (want ik hou van lezen en je weet maar nooit). Na een aanval van borduurwoede liggen er een stuk of 20 geborduurde kussens klaar om een kleed van te maken of zoiets (als ik me ooit eens verveel) en na zo'n zelfde aanval wat haken betreft 120 gehaakte 'oma's vierkantjes' om ooit eens aan elkaar te naaien om een sprei van te maken of iets anders (als we ons vervelen), inmiddels zoals jullie hebben kunnen constateren even zoveel schilderijen en sinds een paar jaar ook 20 leesbrillen voor het geval er 1 zoek raakt....

Ontroering

Goh, zit je naar het beste van Worldwide Got Talent te kijken, wordt er een jongenskoor aangekondigd uit Wales. Op het toneel stonden in het begin alleen de dirigent en 2 jongens. De twee jongens zongen beiden een solopartij van een onverstaanbaar maar heel mooi lied. Daarna kwam de rest van het koor (130 jongens) zingend uit de coulissen en ik weet niet of het door het inleidend verhaal kwam - er is niets te doen in Wales en de jongens dreigden allemaal op het slechte pad te raken tot 1 man bedacht dat hij een koor met ze ging vormen waardoor ze nu iets te doen hebben en het nog leuk vinden ook - maar ik raakte compleet ontroerd (tranen liepen over mijn wangen, het kan ook iets met de overgang te maken hebben want daardoor ben ik ook een ietsiepietsie!! emotioneler). Ik vond het zooooo mooi en het was heel mooi om te zien dat die jongens zo vol overgave zongen in plaats van rond te hangen en te blowen en zich te misdragen. Ik hoorde dat ze de finale gehaald hebben en uiteindelijk derde zijn geworden dit jaar. Good for them!

Hamburgerman

Een van de meest vrouwelijke hobby's die Jut en Jul hebben, is shoppen en zelfs dat doen we beter dan de gemiddelde vrouw. We worden vooral aangetrokken door fluoriserende labels omdat dat inhoudt dat het produkt in kwestie in de uitverkoop is (en weet je, dat gaat het hele jaar door!). Om goed te shoppen dien je vele winkels vaak aan te doen om goed in je hoofd te prenten welke produkten ze zoal hebben. Dat kost ons geen enkele moeite en daardoor vinden we altijd hele leuke dingen voor weinig. Tijdens onze expedities moeten we natuurlijk zo af en toe een pauze inlassen om de inwendige mens tevreden te stellen en daarbij maken Jut en Jul altijd vrienden. Zo ook de Hamburgerman. Hij staat met een kraampje bij Kwantum en Leen Bakker (in de buurt van ons 2e huis, de Woonstore). Het was hem opgevallen dat hij ons zo vaak zag en wat we nou toch altijd deden? Toen wij hem uitlegden van onze expedities begreep hij het nog niet (MAN!) want er waren toch maar een paar winkels en wij waren altijd uren weg (hij zag ons altijd langsrijden, heen en terug). In ieder geval ziet hij ons dus wel. Wij hebben er een vriend bij, want wanneer we ook langskomen in het theekopje (Smart) hij zwaait altijd!

Eigenschappen

Ik lijk op mijn moeder, maar ook op mijn vader. Als je dat vroeger overdacht, keek je niet verder dan het uiterlijk. Uiterlijk ben ik wel een echt vaderskind maar innerlijk dus zowel vader als moeder. Het lieve, iedereen alles gunnen, komt van moeders, ook mijn nooit aflatende interesse in mannen (ik was vandaag op Schiphol en heb mijn ogen uitgekeken, denk dat ik daar dagelijks een kopje koffie ga drinken). Het stoere, nuchtere en snel van begrip zijn stukje komt van vaders. Maar ik wist al vroeg dat ik absoluut niet zo wilde leven als zij. Altijd maar spijt hebben van dingen die je zogenaamd fout hebt gedaan, dingen die nou eenmaal zo zijn gelopen, so what... Ik vond het vreselijk om te zien dat iemand zich in het heden zo ongelukkig kon voelen vanwege dingen (waar je niets meer aan kunt veranderen) uit het verleden. Het heeft veel energie gekost (samen met Jul, want Jut en Jul doen heel veel samen) om het anders te beleven en om je verleden los te laten en in ieder geval te proberen te genieten van elke dag, onder wat voor omstandigheden ook. Natuurlijk is dat niet eenvoudig en lukt het niet altijd maar ik weet wel dat ik het alleen ook naar mijn zin heb en ik neem niemand kwalijk wat er in het verleden gebeurd is, want daardoor ben ik wie ik ben en meestal kan ik erg goed met mezelf overweg, ik lach met mezelf, huil met mezelf, scheld op mezelf, maar vind mezelf ook heel lief....

Je openstellen

Ik ben niet echt een fan van Paulo Coelho's boeken, maar wel van zijn boek Gedachten en Impressies, allemaal korte verhaaltjes die mij wel raken. Ik citeer een stukje uit zo'n verhaaltje:
"Ik heb geleerd dat dit gevoel (liefde) aanwezig is in de kleine dingen zich laat zien in het kleinste gebaar, dus moeten we de liefde altijd in ons achterhoofd hebben wanneer we iets doen of juist nalaten te doen. De telefoon pakken en het lieve woordje zeggen dat er maar niet van kwam. De deur opendoen voor iemand die onze hulp nodig heeft. Een baan aannemen, Een baan opzeggen. De beslissing nemen die we alsmaar voor ons uit schuiven. Vergiffenis vragen voor een fout die we begingen en waar we nog steeds over tobben. Opeisen waar we recht op hebben. Naar de bloemist gaan, wat belangrijker is dan naar de juwelier. De muziek hard zetten als je geliefde ver weg is, en de volumeknop laag draaien als ze dicht bij je is. 'Ja' kunnen zeggen, en 'nee' want de liefde heeft met alle soorten energie van de mens te maken. Een sport vinden die je samen kunt doen. Geen enkel advies opvolgen, zelfs niet die welke in deze alinea staan - want de liefde vraagt om creativiteit. En als niets van dat alles mogelijk is, als ons alleen maar eenzaamheid rest, ons dan het verhaal herinneren dat een lezer me eens toestuurde: 'Een roos droomde nachtenlang over de bijen die maar niet kwamen. Ze droomde en droomde en in die lange nachten stelde ze zich een hemel voor waar duizenden bijen vlogen die op haar blaadjes landden en haar heel teder kusten. Op die manier hield ze het telkens vol tot de volgende dag, als ze bij het eerste licht van de zon haar bloem weer opende. Op zekere avond vroeg de maan, die wist van de eenzaamheid van de roos: 'Ben je het wachten niet moe?'.'Misschien. Maar ik mag het niet opgeven.'Waarom niet?' 'Omdat ik verwelk als ik niet openga' Op momenten waarop de eenzaamheid al onze schoonheid lijkt te verpletteren, is er maar 1 manier om ons daartegen te verzetten: ons blijven openstellen."
Het lijkt me duidelijk....

Tweedehands relaties

Ik denk dat het steeds moeilijker wordt, hoe ouder je wordt en hoe langer je gewend bent om alleen met jezelf rekening te houden, om te wennen aan 'een liefde in je leven'. Vriendin en ik bespreken dat weleens naar aanleiding van gebeurtenissen van andere vriendinnen of kennissen die wel 'een liefde' hebben. Het is ook een feit dat je veel flexibeler bent als je jong bent, naar mate je ouder wordt (en in de overgang zit) wil je gewoon rust in je kop en om je heen. Dat vredige bestaan wordt danig verstoord door zo'n 'nieuwe liefde'. Je wordt onzeker, rusteloos en moet ineens weer rekening gaan houden met iemand. Buiten dat hebben de meeste mannen (net zoals wij natuurlijk) een hoop bagage, ik ben nog steeds van mening dat vrouwen een betere manier hebben gevonden om daarmee om te gaan dan mannen. Ik ken er een heleboel die absoluut niet alleen willen zijn dus van de ene in de andere relatie overgaan (op hoop van zegen) en dan heb ik het nog niet eens over de kinderen die ze natuurlijk bijna allemaal hebben. Niet zo heel erg, op onze leeftijd hebben ze vrijwel allemaal ook al een eigen leven maar dan moet het ergste nog komen....ze worden opa. Voor mij is dat een behoorlijke opgave. Ik, die al nooit kinderen heb gewild, zou dan ineens geconfronteerd worden met kleinkinderen en dat op mijn leeftijd midden in de overgang. Terwijl ik mij morgen een dagje terugtrek in mijn atelier om in alle rust te gaan schilderen, ga ik daar nog eens goed over nadenken. Er woonde vroeger bij ons in de buurt in een oud vervallen huisje in het opgeschoten groen een oude heks (dachten wij), misschien woont ze straks wel op de Grafiek in Capelle...

Trailer Trash

Ik ontmoette hem in Speakers, een maffe Engelsman uit de buurt van Manchester. Hier in Nederland als een soort koppelbaas, ronselde 'workers' uit Engeland om hier voor onbepaalde tijd te werken bij een bouwbedrijf. Op het terrein van het bouwbedrijf stonden een stuk of 4 caravans waar ze in woonden, zonder stromend water of toiletten. Er was een douche en een toilet in de grote loods verderop op het terrein. Hij had een vrouw in Engeland maar hier niet natuurlijk en hij zat hier maanden achter elkaar. Dus vond hij mij. En zo zat ik een maand of vijf regelmatig op een bouwterrein in een caravan. Soms sliep ik er wel eens terwijl ik in het bezit was van een eigen huis met heerlijke douche en toilet natuurlijk, maar vaak was het wel gezellig in die piepkleine caravan, meezingend met Abba terwijl hij meestal in slaap viel (hij werkte hard, dat moet gezegd worden). Vaak belde hij mij als hij naar zijn caravan liep vanaf de Veste naar de Rotterdamseweg en de hele weg lang werd ik getrakteerd op complimenten (niet vervelend). Ook kon ik met hem meerijden naar Engeland toen hij zijn vrouw ging bezoeken en een weekje bij Engelse vriendin logeren. Nadat hij mij voor de 1000ste keer had verteld 'how beautiful I was' (dat was ik toen ook, ik was 40 en nog prachtig) hield ik het voor gezien en besloot weer een tijdje alleen door het leven te gaan. Ik heb er wel een hele mooie collection box met DVD's en CD's van Freddy Mercury aan overgehouden die hij mij perse voor mijn verjaardag wilde geven, een opfriscursus Engels en een leuke herinnering natuurlijk..

Magic Mike & the Chippendales

Van vriendin kreeg ik een heel leuk verjaarskadootje: Een etentje en een bioscoopje. We hebben eerst op het terras een heerlijke lasagne naar binnen geschoven en na nog een heerlijke koffie richting bioscoop gewandeld. Tegenwoordig hoef je niet meer bij de kassa te zijn. Er staat een automaat, daar type je de eerder uitgeprinte (via internet bestelde) barcode en de kaartjes vallen er zo uit, wonderbaarlijk. De film was leuk, het leven van mannelijke strippers (alleen blote billen, niet Full Monty) en hoewel de bewegingen af en toe vulgair zijn, doet het me toch wat. De harde muziek, het dansen, het hoge testosterongehalte, die heerlijke lijven, als er dan ook nog een leuke kop op zit zoals die van Magic Mike himself (Channing Tatum) die dan ook nog zo af en toe zijn kwetsbare kant mag laten zien in de film..... ik kreeg het er warm van.....Vriendin ook maar ja, wij hebben het niet thuis op de bank zitten natuurlijk.....Het deed me ook denken aan de Chippendales, ook alweer 20 jaar geleden, ze zijn al met pensioen. Het was een hype en de meeste vrouwen in de bioscoop waren nog niet eens geboren toen. Er waren zoveel mannen jaloers in die tijd als we enthousiast vertelden over de 'show' die we gezien hadden. Eigenlijk reageerden ze net zoals vrouwen doen als de mannen naar een paaldansact waren geweest. Zet je aan het denken......

Engelse logeerpartij

Toen ik had besloten mee te gaan met vriendin later dat jaar op safarivakantie in Kenia gingen we eerst een weekje logeren bij een Engelse kennis in een buitenwijk van Londen, een soort proefvakantie om te kijken of we samen zonder kleerscheuren een week met elkaar door konden brengen. J., de Engelse kennis, was nogal een nerveus type, een beetje clumsy maar heel aardig. De eerste tien minuten dat we binnen waren zakten vriendin en ik al door de bank heen die direct opgetild werd en bij het vuil gedeponeerd. Het begon al met een vreselijke lachbui en die duurde zo'n beetje de hele week. Gedurende die week begon ons ook iets op te vallen. Kennis had natuurlijk maar 1 badkamer waar we om de beurt gebruik van moesten maken. Wij gingen er vaak als eerste in en zaten dan nog even in de kamer. Elke keer, als Kennis zo'n 10 minuten in de badkamer was, begon hij te fluiten. Onze fantasie sloeg natuurlijk op hol en wij lagen in een deuk zodra het concert weer begon. Stonden meestal al bij de deur te luisteren en na een minuut of 10..... ja hoor. Wat ook de aanleiding was voor hem om te fluiten in de badkamer, we zullen het nooit weten en dat laten we maar zo....

Deze was voor jou..

april 1992

You're far away

And I'm thinking of you

My only friend

You think of me too

Appreciating what we have

Much closer we cannot get

How I will feel after you've left

That, my friend, I cannot tell you yet

Vriend

Tussen mijn vriendinnen verscholen zit 1 vriend, al zo'n 20 jaar inmiddels. Het begon allemaal toen ik voor hem ging werken, Liefde had me net verlaten toen ik de kans kreeg om voor hem te gaan werken. Ik zat nog niet echt lekker in mijn vel en we hadden best veel gesprekken daarover. Hij is afgestudeerd psycholoog, vandaar. Maar, we klikten ook wel erg goed op het persoonlijke vlak. Ik denk nog steeds dat ik veel aan hem gehad heb bij het verwerken van mijn relatiebreuk, maar ook daarna had hij altijd veel begrip voor mijn nieuw verworven levensstijl (veel uitgaan, veel mannen, veel aandacht) en hij heeft altijd geduldig naar al mijn verhalen geluisterd. Datgene wat voor mij altijd heel erg belangrijk is (geweest) is dat ik me wil uiten. Ik moet met iemand praten over wat ik meemaak. Het bleef niet onopgemerkt dat wij het goed met elkaar konden vinden, de hele afdeling dacht dat wij meer waren dan collega's en dat was ook zo, maar niet op de manier die zij dachten. We hadden heel intieme gesprekken en hebben elkaar vaak de tent uit gepest maar hadden ook regelmatig leuke lunches en we waren ontroerend eerlijk tegen elkaar. Ik koester het. Hij had zijn vriendin op het vliegveld afgezet (voor een bezoek aan haar geboorteland) en kwam op verjaarsvisite. Als wij ooit meer hadden gehad dan vriendschap had ik hem denk ik nooit al 20 jaar als vriend gehad. Hij nam een heerlijke parfum mee, Belle d'Opium, had gevraagd naar een lucht waar patchouli inzit (voor een oude hippie) omdat hij nou eenmaal alles van mij weet... tks R...

Incognito

augustus 1993

Niets anders dan een blinde vlek

Een zwart gat en onontdekt

Dat ben je nu op dit moment

Nog incognito, onherkend

Nog niet tastbaar, doch aanwezig

Je houdt me echter al maanden bezig

Het zal gebeuren binnenkort

Dat je zichtbaar voor me wordt

Helen is jarig

Van harte gefeliciteerd Helen, met je 52ste verjaardag. Ik wens je een gelukkig jaar, heel veel liefde, een spannende ontluikende vriendschap, hele leuke uitjes met vriendinnen, gezondheid, een gezonde moeder zus en zwager, een geweldig leuke bron van inkomsten, veel inspiratie om te schilderen en gitaar te spelen, leuke feestjes, mooi weer (vooral in je hart), wijsheid, gezellige koffieavondjes met zus en zwager, minder last van de overgang, veel nieuwe ontmoetingen, veel mensen die aan je denken, rust en bovenal dat je heel erg tevreden bent met jezelf. Je mag er zijn! XXX

Happy Days

Het is haast niet meer voor te stellen maar, omdat wij kabel hadden, hadden we 5 zenders, Nederland 1,2 en 3, Belgie 1 en Duitsland. Dat was het, maar wel betere programma's. Een keer in de week zonden ze Happy Days uit, en wat waren vriendin en ik gek op 'the Fonz', natuurlijk weer een foute, hele stoere met een klein hartje. Als Fonz zei: Heeeeey dan was iedereen stil en als Fonzie met zijn vingers knipte, stond er een mooie meid naast hem. Geweldig. Ik vond altijd dat mijn 1e voetballiefde op Fonzie leek, niet qua uiterlijk maar wel qua gedrag. Ik kan er nog steeds warm voor lopen. Een van de leukste afleveringen was dat Fonzie zich terugtrok in het bos en onder een boom ging liggen. Het was daar natuurlijk een gekwinkeleer van jewelste, Fonzie zei: Heeeeeey en alle vogels waren stil. Een tijdje geleden lag ie in de uitverkoopbak, een heel seizoen Happy Days, ik kon het niet laten.......

Salty Dog

1976. Ik zat in Den Haag op school. Nou moet je weten dat in die tijd Den Haag erg voorliep qua mode. In Delft had je niet veel winkels en die had je in Den Haag in overvloed. Je had toen ook nog echt mode waar je in opviel. Nu is er steeds nog wel iets nieuws maar er gaat niets meer uit dus zie je heel veel stijlen door elkaar. Toen niet. Op school zagen wij dat de mensen uit Den Haag zich toch echt anders kleedden dan wij dus wij wilden er ook wel zo uitzien. Het was de tijd van Johnny Guitar Watson funk en Santa Esmeralda's versie van Don't Let Me Be Misunderstood die ongeveer 1 hele kant van de lp besloeg. De 'shop to be' was toen the Salty Dog in de Spuistraat (of het verlengde ervan). Het was een hele grote boetiek die barstte van de vintage kleding (toen al). Er werd door mij flink gebedeld bij moeders om nieuwe kleren maar wel van de Salty Dog. We hadden op een gegeven moment een beige wijde bandplooibroek die smal was bij de enkels en redelijk kort met daarop een vintage kort wijd bloesje met plooitjes en driekwartmouwen, later kwam daar nog een 2e hands amerikaans baseball jack bij, rode wol aan de buitenkant met een embleem en zwart katoen aan de binnenkant, aan 2 kanten draagbaar. Wat aan deze outfit nog ontbrak waren Roots, toen nog alleen in Den Haag gedragen, leren sportief ogende schoenen met een brede neus en dikke zool aan de voorkant, platte zool aan de achterkant. In Den Haag hoorden we erbij maar als we dat aanhadden terwijl we uitgingen in Delft, werden we behoorlijk bekeken... en laat dat nou net de bedoeling zijn.