Kerstshow en fun

Kerst sucks maar de tijd voor Kerst is altijd gezellig. Doordat ik nu weer veel werk was het er nog niet van gekomen. Een bezoek aan de Kerstshow bij Intratuin. We doen het elk jaar en vinden het elk jaar weer heel gezellig, nostalgisch en we worden er een beetje melancholiek van, maar ook vrolijk. Wandelend tussen de schappen met allerlei kleuren kerstversieringen terwijl we al zoveel hebben dat we wel 5 kerstbomen kunnen optuigen. Dus.... omdat het zonde is voor die 3 weken dat die boom er staat, kopen we alleen maar een kleinigheidje om wat we al hebben aan te vullen. Wat we wel altijd doen is alles wat heel leuk is lekker even vasthouden en, omdat het duur is, gewoon daarna weer terugzetten. Het is gewoon al leuk om al die verschillend opgetuigde bomen te bekijken en alle voorbeelden van kerststukjes. Dan nog even heerlijk in het restaurant een zelfgemaakt broodje bal oppeuzelen met een heerlijk kopje thee en het was weer een heerlijke middag ontspannen leuke dingen doen. Bij thuiskomst de schatten bekijken en een plekje geven. Dinsdag heb ik genoten.

Klantvriendelijkheid

Op het werk hebben we een balie waar mensen die in de buurt wonen hun mobiel ter reparatie aan kunnen bieden en ook weer af kunnen halen. Ik "doe" vaak de balie omdat ik het wel leuk vind om met mensen om te gaan en een praatje te maken. Ik ben eigenlijk altijd aardig, te aardig meestal. Oh nee, dat kan niet, te aardig zijn, gewoon aardig dus... Ik ben prive ook al jaren een mens die natuurlijk wel eens geirriteerd is door de waan van de dag maar ik heb niet veel boosheid in mij. Dus ben ik altijd aardig tegen de mensen aan de balie. Zo ook van de week. Er was een mevrouw die een tijdje moest wachten en mij dus had gadegeslagen. Toen ze wegging zei ze "ik wil je nog zeggen dat  ik je een compliment geef voor je klantvriendelijkheid en als er een prijs voor was, had je die van mij gekregen". Lief he? En aangezien ik een mens ben (ik woon en ben natuurlijk alleen) die heel graag bevestiging krijgt dat ik aan mijn eigen verwachtingen voldoe, voelde ik me de rest van de dag geweldig. Er is maar zo weinig voor nodig....

Het Nieuwe TopPop

Vroeger, toen we nog geen 200 zenders hadden, hadden we TopPop, gepresenteerd door Ad Visser. Nu, hebben we weer TopPop nieuwe stijl, gepresenteerd door Gerard Ekdom. Met de presentatie is niets mis maar met het programma wel. Hoe kun je nou een programma maken met als leidraad de Top 40 waarbij je dus alle nieuwkomers en stijgers wilt laten zien en er geen tijd voor hebt. Wat gebeurt er dus, een achterlijk veel te snel programma waarbij je optredens ziet van 30 seconden. Denk je, goh leuk, dat liedje van Train, Bruises heet het, dat clipje wil ik wel zien. Dus het begint, er wordt 1 regel gezongen en weg is het weer.  Misschien komt dat wel door de snelle maatschappij of door youtube, als je de clip wilt zien kun je natuurlijk gewoon op youtube kijken. Dat maakt dus eigenlijk ook een programma als TopPop overbodig. Jammer hoor, al die snelheid, ik kan zo terugverlangen naar die heerlijke langzaamheid van vroeger, het zal de leeftijd wel zijn.....

Liefdessloten

Heb je ze wel eens gezien? Er wordt eigenlijk niet al teveel aandacht aan besteed, die liefdessloten. Er wordt geen hart meer in een boom gekerfd maar er wordt een slot gekocht  en dat wordt aan hekken en brugleuningen en tralies vastgemaakt, het sleuteltje wordt ritueel weggegooid. Een liefdesbewijs. Ik vind het een heel mooi idee. Iedereen die voorbijloopt ziet de sloten hangen en wordt  steeds geconfronteerd met een daad van liefde en dat is wel mooi. Ik weet dat ze in Berlijn hangen en in Italie maar of ze ook in Nederland te vinden zijn weet ik niet. Wat ik ook wel grappig vind is dat 1 iemand  (een herder) een romantische gedachte had om zo'n slot openbaar op te hangen en dat dat dus een heleboel volgers heeft gekregen (mensen zijn nou eenmaal schapen), maar in dit geval is het een positieve uiting en dat mag heeeeel veel volgers krijgen.....

Middagje muziek in het Buurthuis..

Vanmiddag was er weer een optreden in de Blueskelder, het Buurthuis. Zwager trad op met zijn Shadows coverband. Zwager en zijn oude vriend de slaggitarist zijn de 2 originele bandleden van hun vroegere band. Er was nog een band, the Scarlets, ook een klassieker uit de jaren 60. Dus veel nummers van the Beatles, Stones, Hollies en Cliff. Wel herkenbaar en meestal wel gezellige muziek. Het was weer leuk om al die verschillende mensen te bekijken die dan naar het Buurthuis komen. Natuurlijk staat iedereen daar met zijn eigen verhaal want er zijn voornamelijk oudere jongeren en oudere jongeren die nog zoveel plezier hebben in samen muziek maken geeft altijd een goede sfeer. Daar is ook niks mis mee, maar soms lopen er een paar tussen......Daar is duidelijk hun jonge brein niet in balans met hun oudere lijf. Bij sommige mensen is het natuurlijk dat ze altijd jeugdig blijven, daar hoeven ze ook geen moeite voor te doen, maar als ze het gaan forceren wordt het een ander verhaal. Dan kijk je daarnaar en klopt er iets niet, maar wie ben ik om daarover te oordelen. Mijn eigen brein wil er ook niet aan als ik in de spiegel kijk......

Samen Single nog een keer..

Ik vind het zo'n leuk programma en het is echt omdat het voor mij natuurlijk allemaal herkenbaar is. Babette van Veen was deze keer naar een medium geweest en ook daar was een filmpje over en wat is haar verhaal herkenbaar. Alle gevoelens die ze uit heb ik precies hetzelfde. Dat de kerst er weer aankomt en ze kerstliedjes hoort en dan zo'n melancholiek gevoel krijgt dat er weer een kerst alleen aankomt terwijl ze normaal gesproken heel moedig is en sterk en kom op, we maken er wel wat van. Ze zat nu ineens in een fase van 'zout allemaal maar lekker op, ik doe het wel alleen'. Alles is stom, de mannen zijn stom, ik ben stom. Allemaal ideeen die ik ook heb. Esmee moest deze keer gaan speeddaten. Even kijken want dat heb ik ook nog nooit gedaan, gaat wel lekker snel en ik ben niet zo'n geduldig mens. Wel grappig, je hebt een eigen tafel waar je aan zit en er komt steeds een andere man aan je tafel zitten. Maar ja, ik heb er een paar gezien en daar word ik ook niet echt warm van. Ik zag een stukje van volgende week en daar zag ik wel een leuke vent in, maar helaas weer van een jaar of 35 en niet 55...Anyway, het is weer goed te zien dat ik net zulke gevoelens heb als andere single vrouwen, of ze nou 35 zijn of 55....

Boris......

Een aantal jaren geleden, ik was 45.!!!.... Idols. Ik zat voor de buis en zag en hoorde Boris en het leek wel of ik weer 15 was. Ik vond Boris zo leuk en natuurlijk zong hij ook prachtig. Hij heeft uiteindelijk die aflevering van Idols gewonnen en ik had inmiddels alles op video (DVD was nog niet zo gewoon) opgenomen en keek het vaak terug. Op een gegeven moment las ik in de plaatselijke krant dat Boris in Zoetermeer, Snow World een handtekeningsessie zou geven omdat zijn eerste cd uitgekomen was. Zoetermeer, dat was dichtbij Delft maar om daar nou alleen heen te gaan. Ik charterde een vriendin om met me mee te gaan, het kostte wat overreding want zij was niet zo'n fan. De zaterdag brak aan en we gingen op pad. We moesten nog een uurtje buiten wachten en natuurlijk stonden we tussen allemaal bakvissen van 12, 13 jaar. Toen we naar binnen gingen zei een van de beveiligers "jullie komen zeker een handtekening halen voor je dochter". We hebben dat maar zo gelaten. Ik heb een praatje met hem gemaakt en vriendin heeft foto's gemaakt. Natuurlijk is die gekkigheid weer weggeebt, ik ben er flink mee gepest maar het blijkt nog steeds af en toe de kop op te steken (bij Adam Lambert heb ik hetzelfde), ik schijn iets te hebben met onbereikbare mannen, ik hou het maar op 'eeuwige jeugd', dat klinkt vriendelijker...

Leraar boekhouden

Ik zat op de MEAO en voordat je uiteindelijk een richting ging kiezen moest je alle vakken volgen. Dat hield in dat ik ook Boekhouden, Handelsrekenen, Economie en Recht moest volgen, vakken waar ik helemaal niets van snapte en totaal geen interesse in had. De leraar Boekhouden had dat natuurlijk snel door, Mijnheer Van der Boon, heette hij en hij vertelde me ooit dat hij het wel fijn vond dat ik Helen heette, net als zijn vrouw, zodat hij zijn frustratie een beetje kon botvieren op mij. In ieder geval deed ik niet veel moeite voor het vak en na een repetitie waar ik normaal geen enkele vraag goed had, bleek ik 1 onderdeel juist te hebben beantwoord (was vast toeval) en Mijnheer van der Boon riep me voor de klas en had op mijn papier een grote vlag getekend. Ik lette ook tijdens de lessen niet op en was meestal bezig mijn agenda bij te werken met teksten en tekeningen. Toen ik een keer de klas in kwam lag er een plastic zakje op mijn tafel met kleurpotloden, een barbiehoofd en losse armen en viltstiften erin, gekregen van Mijnheer van der Boon zodat ik lekker mijn gang kon gaan. Het jaar erna heb ik als eerste Boekhouden en Handelsrekenen laten vallen en koos een richting waarbij ik die vakken (en die leraar) niet nodig had....

Door schade en schande.....

Wij woonden 4 hoog en hadden niet al die beveiligingen voor kids die ze nu hebben, wij deden het gewoon eerst fout en dan wisten we het wel. Mijn oma woonde dus vroeger bij ons en had een heel leuk setje in haar kamer staan. Twee rotan stoeltjes en een rotan tafeltje met een glasplaat. Vriendin en ikke speelden heel vaak in haar kamer als ze er niet was en op een dag waren we met dansen bezig. Vriendin vond dat ik op de tafel moest gaan staan want dat glas klepperde zo lekker, leuk voor een spaanse dans. Natuurlijk deed ik dat en klepperde erop los.... tot het glas brak en ik door de tafel zakte. Daar leerden we wel van, een flinke wond op mijn dij en paniek alom, naar het ziekenhuis en zo'n 12 hechtingen in mijn dij. Het litteken heeft er heel mijn leven gezeten waardoor ik het nooit kon vergeten. Ik gaf vriendin de schuld en heb wraak genomen, op een dag was ik boos en had haar eerst met een plastic schepje op haar hoofd geslagen waarop ze me heel hard uitlachte, toen pakte ik het massieve stuk hout wat dienst deed als toonbank in mijn winkeltje en dat ging beter. Ze had een flink gat in haar hoofd en de wraak was dus zoet. Gelukkig gaan we sinds die tijd wat beschaafder met elkaar om en we maken geen ruzie meer.....

Nog niet gewend.....

Vanaf januari tot oktober had ik geen werk. Natuurlijk zat er veel tijd in het zoeken (op de computer) en het reageren op vacatures en het af en toe bezoeken van de mensen van het UWV maar daarnaast was er veel tijd om hele leuke dingen te doen. Ik heb veel schilderijen gemaakt vanaf januari, zo'n 100 stuks en ik heb vaak gitaar gespeeld. Mede om jezelf iets te doen te geven want normaliter slokt werken een hoop vrije tijd op. Dat merk ik nu ik weer werk. Ik heb 2 schilderijen gemaakt in 2 maanden tijd, waarvan er 1 nog niet af is en ik heb mijn gitaar 2 keer opgepakt om te oefenen. Het lezen, een andere hobby, doe ik dan nog wel in bed voordat ik ga slapen. Het is niet alleen dat er minder tijd voor is maar ook dat ik nog steeds aan het wennen ben dat ik weer werk, waardoor ik overdag veel energie verspil en 's avonds eigenlijk alleen nog maar wil zitten en een beetje tv kijken (op die spaarzame momenten dat er iets leuks te zien is). Ik ben absoluut geen perfecte huisvrouw maar wassen en stofzuigen zijn de minste dingen die gedaan moeten worden en die moeten nu in het weekend, zodat ik daarna weer lekker kan gaan zitten en bedenken wat voor leuke dingen ik allemaal had kunnen doen. Ik ga ervan uit dat als ik echt weer gewend ben aan het dagelijks bezig zijn met werken ik ook mijn vrije tijd weer ga gebruiken voor het ontspannen d.m.v. gitaar spelen en schilderen.

Another me...

Toen Jul 60 werd was er 1 ding dat ik haar graag wilde geven. Ik had een keer een schilderij gemaakt dat zij leuk vond. Helaas heb ik er (nog) geen foto van. Het is een donkerblauwe ondergrond met 2 dezelfde vrouwen in een verschillende pose. De tekst is "you, another me" en in de benedenhoek staat "Two drifters off to see the world, there is such a lot of world to see". Het sprak haar aan (zij is een iets minder tekstenmens dan ik) omdat het precies Jut en Jul weergeeft. Wij zijn heel verschillend maar in wezen hetzelfde, we lopen op dezelfde weg hoewel 1 van de 2 af en toe een zijweggetje neemt, dat uiteindelijk weer terugkomt op de hoofdweg. We denken over veel dingen hetzelfde en toch ook over veel dingen heel anders. En dat is waardoor het leuk blijft. Wij begrijpen elkaar en laat dat nou net zijn wat er meestal mis is geweest in mijn relaties. Misschien is liefde wel gewoon accepteren maar ook begrijpen dat iemand heel anders kan denken dan jij ...

Rare jongens die Amerikanen.....

Rond 7 uur 's avonds ben ik meestal aan het eten en alleen eten heb ik altijd het vervelendst gevonden van het single bestaan, dus dat doe ik meestal met een bord op mijn speciale schootdienblad op schoot met de televisie aan. Oprah is ermee gestopt dus kijk ik nu regelmatig naar Ellen Degeneres die minstens zo populair is als Oprah. Waarom ze zo populair is weet ik niet maar ik vind haar wel sympathiek overkomen en ze is ook wel grappig en ad rem. Kom ik bij het feit aan waarom ik Amerikanen rare jongens vind. Als de show begint komt Ellen achter de coulissen vandaan en dan moet je het publiek zien, alsof er een godin het podium oploopt, gillen, schreeuwen op het hysterische af. Zij ondergaat dat rustig maar de I love you en I love you too's vliegen over en weer. Aan de ene kant is dat natuurlijk positief, beter dan I hate you maar goed, er wordt nogal makkelijk omgegaan met Love vind ik. Like zou een betere keuze zijn. Tenslotte kent niemand de ware Ellen en Ellen kent niemand van de mensen in het publiek dus hoe kun je dan van elkaar houden? Het komt op mij altijd wat hypocriet over. Het is iets Amerikaans denk ik, ook al ken je iemand niet, toch zeggen dat je van hem/haar houdt. Ze leven wel langer daar denk ik, want als ze elkaar begroeten doen ze dat altijd met een knuffel en je weet wat dat betekent als je mijn vorige 2 verhaaltjes leest.......

Zaterdag met de meiden

Vandaag was een gezellige dag. De meiden, 1 vriendin die inmiddels een tijd samenwoont in Nijmegen en 1 vriendin die sinds kort 'verkering' heeft met een vriend die ze al 10 jaar kent. Samen met zus togen we naar de Woonstore om daar heerlijk een beetje rond te struinen tussen allemaal leuke hebbedingen. Heel gezellig. Na een korte stop bij de Hamburgerman, die natuurlijk wilde weten of we weer wat gekocht hadden, gingen we weer naar huis waar ik een heerlijke pasta op tafel heb gezet (en opgegeten). Het is altijd leuk om weer bij te praten over de verschillende levens die we leiden, over wat we nog graag zouden willen en over wat we allemaal al hebben (bereikt). Natuurlijk was ik benieuwd hoe vriendin ineens kriebels kreeg voor een vriend waardoor de vriendschap omsloeg naar een relatie. Na een kopje koffie gingen ze om een uur of half 8 weer huiswaarts, de een in de auto op weg naar Nijmegen, de ander met de trein op weg naar Delft. En ik ben weer een paar zelfgemaakte (zelfs met mijn eigen 1 jarige hoofdje erop) kussentjes, een prachtige glazen engel en een heleboel knuffels rijker en daardoor weer een paar dagen langer leven, dat gaat de goede kant op.

Knuffel als je het nodig hebt..

Zoals wel bleek uit mijn voorgaande stukje was ik, op zijn zachtst gezegd, niet so happy die dag. De boodschappen moesten gedaan worden dus togen Jut en Jul naar de Appie en de Lidl. Ze stonden er weer, 3 man sterk, mensen overhalen om over te stappen naar Nuon. We liepen er alweer een beetje met een boog omheen toen 1 van de mannen (een heel erg leuke!) vroeg of ik het koud had. Natuurlijk las hij mijn stemming, ik zal er niet al te vrolijk uit hebben gezien en had het inderdaad ook koud. Dus ik bevestigde dat. Hij zei verder niets dus we liepen door om de boodschappen te halen. Zo af en toe bekeek ik hem van een afstandje om weer heel benijdenswaardig te zien dat hij met veel mensen een praatje maakte en ogenschijnlijk heel lekker in zijn vel zat. Na, als laatste, de boekenwinkel uit te komen en richting roltrap lopend zag hij me weer en vroeg: "Ga je de kou weer in?". Ik zei " ja het moet wel".  Ik dacht, nu komt het, nu gaat hij me vragen of ik over wil stappen naar de Nuon. Hij vroeg : "Wil je misschien even kroelen" en spreidde zijn armen uit. Laat dat nou precies zijn wat ik nodig heb. Ik bedacht me geen moment en liep zijn armen in. Hij zei "Dan blijven we lekker de hele avond zo staan". "Heerlijk" zei ik. Natuurlijk was dat een grapje maar, zo zie je maar weer, op de momenten dat je het echt nodig hebt, krijg je het zomaar, zonder er enige moeite voor te doen, van een compleet vreemde. Ik had net een spreuk gelezen van Paulo Coelho dat elke knuffel die je geeft en/of krijgt je leven met 1 dag verlengt. Het leven is goed......

Een vrije dag

Die heb ik vandaag, een vrije dag. Natuurlijk slaap ik wat langer, het is koud buiten dus lig ik heerlijk in bed. Alles rustig aan vandaag, lekker douchen, heerlijk kopje koffie drinken en even Facebook checken, iets leuks erop zetten. Het is boodschappendag vandaag. Ik was een hoop van plan, doordat ik veel werk moet ik nu alles in het weekend proppen natuurlijk. Wat is alles dan? Nou, stofzuigen, kleren die achteloos op een stoel zijn gegooid opruimen en eigenlijk had ik wel willen schilderen en/of gitaarspelen maar mijn hoofd staat er niet naar. Doordat ik al wat geld heb moeten lenen (gelukkig niet al teveel maar toch....) en flink rood sta op mijn rekening voel ik me niet lekker. Het paar maanden leven van de bijstand heeft geen goed gedaan. Daar kun je je rekeningen niet van betalen, het is gewoon niet genoeg als je een koophuis hebt. Gelukkig heb ik nu dus werk maar het is geen vetpot en voorlopig blijf ik nog even achterlopen. Alle rekeningen zijn wel betaald maar er blijft niet genoeg over om van te leven waardoor ik dus weer wat moet lenen. Dat geeft me een gevoel van 'niet in staat zijn om voor mezelf te zorgen' en dat voelt niet lekker. Steeds maar weer moeten zeggen dat je het niet redt deze maand. Gelukkig is er een mogelijkheid om het te lenen (dankzij lieve zus en zwager) anders had ik nu echt in de shit gezeten...Er is weer licht aan het eind van de tunnel en ik doe mijn best om te geloven dat het er eind volgend jaar weer heel anders uitziet, beter, zorgelozer en een stuk vrolijker...

Pakjesavond...

We doen al jaren niets meer aan Sinterklaas, mijn moedertje vindt dat nog steeds jammer. Wij niet. Vroeger hebben we er genoeg aan gedaan. Thuis, op school surprises en toen we ouder werden bij de schoonfamilie lootjes trekken en een kadootje en gedicht. De sfeer is opgeslagen in mijn brein en dat is genoeg, gewoon af en toe even mijmeren hoe het ook alweer voelde, toen... Maar..... we hebben iets anders verzonnen. In de week voor de Kerst vieren we pakjesavond met 2 vriendinnen en zus bij de kerstboom van zus. We hebben afgesproken dat ieder 4 pakjes koopt voor iedereen en het mag niet teveel kosten, elk pakje ongeveer 3 Euro of minder. Je zou denken dat dat lastig is maar niets is minder waar. Jut en Jul struinen natuurlijk altijd al alle winkels af naar leuke goedkope dingen dus wij weten wel waar te zoeken. Meestal is de voorpret het allerleukst en de boom met alle pakjes eronder wordt elk jaar gefotografeerd. Het is altijd dolle pret wat iedereen voor elkaar gevonden heeft en vaak is het natuurlijk grappig dat iedereen dezelfde dingen krijgt dus als de een iets leuks krijgt, krijgt in de volgende ronde de ander dat hoogstwaarschijnlijk ook. We hebben altijd heel veel lol op de pakjesavond en ook al houden we allemaal niet echt van Kerst, de pakjesavond maakt het allemaal heel draaglijk....

Moeders en het busje..

Moeders woont in Delft. Ze komt ons zo'n beetje elke zondag bezoeken, ze komt zelfstandig, met 'het busje'. Wij noemen het zo maar het is vervoer op maat en meestal een gewone taxi. Ik vind het super dat ze dat zelf regelt zoals ze nog altijd heel veel zelf regelt. Meestal heeft ze genoeg te mopperen, dat de chauffeur niet leuk is of de taxi deze keer echt een busje was omdat er 'ouwetjes' in een rolstoel mee moeten. Maar ze leert de diverse chauffeurs kennen en ze heeft haar favorieten. Waaronder Jorren (ik weet niet hoe je het schrijft maar zo spreek je het uit). Hij is 32 en bijna afgestudeerd architect, heel erg netjes, bescheiden en hij vindt moeders erg leuk. Hij brengt haar ook altijd netjes tot voor de deur (ze moet altijd een stukje lopen van de straat tot haar deur en dat mag van hem niet in het donker), heeft veel pech in de liefde. Hij is heel erg lief en vrouwen dumpen hem om de haverklap, hij kiest steeds de verkeerde en vertelt dat dus aan moeders. Ik kon hem afgelopen zondag eigenlijk voor het eerst goed bekijken omdat ik moeders naar de taxi bracht en het is een erg leuke jongen, eentje die mijn moeder heel graag als schoonzoon zou hebben gehad. Jammer ma, had je mij ietsie later moeten baren....

De Parties

Eigenlijk begon het een beetje toen er nog geen mobieltjes waren of internet. Toen had je vertegenwoordigers nodig die gewoon bij de mensen aanbelden om hun waar aan te prijzen, zoals bijv. de Avon consulente. Het was altijd leuk als ze kwam want dan had ze een piepklein winkeltje (koffer) bij zich met allerlei nieuwe dingen erin, nieuwe kleuren lippenstift, nieuwe geurtjes. Daarnaast barstte het in de 80er jaren van de parties. Je had kledingparties, Tupperware parties, Oriflame parties, wijnparties, sieradenparties, lingerieparties (ik heb zelfs een keer een schilderijenparty meegemaakt) en eigenlijk waren ze allemaal heel gezellig. Je zat bij iemand thuis met een stuk of 10 vrouwen waarvan je er meestal maar 1 of 2 kende. Na een korte introductie liet de 'presentatrice' ons gaan en konden we passen, elkaar bekijken, beoordelen, raad geven en uitlachen. Het was altijd een feestje. Natuurlijk was het aan het eind de bedoeling om iets verkocht te hebben of op zijn minst 2 nieuwe afspraken te hebben geregeld, meestal lukte dat wel met zoveel gezelligheid. Was toch socialer en leuker dan in je uppie achter je computer on line winkels bekiijken.....

Vampire diaries

Zaterdag heb ik gekeken naar Twilight, had het al een keer eerder geprobeerd maar boeide me niet, deze keer heb ik hem afgekeken en ik vond het toch wel een leuk gegeven. Vampieren die leven in de huidige maatschappij. Je hebt ook een serie in Amerika die Vampire diaries heet, volgens mij is die n.a.v. de Twilight films gemaakt (maar ik kan me vergissen). Wij hebben die serie niet op tv maar ik had al af en toe vrouwen gehoord over de serie, dat hij zo leuk is, dus ben een beetje gaan rondsnuffelen op youtube en inderdaad lijkt het me wel leuk. Daarbij moet ik wel heel eerlijk vermelden dat dat mede komt door de hoofdrolspeler, de vampier die Damon heet. Ik zal zijn foto hierboven laten zien. Nou ben ik niet echt iemand van iemand leuk vinden van een foto, ik moet ook de mimiek zien en uitstraling van de persoon, hoe hij praat, lacht, wenkbrauwen die fronsen, hoe hij kijkt en hoe zijn stem klinkt, dus ik heb op youtube een interview gezien met deze hoofdrolspeler, hij heet Ian Somerhalder (waar zou hij van afstammen vraag ik me gelijk af) en ik vind deze man echt leuk, met een duidelijke zelfverzekerdheid zonder arrogantie (my favourite attitude). Ik ga die Diaries eens opzoeken om hem wat meer in aktie te zien. Heb ik meteen weer een veilige 'liefde op afstand'....

Kalverliefde

Ik zei al eerder, ik wist al vrij jong dat ik op jongens viel. Ik weet niet meer precies wanneer het was maar ik denk 1970, hadden we al kleurentelevisie? Er kwam een nieuwe serie op tv, in die tijd zal dat dus niet vaker dan 1x in de week zijn geweest en ik denk op zaterdag. Het heette the Partridge Family, een simpel, luchtig verhaal over een familie zonder vader. Een moeder en een stuk of 6 kinderen die samen een bandje vormden en repeteerden in hun garage. De oudste zoon zong the lead en tjee wat was het een snoepie, al gauw was ik smoorverliefd en had ik mijn muur behangen met foto's van David Cassidy (ik en vele anderen met mij hoor weet ik). De hele dag door speelde ik de lp's op onze platenspeler en kende alle nummers uit mijn hoofd. Natuurlijk deelde ik deze passie met vriendin want het delen maakte het natuurlijk nog leuker. Meezingen met de liedjes en fantaseren dat hij Echo Valley 26809 voor ons zong en tegen ons praatte hihi. Een deel van mij is het nooit kwijtgeraakt, dat fantaseren over onbereikbare liefdes. Het is zo lekker veilig...

Nederlands

Ik ben Nederlander en al wat ouder (hoop ook wat wijzer) en heb, door mijn leeftijd, nog op een school gezeten waar gewoon veel aandacht werd besteed aan het leren van de Nederlandse taal. En ik ben er blij om. Ik vind teksten geweldig, ben nou eenmaal een tekstenmens maar ik vind het zo jammer dat veel van de teksten die ik lees op Facebook (en niet alleen daar) barsten van de taal(grammatica)fouten. Natuurlijk ben ik niet perfect en zal ik ook wel eens een foutje maken maar als ik een tekst heel mooi vind en er staan in 1 regel 2 taalfouten ga ik hem niet delen om hem op mijn eigen pagina te zetten. Bijvoorbeeld quote: als je trots op je dochter BEN en veel van haar HOUD  unquote. Ik kan er niet goed tegen. Mijn spreektaal is ook verre van perfect maar als ik een tekst lees of iets schrijf wil ik graag dat het er goed uitziet. Toen ik een tijd geleden vroeg waarom ik was uitgekozen voor een sollicitatiegesprek dat ik had zeiden ze dat ik de enige was die een foutloze brief had geschreven. Nu hebben ze al rekentesten voor jongeren die een lerarenopleiding willen gaan volgen, maar laat ze daar alsjeblieft ook een taaltest aan toevoegen. Het is namelijk zo belangrijk om je eigen taal onder de knie te hebben, dat is de basis voor het leren van alle andere  moderne talen. Wat de reden is dat er in het hedendaagse onderwijs niet meer op wordt gelet weet ik niet, misschien heeft het te maken met snelheid, alles moet snel en dan heb je geen tijd meer om na te denken of er ergens nog een 't' achter moet of niet. Ik slaap er geen nacht minder om, maar jammer vind ik het wel.....

In gesprek met ..

Het leuke programma was er weer, Samen Single. 1 vrouw moest in de kroeg een gesprek met een man beginnen wat ze anders nooit doet. Allerlei herinneringen sprongen gelijk weer rond in mijn brein. In de tijd dat ik heel veel uitging heb ik dat regelmatig gedaan. Ik vond het altijd reuze spannend om iets te verzinnen om een gesprek aan te knopen met iemand die leuk was. Ik ben een keer naar iemand toegelopen en heb hem gezegd dat ik het zo'n mooie man vond (ik geloof dat ik dat wel vaker heb gedaan hihi), of ik heb gezegd dat hij zo'n markante kop had dat ik hem heel graag zou willen schilderen (dat heeft een hele leuke vriendschap opgeleverd, tijdelijk dat wel, maar wel leuk), ik heb een keer gezegd dat we de aanwezige mannen cijfers aan het geven waren en dat hij dicht in de buurt van de 9 kwam (hij was erg gevleid natuurlijk), ik heb een keer net gedaan of ik een blauwtje gelopen had door steeds naar de klok te kijken waardoor er op een gegeven moment echt wel iemand iets gaat vragen (dat heeft een heel gezellige avond met 2 mannen opgeleverd die ik daarna nooit meer gezien heb). Of gewoon op iemand aflopen en de vraag stellen 'wie ben je', werkt ook altijd wel. Op zulke momenten doe ik me veel stoerder voor dan ik eigenlijk ben, ik verstop mijn onzekere bange houten hart achter een dik gemetseld muurtje en ga erop af zonder lang na te denken en meestal is de reactie leuk. Zo niet, dan niet, ik heb nooit iets te verliezen en in dat opzicht hou ik wel van een beetje avontuur....

Namen

Vandaag moest ik iemand bellen die een toestel in reparatie had om iets te vertellen, wat... dat doet er niet zoveel toe. Zijn naam was Nino en nog wat. Meteen kreeg ik een associatie met een hele leuke knul met donker haar en blauwe ogen, zelfverzekerd. Dat beeld werd versterkt toen ik hem sprak. Gek is dat altijd met namen. Je maakt altijd associaties, soms ook met mensen die je kent of kende die je niet leuk vond of vindt. Ik heb het ook als ik mensen ga ontmoeten, als ik van tevoren hun namen weet en ik ga me voorstellen weet ik meestal meteen wie wie is. Ik had dat ook heel sterk tijdens een sollicitatiegesprek wat ik een tijd geleden had. De een heette Rogier en de ander Casper. Toen een lange studentikoze man mij als eerste begroette was dat (natuurlijk voor mij) Casper, daarna zag ik Rogier, een kleinere, donkerharige, hippe gozer, precies wat ik had verwacht. Ik let er ook vaak op omdat ik het wel een leuk spelletje vind, kijken of mijn gevoel klopt en meestal is dat wel zo. Probeer het zelf maar eens uit en bedenk een type bij de naam Gerrit en bij de naam Rob, of Storm (om het wat populairder te houden). Voor vrouwen geldt hetzelfde, een  Eva bijvoorbeeld, of Jaleesa. Leuk toch.. Ik weet niet of het invloed heeft vanaf de geboorte welke naam je kiest voor je kind maar ik heb de indruk van wel. Een naam straalt net zo goed iets uit als de persoon zelf, gek genoeg, want als Hercules Theo had geheten had hij op mij toch een andere indruk achtergelaten.....
.

Verlanglijstje

Het is er weer tijd voor..... het verlanglijstje. Het verlanglijstje en Sinterklaas horen bij elkaar. Natuurlijk ben ik heel dankbaar voor alles wat ik al heb, vooral dat wat niet materieel is en toch is het heel leuk om zonder verder na te denken over eventuele consequenties, of haalbaarheid een keer lekker los te gaan en een lijstje maken van wat je nog zooooo graag wilt hebben.

1. Ok dan, een man, maar niet zomaar 1. 1 die compleet mesjogge is van mij en zich in allerlei bochten wringt om er maar voor te zorgen dat ik happy ben want alleen dan is hij het ook (wederzijds natuurlijk, spreekt vanzelf).

2. Een baan, maar niet zomaar 1. Mensen leren wat ik heb geleerd en die mij enorm waarderen omdat ik die kennis wil delen met het doel ze hetzelfde inzicht te geven.

3. Meer mensen die gaan beseffen dat ze het nodig hebben om sociale contacten te herstellen en dat tot een belangrijke dagtaak willen maken. Echte betrokkenheid, aandacht en interesse in anderen.

4. Fijne berichten over dieren die op allerlei wijze een goed leven hebben en geliefd zijn en gewaardeerd worden voor hun oneindige trouw.

5. Elke dag een berichtje van iemand die het fijn vindt dat ik op deze planeet ben neergezet.

6. Geen ziektes meer.

7. De ontdekking dat patat, kroketten en milkshakes het meest gezonde voedsel blijkt te zijn.

En verder ben en blijf ik dankbaar (en meestal een tevreden mens) voor het leven dat ik leid, met of zonder de items op het verlanglijstje.

Donkere dagen

Ze komen er weer aan, de donkere dagen voor Kerst. Ik hou niet van de Kerst, wel van de 3 weken voor Kerst. Ik hou niet van de dagen zelf, maar de dag na Sinterklaas zet ik altijd een kerstboom neer, een echte, in een pot, met lichtjes, gewoon omdat ik dat toch gezellig vind. Het allerleukst is binnenkijken bij anderen en dat kan zo lekker omdat het vroeg donker is en wij Nederlanders vaak de gordijnen open hebben, ook 's avonds.Wat we ook elk jaar doen is naar de kerstshow bij Intratuin, ook omdat het gezellig is, kijken naar al die kerstversieringen, waarom we dat zo leuk vinden weet ik niet want de dagen zelf kunnen me gestolen worden. Het boodschappen doen is een crime en wij eten meestal niets bijzonders. Ons zie je niet met konijnen in de weer of gourmetpannetjes, het wordt vast weer gewoon stokbrood en soep en dat is prima. Waarom zou je met kerst iets anders eten dan normaal. Af en toe word ik sentimenteel, vooral als ik de reclame zie (die vast weer komt) voor de Merci chocolade, van die geluksmomentjes die jij dan net weer niet hebt. Maar we overleven ze vast weer die Kerstdagen en de dag na Kerst gaat de boom, met pot, de tuin in en gaan we ons weer verheugen op het voorjaar dat er aan komt. Het leven gaat gewoon door....

Zaterdagavond en zo....

Zaterdagavond, alleen thuis, verkouden, kijkend naar een film die me doet verlangen naar iets wat ik niet heb maar vaak ook niet mis. Geraakt door een zin: "hoe wist je dat ik op jou zou reageren zoals ik doe? Omdat ik mezelf in je zag". Mooi. Dat wil ik ook, maar soms denk ik dat ik een Alien ben. Niemand ziet zichzelf in mij. Daar moet ik om lachen. Ik kom van Venus toch? Of is het Pluto in mijn geval? Gelukkig heeft de film geen happy end. Heb ik nu even geen zin in. Mijn vriendjes liggen naast me. Ik heb een kaars voor mijn raam vannacht. In een grote kandelaar.Het is half twee. Ik ga met een paracetamolletje naar boven. Ga heerlijk naar bed met een goed boek. Nog 1 vrije dag in het verschiet. Morgen voel ik me vast beter.....

Robbie Williams

Robbie heeft een nieuwe cd, Take the crown en een vrouw en een baby. Ik ben al een jaar of 10 fan van Robbie, veroorzaakt toen ik op visite was bij Engelse vriendin die ook fan was. Zijn hits hadden me nog niet echt geraakt maar toen ik meer nummers hoorde begon er iets te veranderen. Ik ging naar zijn teksten luisteren en bammm, daar was het, ik begreep hem. Dat klinkt natuurlijk heel raar, want ik ken hem niet en zal hem ook nooit kennen maar als iemand zulke teksten kan schrijven kan ik hem lezen/begrijpen. Ik heb een aantal dvd's van hem en zijn biografieen en vandaag was er een gesprek met hem op televisie. Wat ik ook altijd heel leuk aan hem vind is dat hij niet liegt en niet hypocriet is. Hij is altijd ontwapenend eerlijk over zichzelf en dat is waarom ik hem meteen mag. Stiekem denk ik dat hij zo'n man is waarmee ik op 1 lijn zit en waar ik er niet veel van tegenkom, maar misschien sla ik de plank wel finaal mis. De nieuwe cd ga ik in ieder geval weer aanschaffen en snel de teksten lezen, dan weet ik vast weer wat ik bedoel.........

Al die tinten grijs.....

Ik begrijp al die ophef over die 'grijze' boeken niet zo. Het is volgens mij weer een gevalletje 'schapen'. Iemand leest het boek, gaat er enorm over uitwijden en vervolgens gaat iedereen het lezen alsof het heel bijzonder is. Ik moest eraan denken omdat dit weekend ze dat succes gebruiken om de films van het weekend aan te prijzen, het 50 tinten grijs weekend heet het, oftewel, meeliften op dat succes. Wat me wel opviel was dat 9-1/2 weeks erbij zit. Wat is het lang geleden dat ik die film gezien heb en ik denk toch echt dat daar die boekenserie op gebaseerd is. Volgens mij is het een beetje hetzelfde gegeven maar ik kan me vergissen omdat ik die boeken dus niet gelezen heb. Terug naar de film, ik vond hem erotisch en de scene zit erin die mijn ultieme fantasie is, ik vertel hem niet want hij hoeft niet openbaar te worden en hij zal altijd fantasie blijven want is in mijn geval onuitvoerbaar. Geeft niets, de fantasie is voldoende. De film was een succes mede door de hoofdpersonen. In die tijd was Micky Rourke echt heel sexy (is niets meer van over helaas). Hij komt zaterdagavond en ik ga hem weer eens kijken, ik denk dat 50 tinten grijs hierbij in het niet valt.....

Samen single....

Er is zowaar nog een programma dat me aanspreekt, Samen Single heet het. Het gaat over 5 vrouwen van diverse leeftijden die single zijn en die af en toe een date hebben en samen met een coach bespreken hoe de date verliep en het gaat ook wat dieper. Er wordt gesproken over hun voorgaande relaties, waarom ze denken op dit moment single te zijn. Er zit een hoop psychologie in en dat vind ik altijd interessant. Het is alleen jammer dat heel veel gesprekken gekort zijn, waardoor je dus niet alles hoort en ziet. Er zitten voor mij ook heel herkenbare dingen in, vooral als de gesprekken gaan over ervaringen uit het verleden en dan in het bijzonder over thuissituaties van de dames. De dames moeten ook allerlei opdrachten uitvoeren, zo gaat er 1tje daten in het donker, 1tje gaat zich inschrijven op een dating site en ik kan niet anders zeggen dan dat ik zo'n programma erg leuk vind maar dat heeft vast te maken met de herkenbaarheid want als ik een boer zou willen, tja dan keek ik wel naar ............... en daar heb ik echt niets mee.