Wat een verrassing....

Vandaag hadden we afgesproken dat moeders (met het busje) bij mij werd afgeleverd in plaats van bij de buren. Er was vandaag Place du Tertre voor amateurs in de wijk, zwager en zusje waren daar al vroeg naartoe. Gelukkig was het prachtig weer vandaag. Natuurlijk was ik niet zo heel vroeg uit bed (vrije dag he) en ik had net mijn Luxaflexje in de keuken opengedraaid toen ik blij verrast keek wat er de tuin in kwam lopen.... Goh, wat een feestje, wat een mooie jongen zeg en hij ging bij mij aanbellen. Toen ik de deur opendeed begreep ik het ineens, het was de chauffeur van het busje van moeders, een hele aardige die eerst ging kijken of ik wel thuis was, voordat hij haar helemaal tot aan de deur bracht, gearmd en wel.. Ook al kwam hij niet echt voor mij, het was een aangename verrassing om hem als eerste mens te zien die dag...

Nieuw programma..

Tijdens de zomermaanden heb je het vaker, laat op de avond, een soort praatprogramma met bekende Nederlanders en wie kan dat beter dan Linda de Mol. Ze had het nog niet eerder gedaan en blijkt ook dat goed te kunnen. Ik heb het voor het eerst gekeken omdat de gasten Brigitte Kaandorp en Gordon waren en omdat de vraagstelling leuk is. Het gaat meer over de mensen en hun persoonlijkheden en leven dan over hun  'werk'. En ik heb een zwak voor Gordon, ik begrijp hem, zeker nadat ik zijn boek had gelezen. Hij houdt zich bezig met dezelfde dingen als ik, houdt van gedichten/teksten en is eerlijk (oke, tact is niet zijn sterkste kant), is een gevoelige ziel, die ook maar niet die ene tegenkomt die op hetzelfde level zit als hij (en dat is wat ik begrijp natuurlijk). Ik hou wel van dat soort praatprogramma's met als thema gewoon de mens zelf. En dan is er nog het kersje op de taart..... Ruben Hein die de favoriete liedjes zingt van de gasten van het programma en die is zeker niet vervelend om naar te kijken (en te luisteren)...

Knuffels...

Zoals ik al eerder zei, kijk ik vaak naar Ellen met een bord op schoot. Wat natuurlijk opvalt is dat al haar gasten begroet worden met een hug/knuffel. Elke keer als ik dat zie, denk ik het weer, wat heerlijk. Dat zouden ze hier ook vaker moeten doen. Omdat ik het natuurlijk niet 'stand by' heb, zit ik elke keer jaloers naar het scherm te kijken. Maar om nou iedereen gewoon maar te gaan knuffelen lijkt me ook niet zo'n goed idee. Ik doe het wel vaker bij mijn vriendinnen en bij moeders, maar die zie je natuurlijk niet elke dag. Het zou wat zijn he? Gewoon bij de deur van de metro gaan staan en iedereen die binnenkomt knuffelen..... zit me voor te stellen wat de reacties zouden kunnen zijn. Als ik de meeste mensen 's ochtends in zie stappen zijn er heel veel bij die een knuffel kunnen gebruiken....

Ergens...

Het is zondagmiddag, kwart over vijf. Mijn belangrijkste huishoudelijke taken zitten erop, heb een leuke zaterdag achter de rug met vriendin. En ergens rek jij je nu uit, nadat je je heb afgevraagd of het nu eigenlijk nog wel leuk is, dat alleen zijn. Natuurlijk red je je wel inmiddels en ben je over het algemeen best tevreden. Je hebt een leuk huis, een leuke baan, familie en een aantal vrienden waarmee je je goed kunt vermaken. Neem vorige week, een geweldig feest van een jarige vriend en weer nieuwe mensen leren kennen. Helaas waren de meeste bezoekers al een stel dus alleen gekomen en ook weer alleen gegaan. Je bent eraan gewend dat je je verhaal alleen kwijt kunt aan Rooie, je maatje van 14 die op je wacht als je thuiskomt en bedelt om aandacht. Je bedenkt dat het vreemd is dat je zoveel mensen ontmoet maar dat er niemand bij zit die op hetzelfde level denkt als jij..De zoveelste nacht alleen, denkend aan mij, die op dit moment denkt aan jou......

Beren....

Jut en Jul zijn natuurlijk altijd met iets creatiefs bezig, schilderen, haken, breien, borduren, en na het haken van zo'n 200 'granny squares' (waar we nog steeds iets van moeten maken door ze aan elkaar te zetten, maar ze staan zo leuk los in de mand) hebben we weer een nieuw project. Jul had een haakboekje gevonden waarin beschreven staat hoe je beertjes moet haken, zo schattig. Er is een hele familie, allemaal verschillende.  Er is een basispatroon voor de beer zelf en daarnaast van alle attributen, hoedjes, bloemetjes, hesjes enz.. Onze handen jeukten om eraan te beginnen maar helaas moest er ook gewerkt worden in huis en was er nog geen tijd om te beginnen. Zodra beer nummer 1 klaar is, zal hij in vol ornaat op de foto gezet worden en volgt zijn levensverhaal......

Het Kastje.....

Zondag Vaderdag.... KC kreeg voor zijn vaderdag van schoonzoon en dochter een kastje, niet zomaar een kastje, een kastje voor de t.v., een multi media player. Ik had geen idee wat dat was en wat je daarmee kunt, maar schoonzoon is daarvan wel heel goed op de hoogte. Zo'n kastje sluit je aan op je t.v. en kun je vullen (d.m.v. een stick (wat een techniek tegenwoordig)) met foto's en dvd's. En niet 10 of 20 dvd's maar wel 100. De films download je via je computer en sla je op op de stick die je vervolgens in het kastje stopt en voila......... Wij hebben geen blue-ray dvdspeler maar dat maakt niets uit want het kastje kan het wel in blue ray en hd kwaliteit afspelen. Daar stond ik van te kijken, dat is zo scherp dat het net lijkt of je 3 dimensionale t.v. hebt. Geweldig vind ik het, fijn om naar te kijken met al wat oudere ogen.....IK WIL OOK ZO'N KASTJE!!!!!!!

Bezoek van de familie...

Het was super tante en neef weer te zien en te spreken. Tante heb ik 8 jaar geleden voor het laatst gezien en neef 20! jaar geleden toen ik samen met vriendin naar Engeland was voor een weekje. Wat is het toch gek dat je zo'n band hebt met iemand die je dus in totaal 3x in je leven hebt gezien en dan ook nog maar een paar dagen. Het is vast omdat het van 2 kanten graag gewild wordt, want je kent elkaar niet echt natuurlijk. Of het komt doordat we dezelfde genen hebben. In ieder geval klik ik altijd erg goed met neef Alan. Hij heeft dezelfde soort humor als ik dus dat gaat over en weer, erg leuk. Afgelopen donderdagavond waren ze bij mij op bezoek en afgelopen zaterdag zijn we de hele dag bij Jul geweest, patat gegeten en 's avonds Chinees gehaald. Ik heb vaak geprobeerd contact te leggen met Alan maar dat ging niet zo soepel, nu is hij ouder en zegt het belangrijk te vinden dus gaan we zeker contact houden. In dat opzicht ben ik blij met mijn Smartphone en Whatsapp. Dan is Engeland wel heel dichtbij!

De Kapper

Ik had een kapper, al vanaf mijn 16e jaar kwam ik bij hem. Eerst werkte hij zelf in een salon en later had hij zijn eigen zaak geopend. Soms was er even een periode dat ik er tussenuit ging en even 'vreemdging' bij een concurrent. Dat duurde nooit lang, kwam altijd weer bij hem terug. Hij is de man die het langst in mijn leven is en dat is een grappig gegeven. Sinds ik 2 jaar geleden in de problemen kwam met geld besloot ik met Jul mee te gaan naar de huiskapper en dat scheelt heel veel geld. Sinds die tijd ben ik bezig om een kapsel te zoeken waar ik tevreden over kan zijn want bij DE KAPPER ging ik meestal gewoon zitten en zei: 'doe maar iets' en dat pakte meestal heel goed uit omdat hij mij min of meer kende. Qua kapsels ben ik behoorlijk veranderlijk. Vind het altijd leuk na een tijdje om er weer eens heel anders uit te zien. Zo ook nu, ik was het lange pluizige haar zat en bedacht dat het maar weer eens korter moest. Voor zover ik het nu kan beoordelen vind ik het leuk maar het zal morgen blijken na het fohnen. Zo niet, ga ik weer terug naar mijn oude Liefde........

De nieuwe baan...

De nieuwe baan is leuk. Al met al wennen natuurlijk maar heel anders dan de commerciele functies die ik heb gehad. En ook anders dan bij de vorige baan (waar ik me echt niet lekker voelde de eerste 3 weken) voel ik me hier toch wel meer thuis. Aardige vrouwen (en een paar mannen) en er is niet veel druk. Doe alles maar rustig aan is me meermalen verteld de afgelopen eerste week. Eindelijk, dat doet me wel goed. En dan natuurlijk om de week weer een woensdag vrij, waarvan de afgelopen week de eerste keer. Wat was het weer heerlijk. Het lijkt net of je dan maar 2 dagen werkt ipv 4. Zelfs het reizen met de metro valt me niet tegen. Net genoeg om even af te kicken van je werkdag en nog op een redelijke tijd thuis. Ik geloof dat ik langzamerhand weer rustiger kan ademhalen, het zwaard van Damocles is nog maar een aardappelschilmesje en verandert zoetjesaan in een lief wit schapenwolkje.....

Paradise by the Dashboard Light

Zaterdagavond laat was er een documentaire over Meat Loaf en het tot stand komen van bovengenoemde LP. Volgens mij was hij ongeveer in 1978 in Nederland een hit en het leukste was natuurlijk zo snel mogelijk de tekst te leren zodat je het theatrale nummer mee kon brullen. Het werd toen (we hadden in die tijd gewoon nog taboes gelukkig) ervaren als behoorlijk op het randje omdat de tekst ging over vrijen en het al dan niet behalen van 'het laatste honk' dus voor die tijd pittig en veel spannender omdat het niet echt uitgesproken werd. Zoals altijd deed het nummer me aan een periode van vroeger denken. Vooral aan de tijd dat we de Play back show van Hennie Huisman op t.v. hadden. Gek eigenlijk dat we het allemaal leuk vonden om naar mensen te kijken die niet echt zongen, later werd het natuurlijk wel echt zingen, vooral het nadoen van reeds bekende artiesten (goh, allemaal voorlopers van de huidige, zeer succesvolle talentenshows). Met mijn eerste ex ben ik nog een keer naar zo'n show geweest, een voorronde van de show op t.v.. Het bovengenoemde nummer werd vaak gekozen om te playbacken vanwege de show die je ervan kon maken. Het was leuk om de nummers weer eens te horen en zien, alweer zo lang geleden....

Prachtige dag...

Wat een prachtige dag hadden we weer. Wat maakt het een prachtige dag. Voor mij.... zon, niet te warm zodat je er ook in kunt zitten. Moeders op visite. Heerlijk in de tuin bezig zijn maar niet te, gewoon zo af en toe beweging afgewisseld met lekker zitten en een ijsje eten. Bedenken waar we nog een prachtige clematis kunnen planten (gekocht in de uitverkoop voor 2 Euro) en hem dan ook nog daar planten natuurlijk. Af en toe een beetje lezen in mijn Stephen King (geen nieuwe, ik lees ze om de paar jaar gewoon opnieuw). Zien hoe alle poezen (5 met die van Jul erbij) zich heerlijk vermaken in de tuin. De knoppen tellen in mijn rozenstruik. Eindelijk heb ik er twee die het naar hun zin hebben, 1 roze in de achtertuin en een rode in de voortuin, allebei met veel knoppen. Een cd luisteren die ik al een tijd niet gehoord heb en tussendoor nog een beetje opruimen en de was ophangen. Eten bij de buren en nog een hele avond genieten van mijn boek en het feit dat het zo lang licht is buiten. Al met al heb ik niet veel nodig.....

The color run..

Ik had het al een paar keer voorbij zien flitsen via een fotocamera reclame en er zo af en toe beelden van gezien, maar ik had geen idee wat het was, een color run. Dus maar even googelen en natuurlijk komt het weer uit Amerika. Het blijkt een hardloopwedstrijd te zijn waarbij je 5 km hardloopt en steeds door een andere 'kleurenzone' (dat houdt in dat je kleurenpoeder over je heen krijgt uitgegooid). De bedoeling is dat je zo gekleurd mogelijk de finish bereikt. Het gaat er dus niet om om als eerste binnen te komen. Je gaat dus rennen en laat je smerig maken met gekleurd poeder. Nog steeds leuk als je het zo leest?? Bij dit soort dingen vraag ik me altijd af, ligt het aan mij dat ik dit gek vind, word ik nu echt oud? Blijkbaar is niemand tevreden met wat hij heeft, alles moet gekker, taboedoorbrekend of shockerend zijn. Nou, laat mij dan maar een ouwe meut zijn. Ik ben tenminste tevreden met mijn 'suffe' leventje......

Wat een familie...

Ik ben behoorlijk honkvast zo jullie weten. Ga niet graag op vakantie, natuurlijk vind ik het heel erg fijn om niet te werken en dus te genieten van mijn vrije tijd, maar ik hoef nergens heen. Ben heel graag thuis. Maar ALS ik op vakantie zou willen heb ik familie over de hele wereld en zou ik heel goedkoop kunnen verblijven. Nicht Andy in Milaan, Neef Alan in Frankrijk, Nicht Patricia in Nashville, Tante Sonja in Engeland, Tante Mary en neven in Australie, vriendin Kim in Engeland, vriendin Joan in Nieuw Zeeland. Mogelijkheden te over voor een bezoek aan familie die ik niet zo vaak in mijn leven heb gezien, gecombineerd met een goedkoop verblijf. Mijn tante en neef komen volgende week een paar dagen naar Nederland en ik kijk ernaar uit met neef Alan bij te praten, hij heeft zoveel humor. Ik heb hem 20 jaar geleden voor het laatst gezien. Soms wilde ik wel dat ik iets avontuurlijker was wat reizen betreft dan.......

Een echte ZON dag..

Wat een zon, heerlijk. Eindelijk weer eens een dagje in de tuin doorbrengen. Een bijzondere dag want het is de laatste vrije dag van vijf en het begin van weer een nieuwe uitdaging, een nieuwe baan. Femke en ik gaan elkaar zien morgenochtend op het metrostation en reizen het laatste stuk samen. Dat is gezellig. Ook kwam vandaag KC terug van zijn vakantie in Cuba, bijna 3 weken weggeweest. Het is fijn dat hij er weer heelhuids is. Morgen gaan we eerst even kijken hoe lang we er precies over doen om op kantoor te komen. Het was leuk geweest als ik deze zondagavond nog af kon sluiten met kijken naar een leuke film, helaas......Zoals gewoonlijk is er helemaal niks noppes op tv. Dus, ga ik een lekker dvdtje opzetten om nog even te relaxen voordat we weer een periode ingaan van wennen.........