In 1991 ging ik voor het eerst alleen wonen nadat de Liefde de relatie had verbroken na 11 jaar. Ik kreeg een flat aangeboden via mijn werkgever en maatschappelijk werk (dat waren nog eens goede tijden) en kon dus vrij snel gaan wennen aan mijn single bestaan. Ik woonde 4 hoog, zonder lift. Het kan aan de toenmalige gemoedstoestand liggen maar als ik eraan terugdenk was het 1 van de fijnste plekken om te wonen. Ik voelde me er heel veilig. Op een gegeven moment had ik met 2 vriendinnen een leuk feest gegeven in de Koornbeurs en was flink aangeschoten (het was ook zoooo gezellig geweest) dus vriendinnen hadden geregeld dat de uitsmijter (een goede oude bekende) mij thuis zou brengen. Hij vond het nog steeds zooooo gezellig dat hij maar bleef. Helaas woonde hij toen nog samen (was al van plan om daar iets aan te gaan doen, maar dat duurde nog even) dus moest toch naar huis. Mobieltjes hadden we nog niet en mijn fijne huis had ook geen intercom of video bij de buitendeur. Als er gebeld werd kon je opendoen of niet zonder te weten wie er naar boven kwam. Ik wist dus nooit van tevoren wanneer "Lover" naar boven kwam lopen. Geweldig spannend was dat altijd en het mooie was dat je nooit kon bedenken of je er al dan niet zin in had. Ik heb er 3 jaar gewoond, "Lover" is weggestuurd na 3 maanden. Het was niet de goede tijd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten