Zo'n 33 jaar geleden (als je het vlug zegt, lijkt het niet zo erg) ontmoette ik mijn Liefde waar ik zo'n 11 jaar mee heb samengewoond. Wij gingen toen regelmatig met een hele groep naar Noordwijk waar de jongens al vaak kwamen. Daar hadden ze een paar Engelse meiden ontmoet, die het avontuur hadden opgezocht en uit Engeland waren gekomen om hier in de hotels als kamermeisje te werken. Ik vond dat natuurlijk maar niets, maar 1tje vond ik wel aardig. Zij kreeg verkering met een vriend van mijn liefde en we gingen regelmatig bij elkaar op visite. Liefde en ik gingen uit elkaar na 11 jaar en zij hebben het nog een jaar of 3 (en 1 dochter) langer uitgehouden. Daarna ontmoette vriendin in Nederland een Engelsman en ging weer met hem mee naar Engeland. Ook die relatie hield geen stand maar wij hielden toch contact. Ze kwam zo af en toe naar Nederland en dan zocht ze me op. Opnieuw ontmoette ze iemand en deze keer ging het goed. Een lieve man met een hoop humor. Ik heb haar zien veranderen in een zelfverzekerde en goedgebekte vrouw met veel humor. Ze woont inmiddels alweer zo'n 20 jaar in Engeland. Vanavond belde ze me en we hadden het erover wanneer we elkaar voor het laatst gesproken hadden. Dit bleek bijna 2 jaar geleden tot onze schrik. Het was alsof we gisteren nog met elkaar gepraat en gelachen hadden. Volgens mij werkt het zo, zowel met relaties als met vrienden, ook al zie je elkaar maar 1x in de zoveel tijd, het is altijd alsof die persoon voortdurend bij je is geweest en zo hoort het.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten