Soms verbaas ik mezelf. Ik kan heel creatief zijn als de periode in mijn leven een beetje saai is. Dan moet er weer wat gebeuren. Zo ook toen. Met vriendin een avondje stappen in Rotterdam, het was lang geleden. En zoals ik al eerder zei, soms komt er iemand binnen en ....poef..... er gebeurt iets. Wat was ie leuk. Het voordeel van buiten moeten roken is dat je eerder in gesprek raakt met mensen dan binnen. Wij raakten in gesprek doordat hij om zich heen keek alsof ie iets kwijt was. Ik vroeg hem wie hij zocht en hij sprak de legendarische woorden: "ik zoek een klein mannetje met een puntmuts en een rood jasje, heb je hem gezien?" Ik antwoordde: "Jammer die krijg je niet meer terug, hij sprong net in mijn tas en gaat lekker met mij mee naar huis". Zo, ijs gebroken en een uurtje met hem en zijn vriend staan praten. Helaas gingen we toen ieder onze eigen weg. Maar hij bleef in mijn hoofd rondspoken. Ik wist dat hij wel uit Capelle kwam maar in Doetinchem (of all places) was gaan wonen en ik wist zijn voornaam, A. Ik dacht dat ik wel een poging kon wagen en besloot een advertentie te plaatsen in het lokale Doetinchemse krantje: Klein mannetje met rood jasje en puntmuts, in tas gesprongen op 4 okt. wil graag naar huis met mijn mobiele nummer erbij. De dame van de krant moest er erg om lachen. Goed, nu maar afwachten. En dan gebeuren er rare dingen. Ik kreeg telefoon en de man meldde dat dit zijn mannetje betrof en vroeg of hij hem even kon spreken. Ik zei dat het niet kon omdat hij lag te slapen. Nog een smsje: Wat fijn dat je hem gevonden hebt, we zijn hem al zo lang kwijt en het is zo leeg in de boekenkast. En: Tjee dat is mijn vader, zet hem maar op de bus dan pik ik hem hier wel op. A. heeft niet gereageerd maar zoals je leest ligt de humor op straat, of in dit geval, in de krant...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten