Het gaat goed met me hoor, ik kan heel goed alleen zijn, maar er zijn dagen...... Opeens realiseer je je dat je al meer dan 3 jaar niet bent aangeraakt. En als je dan net een artikel hebt gelezen over baby's in weeshuizen die goed verzorgd worden maar nooit aangeraakt en daardoor sterven, doet dat geen goed aan je stemming. Het gemis is dus op zo'n moment niet zozeer de lieve woordjes die in je oor gefluisterd worden (ben vergeten of dat uberhaupt ooit gebeurd is) maar je voeten die wel een keer lekker gemasseerd willen worden of, nog lekkerder, je schouders die schreeuwen om een heerlijke massage, vooral na het snoeien en vegen in de tuin. Of 's ochtends langzaam wakker worden en armen om je heen voelen die je stevig vastpakken yammie. Gelukkig heb ik nog 3 heerlijke jongens thuis die ik kan knuffelen en waarmee ik in bed lig, ik moet ze toch eens leren masseren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten