In 1976 stapten wij elke vrijdag en zaterdag (en vaak ook zondag) op ons brommertje om naar het buurthuis het Pannetje te gaan. Lekker dansen (en drinken) en flirten, reuze gezellig. Zo ook dat weekend. Er speelde dat weekend een live bandje, Cocoon en dat was een leuke afwisseling en kwam niet vaak voor. Het bleek een goed coverbandje te zijn met een hele leuke (vond ik) drummer. Ze speelden o.a. nummers van Uriah Heep. Ik ben al tijd erg creatief geweest om in contact te komen met iemand die ik leuk vond en zag dat hun 'roadie' een shaggie aan het roken was, dus liep naar hem toe om een shaggie te draaien. We raakten in gesprek en toen de band pauze had werd ik aan ze voorgesteld en ging bij ze aan tafel zitten. Toevallig zat ik naast de leuke drummer die een hele aardige jongen bleek te zijn. We kletsten honderduit tot hij weer moest spelen en eigenlijk moest ik toen al naar huis. Ik had het ervoor over om op te bellen (hiervoor moest je een eind lopen naar een openbare telefooncel want mobieltjes waren in de jaren 70 alleen maar in Star Trek te zien) en ik mocht wat langer blijven. Na hun optreden hebben we nog een hele tijd gepraat en toen ik echt weg moest bracht hij me naar mijn brommer. Ik vond het heel jammer dat hij toen vertelde dat hij een vriendin had (een rooie zei hij) maar als dat niet het geval was geweest hij me zeker vaker had willen zien (jaja, ik was toen nog niet zo wijs als nu en geloofde hem hihi). Ik weet zijn naam nog, Laurens Lodewijk Lucas Bakker en heb hem gegoogled en het was leuk te ontdekken dat hij het best ver geschopt heeft met het drummen. Tja, ik heb dat allemaal onthouden maar ik weet zeker dat hij geen idee heeft wie ik ben en ook niets meer weet van het gesprek dat we toen hadden, ik ken mijn pappenheimers inmiddels wel.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten