Mijn herinnering aan mijn vader vroeger is tevens een herinnering aan vissen. Hij is jarenlang gek geweest op vissen, had veel attributen daarvoor, dobbers, haken, dure telescoophengels, draad en zo ver als ik terug kan denken stonden er altijd 2 doosjes maden in de koelkast (levende welteverstaan), een witte en een groene, gewoon tussen de vleeswaren en groente. Vroeger deed men niet zo spastisch over dat soort dingen en wij hebben daar als kind denk ik een zekere immuniteit voor opgebouwd (zijn er genoeg aan blootgesteld, als pa was wezen zeevissen zwommen er ook schollen in het lavet namelijk, en we hadden ook altijd muizen onder het lavet en in de kast in onze kamer, die zus stiekem eten gaf). Maar goed, terug naar de maden. Ze moesten koel staan anders werden het te snel bromvliegen. Heel soms vergat pa ze in de koelkast te zetten en op zekere dag kwam ik uit school en was oma (die toen nog bij ons woonde) behoorlijk opgewonden, als oma opgewonden was sprak ze Russisch dus moest je haar eerst wat kalmeren.Wat bleek, we hadden een open plankenkast (je weet wel, de 70ties) met metalen planken in creme, rood en zwart, daar ergens had pa een doosje maden laten slingeren en deze hadden zo gekrioeld dat het dekseltje eraf was gegaan en alle maden liepen dus door de huiskamer heen. Je vond ze overal, ik heb helpen opruimen (ik was toen nog een held die ze zelfs aan een haakje durfde te doen), maar we hadden ze natuurlijk niet allemaal te pakken en hebben een behoorlijk tijdje last gehad van bromvliegen in huis.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten