Iedere morgen, als ik me zit op te maken in de kamer die ik gebruik als 'opmaakkamer', want er is goed licht (mijn ogen worden er niet beter op) en ik heb nu eenmaal een 5 kamerhuis voor mij alleen en hou niet van ongebruikte, lege kamers (tjee wat een zin wordt dit weer), luister ik naar Edwin Evers. Hij had een telefoongesprek met Reinoud Oerlemans over het gala van de Televizierring, maar dit terzijde. Edwin stelde de vraag aan Reinoud hoe het zat met de kwaliteit van de t.v.programma's van nu. Wat bleek? Er is een nieuw kijkcijferkanon... Barbie's baby.... je houdt het toch niet voor mogelijk. Miljoenen mensen kijken daarnaar en ik vraag me alleen maar af.... Waarom? Reinoud zei dat dat zo'n goed programma was (logisch, want hij maakt dat zelf). Komt het nou omdat ik ouder ben, hadden mijn ouders vroeger ook die gedachten over bijvoorbeeld Toppop. Of is het misschien het fenomeen wat wij altijd noemen, je bent de Herder of je hoort bij de Schapen. Is het net als bij kunst, er staat iemand naar een wanstaltig schilderij te kijken en gaat er heel interessant bij kijken en roepen dat het prachtig is, er komen wat mensen bij staan die, ook al vinden ze het schilderij wanstaltig, zich willen vereenzelvigen met deze, in hun ogen interessante, rijke, intelligente man en ook gaan roepen dat het prachtig is. Dit gebeurt volgens mij nog steeds dagelijks en als de meerderheid iets vindt zal het wel zo zijn. Gelukkig ben ik nooit zo geweest, heb nog nooit gezegd dat ik iets mooi vind als ik het lelijk vind, ik onthoud me soms gewoon wijselijk van commentaar uit diplomatieke overwegingen en ga binnenkort mijn extra zenders bij Ziggo opzeggen en wat vaker een leuk DVDtje opzetten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten