Het is herfst, het waait, de bomen worden kaal (dan kan de zon er beter doorheen schijnen), het wordt kouder en het is later licht en eerder donker. Een hoop mensen gaan weer klagen over dat de winter er weer aankomt. Maar, ik geloof toch dat als het elke dag mooi weer is, dat op een gegeven moment zo gewoon is, dat je het niet meer waardeert (gehoord van mensen die elke dag in mooi weer wonen). Het is zoals met alles, je waardeert het meer als je het niet voortdurend hebt. Want hoe fijn is het niet om straks, als het eerste voorjaarszonnetje verschijnt, voor de eerste keer in je stoeltje in de zon te gaan zitten en voelen hoe warm hij/zij al is, de eerste keer bewust luisteren naar al die vogeltjes die in de weer zijn omdat het een mooie dag is, de eerste keer zonder jas buiten lopen in de zon en zien dat de mensen er echt blijer uitzien. Dat waardeer je dan extra, je onderscheidt de verschillen. Bij mij geldt dat voor veel dingen. Ik ga weer werken. Toen ik nog een vaste baan had, kon ik zo verlangen naar een hele tijd (in ieder geval langer dan de 3 werken vakantie per jaar) niet werken. Nu heb ik een hele tijd niet gewerkt (en ik heb ervan genoten), en waardeer het meer dat ik weer mezelf nuttig kan maken. Hetzelfde gebeurt als ik net een man heb ontmoet, die eerste weken/maanden waardeer je wat er gebeurt zoveel meer dan je de rest van die relatie ooit nog doet en als je weer een tijd in die relatie zit en het wordt gewoon dat hij er is, waardeer je het 'doen waar je zin in hebt zonder rekening te houden met iemand' weer meer. Ik heb ontdekt dat ik van alles wat krijg door de jaren heen, kan dus over alles meepraten... ik ben een gezegend mens......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten