Jut en Jul zijn altijd al gek geweest op beestjes (door moeders want die heeft dat gewoon aan ons doorgegeven). We hadden ook altijd beestjes in huis, katten, parkieten, hamsters, schildpadden, cavia's, valkparkieten en kanaries. Op een dag in de buurt van Pasen zeurden wij om een kuikentje, een levende. Ma liep langs de dierenwinkel en daar liepen tientallen gele kuikentjes in de etalage rond. Ze kon ze niet weerstaan dus toen wij thuiskwamen liep er een lief geel kuikentje in de huiskamer rond. Adorable, maar het kuikentje werd natuurlijk groter. Ma vond het niet erg om een kip in de flat, 4 hoog te hebben en wij ook niet. De kip beschouwde ma als moeder dus liep overal achter haar aan. Op een gegeven moment werd ze wel heel groot en bleek ze toch meer op een haan te gaan lijken. Ja hoor, het was een haan. En dat vonden de buren in de flat (in de 70er jaren erg gehorig, ze wisten nog niets van dubbel glas en isolatie) niet zo leuk meer. Elke morgen heel vroeg begon hij te kukelekuen, wij vonden het wel gezellig. De bakker en andere mensen die toen 4 hoog aan de deur kwamen stonden allemaal wat vreemd te kijken als moeders opendeed, samen met de haan. Dus, uiteindelijk moest hij toch weg, nee we hebben hem niet opgegeten, hij is naar tante gegaan die een wat groter huis had, begane grond en minder gehorig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten