Zaterdagavond en zo....

Zaterdagavond, alleen thuis, verkouden, kijkend naar een film die me doet verlangen naar iets wat ik niet heb maar vaak ook niet mis. Geraakt door een zin: "hoe wist je dat ik op jou zou reageren zoals ik doe? Omdat ik mezelf in je zag". Mooi. Dat wil ik ook, maar soms denk ik dat ik een Alien ben. Niemand ziet zichzelf in mij. Daar moet ik om lachen. Ik kom van Venus toch? Of is het Pluto in mijn geval? Gelukkig heeft de film geen happy end. Heb ik nu even geen zin in. Mijn vriendjes liggen naast me. Ik heb een kaars voor mijn raam vannacht. In een grote kandelaar.Het is half twee. Ik ga met een paracetamolletje naar boven. Ga heerlijk naar bed met een goed boek. Nog 1 vrije dag in het verschiet. Morgen voel ik me vast beter.....