Rond 7 uur 's avonds ben ik meestal aan het eten en alleen eten heb ik altijd het vervelendst gevonden van het single bestaan, dus dat doe ik meestal met een bord op mijn speciale schootdienblad op schoot met de televisie aan. Oprah is ermee gestopt dus kijk ik nu regelmatig naar Ellen Degeneres die minstens zo populair is als Oprah. Waarom ze zo populair is weet ik niet maar ik vind haar wel sympathiek overkomen en ze is ook wel grappig en ad rem. Kom ik bij het feit aan waarom ik Amerikanen rare jongens vind. Als de show begint komt Ellen achter de coulissen vandaan en dan moet je het publiek zien, alsof er een godin het podium oploopt, gillen, schreeuwen op het hysterische af. Zij ondergaat dat rustig maar de I love you en I love you too's vliegen over en weer. Aan de ene kant is dat natuurlijk positief, beter dan I hate you maar goed, er wordt nogal makkelijk omgegaan met Love vind ik. Like zou een betere keuze zijn. Tenslotte kent niemand de ware Ellen en Ellen kent niemand van de mensen in het publiek dus hoe kun je dan van elkaar houden? Het komt op mij altijd wat hypocriet over. Het is iets Amerikaans denk ik, ook al ken je iemand niet, toch zeggen dat je van hem/haar houdt. Ze leven wel langer daar denk ik, want als ze elkaar begroeten doen ze dat altijd met een knuffel en je weet wat dat betekent als je mijn vorige 2 verhaaltjes leest.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten