Vriend

Tussen mijn vriendinnen verscholen zit 1 vriend, al zo'n 20 jaar inmiddels. Het begon allemaal toen ik voor hem ging werken, Liefde had me net verlaten toen ik de kans kreeg om voor hem te gaan werken. Ik zat nog niet echt lekker in mijn vel en we hadden best veel gesprekken daarover. Hij is afgestudeerd psycholoog, vandaar. Maar, we klikten ook wel erg goed op het persoonlijke vlak. Ik denk nog steeds dat ik veel aan hem gehad heb bij het verwerken van mijn relatiebreuk, maar ook daarna had hij altijd veel begrip voor mijn nieuw verworven levensstijl (veel uitgaan, veel mannen, veel aandacht) en hij heeft altijd geduldig naar al mijn verhalen geluisterd. Datgene wat voor mij altijd heel erg belangrijk is (geweest) is dat ik me wil uiten. Ik moet met iemand praten over wat ik meemaak. Het bleef niet onopgemerkt dat wij het goed met elkaar konden vinden, de hele afdeling dacht dat wij meer waren dan collega's en dat was ook zo, maar niet op de manier die zij dachten. We hadden heel intieme gesprekken en hebben elkaar vaak de tent uit gepest maar hadden ook regelmatig leuke lunches en we waren ontroerend eerlijk tegen elkaar. Ik koester het. Hij had zijn vriendin op het vliegveld afgezet (voor een bezoek aan haar geboorteland) en kwam op verjaarsvisite. Als wij ooit meer hadden gehad dan vriendschap had ik hem denk ik nooit al 20 jaar als vriend gehad. Hij nam een heerlijke parfum mee, Belle d'Opium, had gevraagd naar een lucht waar patchouli inzit (voor een oude hippie) omdat hij nou eenmaal alles van mij weet... tks R...