poezen en zo......

Wij houden van poezen, eigenlijk van alle dieren maar vooral van poezen. Ik heb Gerrit en Sjonnie en 2 jaar geleden kwam Puffelo aanwandelen, volgens mij eruit gezet bij zijn vorige baas. Volgens ons mist hij een gen want hij gedraagt zich vaak  nogal vreemd. Anyway, hij heeft mij uitgezocht als nieuwe baas en dat is niet zo gek,  zodra hij zeurt krijgt hij eten en, omdat 1 kant van mijn grote bed altijd vacant is, slaapt heerlijk op een donzen dekbed. Mijn moedertje had daar een leuke verklaring voor, ze zei dat hij dat expres is gaan doen om het bed klaar te maken voor een nieuwe man. Ze heeft altijd al een levendige fantasie gehad hihi. Een beetje zielig is ie ook wel, hij doet nooit iets qua vechten maar niemand uit de buurt moet hem. Zodra hij ergens verschijnt willen ze meteen laten zien dat hij niet moet denken dat hij ook maar iets voorstelt. De buurkat van de ene kant, Tijger, is een beetje de baas hier en de buurkat van de andere kant, Jackie, is gewoon een echte Bully en is gek op schrikeffecten. Lekker in de bosjes wachten tot er eentje nietsvermoedend voorbij komt lopen en dan ineens tevoorschijn springen. Vorig jaar 3 juni is Basje overleden, ook hij had zijn weg gevonden naar de buren, mijn zus en zwager, omdat hij heel graag wilde eten. Na een hele tijd in een prefab woning in de tuin te hebben gewoond, is ie uiteindelijk zo tam geworden dat hij in huis is gaan wonen. Geweldig. Afgelopen 3 juni (ja, op precies die datum) was er een soort kloon van Basje die zich liet zien, heel schuw, mager maar heel hongerig en ons eigen team (Gerrit, Sjonnie, Puffelo, Tijger en Jack) deden hem niets en lieten hem gewoon eten. Hij zit er nu iedere dag, te wachten op een bakje eten en krijgt al wat meer vertrouwen. Gisteren had hij ineens een wond op zijn wang. Jee, wat nu te doen? Jut en Jul (mijn zus en ikke) togen naar de dierenarts om het verhaal te vertellen en misschien antibiotica mee te krijgen om in zijn etensbakje te doen want een ontsteking moeten we niet hebben. Zij wilden een foto zien en dus heeft Jut vanavond tijdens het diner van Adriaan (zo heet hij inmiddels) en foto kunnen maken en morgen gaan we met de foto in de aanslag weer naar de dierenarts. Een hoop gedoe maar wij doen het graag.