Soms kijk ik naar een familiefilm, er zitten leuke tussen. Deze keer was het een leuk verhaal met goede acteurs over een jongen die door zijn (ietwat onverantwoordelijke) moeder bij 2 oudooms werd achtergelaten voor een paar weken. De ooms waren op leeftijd, vrijgezel en woonden in een afgelegen gebied ergens in Amerika. Ze vertelden de jongen allerlei avonturen die zij beleefd hadden in hun roerige leven. De jongen, gewend aan een moeder die altijd loog, had moeite te bepalen of die verhalen van de inmiddels gepensioneerde, ietwat knorrige ouwetjes wel waar waren. Zoals eerder vermeld, heb ik nogal wat ervaring met psychologiecursussen en ook een niet aflatende interesse in zgn. zelfhulpboeken en inzichtboeken maar ik pik er altijd uit wat mij aanspreekt en dat onthoud ik dan ook. In familiefilms zit natuurlijk altijd een moraal, zo ook in deze en deze sprak mij toevallig heel erg aan. De jongen sprak op een gegeven moment met een van de knorrige oudjes over zijn moeite al die verhalen te geloven. De knorrige sprak toen: "Vind je het mooie verhalen en wil je ze geloven?". De jongen antwoordde: "Ja, maar ik weet niet of ze waar zijn". De knorrige zei: "Dat is het mooie van geloven, het maakt niets uit of het waar is of niet, als jij het gelooft is het waar". That's Life !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten