Tegenwoordig zit ik dus elke dag 2x in de metro, ongeveer een kwartier dus net niet te lang, maar net lang genoeg om te fantaseren. Niet over mezelf maar over de mensen in mijn wagon. Elke dag op dezelfde tijd ga ik met die metro en het gekke is dat ik bijna nooit dezelfde mensen zie, maar juist wel leuk natuurlijk. Soms luister ik gesprekken af (omdat daar helaas niets aan te doen is als men gaat zitten bellen in de wagon) en vraag ik me meteen af (door zo'n gesprek) wat voor leven die personen hebben. Soms bekijk ik mensen, vandaag was het een groepje van 3 Amerikaanse muzikanten (wat doen die in Capelle a/d IJssel) die samen reisden met een (duidelijk) Nederlands meisje en het voortdurend over muziek hadden (tja ook afgeluisterd, ze praatten heel hard). Maar soms heb ik er geen zin in en ga ik zitten, pak mijn boek en verdwijn (hopend dat er geen mensen gaan bellen in mijn directe omgeving) in de wereld van de nieuwste Stephen King, hij maakt de mensen nog interessanter.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten