Het Kerstgevoel......

Tja, waardoor krijg je toch het Kerstgevoel? Door de kerstliedjes die de dag na Sinterklaas alweer door de radio klinken? Door alle kerstreclames die allemaal 'het  kerstgevoel' uitdragen? En wat is eigenlijk het kerstgevoel. Ok, mijn definitie dan..... Op die dagen voel ik me in ieder geval behoorlijk sentimenteel en ik werk er zelf dik aan mee. Ik ben namelijk de eerste die een boom gaat kopen en dus een hele middag heerlijk aan het prutsen ben om de boom zo mooi mogelijk op te tuigen (dit jaar wit, want natuurlijk hebben Jut en Jul zoveel spullen voor het geval dat, dat we de boom elk jaar met andere lichtjes en in andere kleuren kunnen versieren). Als ik daarmee bezig ben, krijg ik een soort gezelligheidskriebel en moeten er ook veel kaarsen aan. Mijn huis voelt dan als een heerlijke deken waar ik in zit. Samen met de kerstfilms en kerstliedjes is dat voor mij een kerstgevoel. Ik hou eigenlijk helemaal niet van de feestdagen, mede omdat ik op die dagen juist voel dat ik geen relatie heb en dat op die dagen best mis. Het kerstgevoel is voor mij een beetje zwelgen in zelfmedelijden, maar dan op een fijne manier (dat kan ook) en dat kan ook weer alleen omdat je alleen bent. Dat is voor mij 100% Christmas.

Ik ben boos, droevig en teleurgesteld...

Vanmorgen ontving ik een sms van Jul dat gemeentemedewerkers bezig waren onze bomen om te zagen. Ter verduidelijking, niet echt onze bomen. Wij hebben achter de tuin een pad met daarnaast 4 prachtige bomen, kerngezond en 30 jaar oud. Okay, ze zijn groot maar niemand heeft er last van...... dachten wij. Zwager had navraag gedaan en het bleek dat het huis dat haaks op mijn tuin staat had geklaagd dat hun schuurdak lekte, omdat die boom daar stond?????? Een gemeentemedewerker was komen kijken en verder hoorden zij niets meer.... tot vandaag, toen dat gezaag dus begon. De hele dag heb ik me boos gemaakt op mijn werk en toen ik thuiskwam kon ik wel huilen. Mijn uitzicht dat dus werd gedomineerd door zo'n prachtige boom, is nu een leegte zonder boom. Het doet me zo'n verdriet dat 4 van zulke prachtige gezonde oude bomen gewoon maar zijn afgezaagd en dat het mogelijk is gebleken dat daar een vergunning voor is afgegeven na 1 klacht, terwijl verderop in de wijk het onmogelijk blijkt een vergunning te krijgen voor het kappen van 1 boom. Dus ga ik morgen mee naar de wijkvergadering met zwager om de brief voor te lezen die ik heb geschreven aan de Gemeente omdat ik boos, droevig en teleurgesteld ben.
(Het groen aan de bovenkant van deze foto/van de schuur is nu dus helemaal weg.)

Lurkie...

Tja, het valt niet mee, dat niet roken. Ik heb er 40 jaar opzitten met die grote vriend en mijn brein heeft nogal moeite met accepteren dat die gewoonte geen gewoonte meer gaat zijn. In het begin viel het mee, ik dacht, ik red het wel. Overdag tijdens het werk is het niet zo erg moeilijk omdat daar niet gerookt wordt, maar dan in de metro naar huis, ik wil niet naar huis want ik ga heerlijk eten maken en op de bank tv kijken met een kopje koffie maar ZONDER SIGARET. En zo langzamerhand, werd ik steeds somberder en kwamen hele vervelende gedachten binnensluipen als: "ja ja je bent helemaal alleen", "wat maak jij nou eigenlijk nog mee", "wat zie je er uit met wallen en rimpels", "je voelt je oud he?" "hoe ga je ooit nog een leuke vent ontmoeten?" en ga zo maar door. Ja en alles wat ik geleerd heb door de jaren heen qua positieve psychologie werd van de tafel geveegd en zogenaamd vergeten. Ik werd toch wel een beetje depressief en daar hebben we geen zin in natuurlijk, dus wat te doen...... Ineens wist ik het en nu is er Lurkie, een soort surrogaatvriend, een electronische sigaret maar dan een zonder nicotine maar met alleen waterdamp en een smaakje, menthol. Laat dat nou net weer een verademing zijn. We drinken koffie en kijken naar een film met Lurkie, mijn brein vindt het best.........

Gestopt!!

Dat ben ik, al een week, nooit gedacht dat ik zonder kon, het moet nog blijken hoe lang het gaat lukken maar ik was/ben verslaafd, al zeker 40 jaar en dat voel ik, alsof ik een arm mis. De eerste 2 dagen kon ik me slecht concentreren, dat ging gaandeweg beter, het leek te lukken om  er niet naar te grijpen. Maar..... het ergste moest nog komen, oh jee, het weekend. Vreselijk moeilijk om het niet te doen, vooral zaterdagavond. Helemaal verweven met gezellig, relaxen. Dus, voelt het helemaal niet gezellig thuis..... zonder......Ik heb mijn brein wijsgemaakt dat het lekker is, dat ik me er heerlijk door voel en dat moet gedeprogrammeerd worden. Ik WIL het niet meer, dus hou ik het vol. Het is nu zondagavond, de 7e dag en ik kan me nog niet voorstellen dat ik er niet meer aan denk en dat ik het gewoon leuk vind om zaterdagavond thuis te blijven en heerlijk op de bank naar een film te kijken.........ZONDER SIGARET.....

Herinner je je deze nog??

VHS videobanden en nog niet eens zo lang geleden en er zijn al mensen die niet meer weten wat VHS banden zijn. Ik meldde het al eerder, 21 jaar geleden op vakantie naar Kenia, een supervakantie en de hele vakantie kon ik opnemen op video omdat ik de camera van zus en zwager mee mocht nemen. Er stond dus een document op die videoband, die ik inmiddels al 10 jaar niet meer gekeken had. Zoals bij de meeste mensen had de techniek ook mij ingehaald, de video recorder is vervangen door een dvd recorder en de banden zijn vervangen door zilverkleurige schijfjes. De enige oplossing om deze vakantie nogmaals te beleven was om de VHS banden om te laten zetten naar DVD en daar zijn mannetjes (en winkels) voor. Zo gezegd, zo gedaan. Gisterenavond zat ik op de bank die ineens in Kenia stond, zomaar tussen de leeuwen en was ineens weer 21 jaar jonger, ik genoot van deze jongere onbezorgde zelf.....

Het is weer voorbij...

Zowel die mooie zomer als mijn vakantie. Ik heb genoten, van het mooie weer, van de vrijheid om niets te moeten, van de leuke uitjes... En ik kan zeggen dat het veel langer lijkt dan twee weken en dat is een goed teken denk ik.....En, in de tussentijd heb ik weer contact met een vriendin waarbij het contact dreigde te verwateren. We hebben samen gegeten en het was net alsof ik haar gisteren nog gezien had. Andere ver weg vriendin is weer terug naar Nw Zeeland. Ik heb met mijn schilderijen weer mee mogen doen aan de Cultuurmarkt en weer een paar positieve opmerkingen gekregen, moeders is vorige week 91 jaar geworden en nog steeds alive and kicking, kortom, het leven was de afgelopen twee weken goed. En vanavond...... vanavond bereid ik me langzaam voor op weer gaan werken, 4 dagen van 9 uur met elke woensdag vrij en neem ik ritueel afscheid van mijn beste vriend sinds jaren.... de sigaret.....

In slaap val - geluiden

Natuurlijk is het te koop in Amerika. In een serie die ik keek, had een man problemen om in slaap te vallen en had een electrisch apparaat (Sound Machine) gekregen met diverse 'in slaap val' geluiden. Hij deed het met krekels en vogels uit het regenwoud. Zoals ik al eerder heb gemeld, heb ik nooit problemen om in slaap te vallen, ik kan heel erg goed fantaseren (visualiseren) dus ik verzin de prachtigste (mannen) verhalen. Maar..... het lijkt me toch ook wel heel fijn om het nog realistischer te maken en mijn brein nog meer te foppen, dat als ik een heerlijke strandwandeling aan het maken ben (natuurlijk niet in mijn 1tje) ik ook daadwerkelijk de zee hoor, de branding en af en toe een meeuw. Of, als ik na de reddingsactie van een man als Hercules, heerlijk in zijn armen lig te luisteren naar alle bosgeluiden met in de verte een waterval.... goh, dan wordt het nog beter dan in het eggie naast een snurkende kerel te liggen....

De omavierkantjes....

Eindelijk, jippie, het is zover. 3 jaar geleden, op een mooie zomerdag, kwam Jut thuis van een middagje weg en Jul zat gezellig in het zonnetje te haken, een klein vierkantje. Goh, dat is leuk, Jut is meteen mee gaan doen en voordat we het wisten hadden we een hele mand vol van deze leuke omavierkantjes (in het Engels klinkt het leuker, Granny Squares). We hebben het een hele tijd leuk gevonden om elke keer weer zo'n vierkantje te produceren, tot het op een gegeven moment genoeg was, en wat stonden ze leuk in de rieten mand, die grote stapel gekleurde lapjes. Natuurlijk was het de bedoeling om ze ooit aan elkaar te haken tot een sprei, kussensloop of iets anders. Die bedoeling bleef een bedoeling tot een paar weken geleden. Jul was begonnen wat vierkantjes aan elkaar te maken en oh wat zag dat er goed uit. Dus..... Jut ging ook aan de slag en ik moet zeggen, ik ben trots op mezelf. Het bleek dat ik zelfs zo vlijtig was geweest dat ik genoeg vierkantjes had voor 2 gehaakte doeken. Kijk maar....... MADE BY ME!!!!

Paint Picknick 2013

Zaterdag in zon en wolkjes 10.00 uur verzamelen bij het Pannekoekhuis in het Schollebos. Bepakt en bezakt op weg naar de schilderplek. Met zijn zestigen waren we en wat was het weer gezellig. De ezels werden neergezet na het vinden van het lekkerste plekje, de verf gehaald en na de opening door de Burgemeester van Capelle gingen ze aan de slag..... 60 schilers in de dop. Wat is het weer leuk om te zien hoe al die mensen genieten van het samen in de buitenlucht ieder op zijn eigen manier een prachtige creatie te maken. De hele dag werden we begeleid door live muziek en ik hoorde iemand zeggen: het lijkt de EO jongerendag wel. Nou, als die dagen ook zo'n sfeer hebben ga ik daar ook eens naartoe. Na een heerlijke lunch weer aan de slag voor het tweede gedeelte en het ging weer zo snel voorbij. Time really flies when you're having fun. Gelukkig hebben we de foto's nog............

Een psychiater aan het woord...

Ik las een stuk waarin deze psychiater ons probeert te waarschuwen voor de huidige maatschappij. Alles gaat steeds sneller en er vallen steeds meer mensen af die het niet meer bij kunnen benen en die dus bij hem terechtkomen waarna ze pillen krijgen omdat ze zich dan toch weer wat beter voelen. Er heersen twee kwaden, het obsessief streven naar geluk (vaak d.m.v. materiele zaken) en de snelheid van tegenwoordig. En het gaat niet alleen om de oudere mensen die de huidige snelheid niet bijhouden maar ook jongere mensen. Hij haalt aan dat datgene wat mist iets is wat het leven zin geeft (oeps doet me denken aan de psychologiecursussen) en heeft hij daar geen gelijk in? In de tijd dat er meer gelovigen waren hielp het geloof en de kerk mensen om te gaan met tegenslagen, teleurstellingen en verlies. Dat is er nauwelijks meer. Dus als men tegenwoordig met deze zaken kampt gaat men naar de psychiater en die schrijft wel een pil voor. Er wordt een generatie volwassen die last gaat hebben van al die scheidingen, die hechtingsproblemen krijgen. Natuurlijk was dat er al, maar het zijn er nu wel veel. Ik sla die snelle maatschappij al een tijdje met argusogen gade omdat ik de maatschappij in de relax stand heb meegemaakt, leven was toen echt een stuk............ relaxter..

Jack

Nee, niet de naam van een nieuwe lover, maar de naam van de buurkat. Een echte bully. Hij is niet echt vals maar houdt wel van pesten, lekker in de bosjes wachten tot een van de buurkatten nietsvermoedend voorbij komt lopen en dan ineens tevoorschijn springen. Natuurlijk vindt niemand van onze jongens hem leuk en als hij in de buurt is is het een gejank en geblaas van jewelste. Meestal blijft het daarbij maar ik heb mijn Prins Prut van Pruttelstein (die echt nooit wat doet) en Jack een keer uit elkaar moeten trekken wat me een paar flinke halen op mijn arm heeft opgeleverd, maar het gevecht wel beeindigd heeft. Jack heeft de gewoonte, zijn baas heeft helaas geen kattenluik, om overdag bij mij naar binnen te schieten en boven op zolder een middagje te gaan rusten. Ook dat gaat meestal goed, totdat hij weer naar buiten wil want dan staan mijn 3 jongens eensgezind voor hem om hem eens flink de waarheid te 'miauwen'. Aangezien Jack dus geen eigen ingang heeft is ie vaak de hort op. Hij kan nou eenmaal niet naar binnen als hij dat wil en tja, hij is natuurlijk wel een poes, oftewel de Koning van het huis, dus laat hij zijn Onderdanen zich regelmatig zorgen maken....

Dagje op stap heel dicht in de buurt

Veel mensen gaan naar het buitenland op vakantie maar eigenlijk kennen we ons eigen land niet eens. Er zijn zoveel plekken waar je nog niet geweest bent. Neem mij nou, ik ging een dagje mee met KC en Jul. KC gaat namelijk figureren (hartstikke leuk) in een film en moest weten waar hij moest zijn. Het was in Rotterdam en besloten werd om een ommetje te maken. Zo kwamen we terecht in Charlois, zeer bekend bij KC maar niet bij mij. Je moet weten dat ik in Capelle woon (naast Rotterdam) en in Rotterdam Centrum werk en dat is zo'n beetje alles dat ik ken van Rotterdam. Charlois wel van gehoord, maar nooit geweest. En dat was een verrassing, een heel gezellige wijk met veel groen, een leuke sfeer. We hebben er een wandelingetje gemaakt en een heerlijke capuccino gedronken. Het voelde als vakantie. Zo zie je maar, zelfs naast de deur ben je op vakantie......

Levensvergadering

Tja, we kunnen er niet  buiten, zo eenmaal per 2 maanden komen we bij elkaar. We zijn met zijn vieren en Jut en Jul zijn er twee van. Iedere vergadering vindt steeds plaats bij 1 van de 4 waarbij een maaltijd op tafel wordt gezet door de gastvrouw en over een weer over het leven wordt gesproken. En dat is leuk, het leven bespreken met andere dan de gebruikelijke mensen. Natuurlijk vieren we eens per jaar onze Pakjesavond rond de kersttijd maar ook als we bij elkaar komen voor de vergadering hebben we altijd een leuk klein kadootje voor elkaar. We shoppen vaak in dezelfde winkels maar nog nooit eerder was het voorgekomen dat we dezelfde kadootjes kochten...... tot deze keer. Ik had dezelfde aardewerk vlinder gekocht als R., gelukkig hadden we wel andere kleuren uitgezocht. Niet erg dus, van zulke vlinders kun je er rustig meer dan 1 ophangen....

Het Trouwboekje

Het Trouwboekje..... Jaja, zo heet het, gekregen van Jul voor mijn verjaardag. Wij zijn van de leuke boekjes, vooral als het met psychologie te maken heeft. En dat heeft het. Hoe leer je jezelf kennen, nou daar hebben ze wat op gevonden. Een boekje met vragen over jezelf waarvan het natuurlijk de bedoeling is om ze allemaal eerlijk te beantwoorden. Voorbeeld: Ik verwen mezelf door....... of Schrijf een liefdesbrief aan jezelf.... Is het niet leuk??? Ik ga er een keer goed voor zitten om nog meer over mezelf te weten te komen. En wat er nou het fijnst aan is is dat er een ingevuld trouwboekje in de buurt ligt, voor als die prins good enough komt. Zodra hij na een fijn bezoekje weer richting huis gaat, lees ik mijn trouwboekje even goed door, zodat ik zeker weet waarom hij me niet moet laten gaan......

Ik snap het niet.....

maar dat komt ook omdat ik alleen ben, ik heb geen gezin, niemand waar ik beloftes aan heb gedaan of waar ik rekening mee moet houden. En daarom snap ik het niet.... Bridges of Madison County, ik moest er natuurlijk weer eens naar kijken. Wat daar neergezet wordt is echt 2 mensen die zo op hetzelfde level zitten dat dat uitzonderlijk is. Hij wil zo graag dat ze met hem meegaat maar zij vindt dat ze haar man en kinderen niet zomaar in de steek kan laten en is bang dat als ze meegaat, alles met hem ook weer gewoon wordt en nooit meer bijzonder zal zijn (zit wat in, maar toch...). Hij zegt het ook: This kind of certainty comes along only once in a lifetime. EN DAT MOET JE NIET LATEN GAAN. Ik bedoel, ik kan het weten. Als dit ooit op mijn pad zou komen hou ik het met 2 handen heel erg stevig vast. Toen hij overleed heeft zijn advocaat haar een pakket gestuurd met een boek dat hij had gemaakt over de 4 dagen die ze samen gehad hadden. Voor hem is zij altijd 'the one' gebleven en hij voor haar ook. Hij heeft zijn as laten strooien bij de brug waar zij elkaar gevonden hebben. Zij deed hetzelfde, eindelijk samen. Zonde hoor.Daarom snap ik het echt niet, dat zij in staat is geweest om hem te laten gaan.

Alweer jarig.....

Voor dit jaar wens ik mezelf 

- dat ik nou eindelijk eens mijn favoriete type man ontmoet die compleet voor mij valt (en ik voor hem natuurlijk)

- dat mijn moedertje nog jaren elke zondag langs kan komen met het busje

- dat ik in mijn fijne huis kan blijven wonen, naast Jul en KC

- dat we allemaal heel erg gezond blijven

- dat ik een heleboel leuke dingen ga doen met Jul en vriendinnen

- dat we nu eindelijk die 250!!  oma vierkantjes aan elkaar gaan zetten

- eigenlijk hoeft er niet zo gek veel te veranderen nu ik een baan heb........

Clint...

Ik kijk naar Ellen, bijna elke dag, en eigenlijk alleen voor de gasten die in de rij staan om bij haar in de show te komen. Vanavond was Clint Eastwood en, tjee, ik vind het al mijn hele leven een interessante man. Van het zwijgzame soort maar wel met een klein hart (in de films dan). Met een glansrol in Bridges of Madison County als de perfecte, ideale man. Hoe oud is hij nu? Is ie al 80, zou best kunnen maar het maakt niet uit (heb het even opgezocht, hij is 83!) Deze man wordt mooi oud (die heb je ook) en heeft dan ook een veel jongere vrouw en dat kan ik me best voorstellen, hoewel ik toch denk dat het voor hem leuker is om met iemand van zijn eigen leeftijd te zijn (die dan natuurlijk ook jeugdig is en er niet uitziet als zijn oma), maar dat is slechts een idee van mij. Goh, die Bridges DVD heb ik in mijn bibliotheekje, ik denk dat ik maar weer eens ga kijken hoe Mr Right zich gedraagt en er uitziet, heb ik weer wat om te visualiseren........


Favoriete type>>>>>>>>>>>>>

Waarom kijk ik......

Heel af en toe kijk ik naar Sex and the City en ik vind het nog steeds een stomme serie. Over oppervlakkige types die alleen maar over sex en relaties praten. Het gaat over vrouwen waar ik never nooit bevriend mee kan en wil zijn (ook niet toen ik zelf nog 30 was). Deze keer zat ik me te ergeren aan 1 van hen die een hele leuke relatie heeft met een man die een huis op het platteland heeft, een geweldig huis, waar zij totaal niet in past. Zij wil winkelen en gilt als ze een eekhoorn ziet. En ik heb ontdekt waarom ik me erger. Ik ken mezelf wel. Ik zit daarnaar te kijken en denk; wat ziet hij in zo'n oppervlakkig geval. Ik zou het wel gaaf vinden, zo'n man. Maar die valt natuurlijk niet voor iemand zoals ik, maar voor zo'n afhankelijk vrouwtje vrouwtje die zelf niet na kan denken en absoluut niet zonder een man kan, die de hele dag zit te zeiken dat ze het niet leuk vindt in dat gave huis met zo'n leuke vent. Al met al....... gewoon jaloers dus.....En hij houdt nog van haar ook, pwfwrllllllll.......

Count your Blessings..

Ik weet niet of er al een verhaaltje aan gewijd is eigenlijk, kan best, want ik ben er veel mee bezig. Het is de remedie tegen kwalen als depressiviteit, een (meno)bluesgevoel, een dip en ook wanhoop. Allemaal negatieve verschijnselen die we natuurlijk moeten zien te voorkomen. Het begon met de positieve psychologiecursussen die we volgden. Natuurlijk kun je niet elke minuut van de dag positief zijn maar je kunt je er wel meer bewust van zijn. En zo had Oprah het waarschijnlijk ook bedacht, want in haar show heb ik het ooit voor het eerst gehoord: Schrijf nou eens elke dag 5 positieve dingen op, gewoon dingen waar je even blij van werd. Ik heb het in het begin maar gewoon op 3 dingen per dag gehouden, om het na een tijdje weer te vergeten. Inmiddels omring ik me met positieve teksten, op bordjes die in de kamer hangen, op schilderijen, op de schoolbordverfdeur. En, toen ik zonder werk (en man) zat, was het een gedachte waardoor ik niet gek werd. Ik denk er vaak aan: Het kan altijd erger en: Count your Blessings..... Je hebt meer dan dat je niet hebt.....

Traditie

FOTO VOLGT........

Ik heb het al eerder gemeld, vriendin en ik kennen elkaar al 53 jaar, woonden in hetzelfde portiek en onze ouders waren vrienden dus werden wij dat ook. We hebben dus al heel wat verjaardagen samen gevierd en vele kadootjes uitgewisseld. Sinds een aantal jaren zijn we daar een beetje mee gestopt (als we bij elkaar op bezoek komen nemen we altijd al een leuk klein presentje mee), we hebben wat anders verzonnen en dat is heel erg leuk. We geven elkaar herinneringen. De basis is altijd een etentje en vaak geeft vriendin mij nog een extra herinnering, samen naar Magic Mike, de stripperfilm, of samen naar de musical We will rock you. Het leuke is dat je dus niet echt meer hoeft na te denken wat je ook alweer gekregen hebt. Die herinneringen zijn blijvend (als je tenminste geen Alzheimer krijgt, zie verhaaltje van donderdag, maar daar gaan we niet van uit). We hebben heerlijk gegeten, aan het water, in een heerlijk verkoelende bries. Dank je wel Vonnie!

Mijn suikeroom....

Ik heb een Oom, een broer van mijn moeder, een beetje zonderling is hij. Al heel zijn leven vrijgezel en altijd heel erg op zichzelf, zeker toen hij ouder werd. Mijn moeder is natuurlijk al 90 en hij is ook niet meer zo piep.., 86 of zoiets. Wij kennen hem wel en niet. Vroeger kwam hij wel regelmatig langs en later heeft hij oma bij hem in huis genomen, nadat ze bij ons had gewoond. Omdat hij een goede baan had en ook een goed pensioen houdt hij wat geld over. Hij spekt mijn moeder altijd als ze jarig is. Wij kregen eigenlijk nooit wat voor onze verjaardag, geen telefoontje, geen kaart. Dit jaar was het anders, hij heeft (nu al) een kaart gestuurd en toen ik hem openmaakte vielen er 2 briefjes van 50 uit. Wat een feest!! Op naar de Woonstore want nu had ik zomaar 100 Euro te besteden. Weet je wat ik gekocht heb...... zo goed als niets. Het is zo vreemd voor me om dat geld te kunnen besteden dat ik echt niet weet wat ik ervan moet kopen en ik ben bang dat ik straks ineens iets weet en het dan al heb uitgegeven. Dus.....even nadenken wat ik het liefst wil hebben (want natuurlijk heb ik niets echt nodig), een nieuw vloerkleed (er liggen 3 koeien in de woonkamer en three is a crowd dus daar wil ik een andere, misschien een 2e hands pers of zo, of een lamp, die had ik gezien in de Woonstore, een staande lamp van scheepstouw met een jute kap, of, oh ja, dat kastje, die multi media player.... Ja, daar ga ik naar kijken. Wat een luxe, 100 Euro en niet weten wat je ermee moet doen........

Dement

Geen leuke titel, ik weet het, maar een film zette me weer eens aan het denken....Ik zat naar the Notebook te kijken. Een prachtig liefdesverhaal, van die liefdes die ik alleen maar in de film zie maar af en toe echt schijnen voor te komen. Na een hoop gedoe komen ze eindelijk bij elkaar en trouwen en krijgen kinderen en blijven gelukkig met elkaar. Dan krijgt zij Alzheimer en dat is vreselijk voor hem want hij raakt haar kwijt, meestal weet ze absoluut niet meer wie hij is, of zijzelf. Hiervoor heeft zij, toen ze nog ok was, een Notebook gemaakt waarin ze hun liefdesverhaal heeft opgeschreven, met als laatste zin.... Lees dit aan me voor en ik kom bij je terug. En, omdat dit dus om echte (film) liefde gaat, gaat hij bij haar in het tehuis wonen en leest haar het verhaal voor...... elke dag opnieuw, omdat hij leeft voor die paar minuten dat ze het zich (en hem) allemaal herinnert..... Ware Liefde......

Tja Heet......

Dat heb ik, ik heb het heet, volgens mij al zo'n 3 weken en vorige week spande de kroon. Op mijn werk is er geen airco en ik werk dus op zo'n hete dag in 31 graden waardoor ik een flinke hersenverblubbering krijg in de middag. Werken gaat nog net maar lopen en beetje bewegen niet echt. Zodra ik 1x de trap oploop roep ik in die hitte schijnbaar meteen een vlieger op dus ga ik lekken, op mijn hoofd, mijn neus, bovenlip, eigenlijk komt het op dat moment uit al mijn porien. En ja, ik klaag, is het eindelijk zomer wordt het boven de 30 graden zonder ook maar een zuchtje wind. Wie vindt dat nou lekker weer, ja, de mensen die vrij zijn en lekker de hele dag kunnen zitten bij het water of erin. Door die hersenverblubbering heb ik geen inspiratie om een leuk episteltje te schrijven, dat brein staat in brand. Het enige wat er gebeurt is, dat ik na die inspanning om ook nog iets te eten te maken, ik op de bank zit en in slaap sukkel, van de hitte en de aftakeling. Maar...... we blijven positief......ook dit gaat voorbij.....

Beetje masochist??

Tja, af en toe denk ik van wel. Maar ik heb het ook zo nodig, om te blijven geloven dat het kan. Waar heeft ze het over? Liefde natuurlijk, maar niet zomaar, voornamelijk het prille begin en dus kijk ik ernaar, van die vreselijk romantische films. Zoals nu, naar nights in Rodanthe met natuurlijk weer zo'n sappige hoofdrolspeler (1 uit mijn lijstje) Richard Gere. Tijdens zo'n moment van dat prille begin, als je ziet hoe de man en de vrouw naar elkaar kijken, elkaar vasthouden. Ach..... het heeft met de hormonen te maken hoor (en zoals je uit de verhalen kunt lezen de laatste tijd erg veel last van)  en natuurlijk is dat verlangen groter omdat ik het niet heb en ach.... het zijn maar momenten, als de film is afgelopen blijft het verlangen nog even hangen maar na een half uurtje is ook de fantasie in slaap gevallen, gelukkig.....

Handig en praktisch.....

Buiten het feit dat ik gek ben op mannen zijn ze natuurlijk ook gewoon heel praktisch. Om een keer met die zware boodschappentassen te sjouwen bijvoorbeeld, of om mijn verlangens te bevredigen. Nee..... niet wat je denkt, mijn wat meer praktische verlangens. Bijvoorbeeld sloophout op de muren schroeven, of eindelijk die leuke plank boven de bank maken. Waar ze ook wel makkelijk voor zijn is mijn vermoeide voeten een heerlijke massage te geven, of mijn schouders na een dag van hard werken.Of natuurlijk om als verrassing een keer een heerlijk uitgebreid ontbijt klaar te hebben als ik uit bed kom. Of gewoon als gezelschap, dat mag ook......

Nog meer mannen....

Ik kan er niets aan doen, ben gek op mannen, vooral en eigenlijk op dit moment alleen maar, om naar te kijken en over te fantaseren (netjes bedoel ik, puur romantisch) en hoewel ik een tijdje geleden een rijtje mannen opnoemde (liet zien) waar ik direct een vlieger van krijg (vroeger gebeurde er iets anders, maar dat is verleden tijd geloof ik hihi), is er 1tje die ik vergeten was te laten zien. Hij deed vanavond mee in een film en het is een van de weinige mannen die veel leuker is nu hij ouder is en wat dikker. Natuurlijk ga ik weer uit van de karakters die hij speelde in de films waarin ik hem gezien heb, bijv. Practical Magic (die ook in mijn dvd bibliotheek staat). En dan zijn naam... Aidan Quinn, zo mooi....Ik vond het fijn hem weer eens te zien in een weer 'fijne mannenrol', verre van realistisch maar leuke science fiction.....

Ze zeggen....

Ze zeggen dat..... Ja, wat zeggen ze eigenlijk, en wat maakt het uit. Toch heel veel, blijkt. Als we niet zouden luisteren naar wat ze zeggen, zouden we alleen maar dragen wat heerlijk zit zonder te bedenken of het al dan niet 'staat'. We zouden leren wat we moeten leren om goede mensen te zijn, eerlijk en behulpzaam. We zouden niet kijken naar graatmagere mensen en zo willen zijn omdat 'ze' dat nu eenmaal mooi vinden. We zouden op verschillende tijden kunnen opstaan, zonder wekkers, de een wordt om 7 uur wakker, de ander om half 10 en wat dan nog. We zouden werken omdat we het leuk vinden en niet omdat ze zeggen dat het hoort. En .... we zouden happy zijn omdat we dat voelen, niet omdat ze zeggen dat dat moet......

Dear John....

Nee, niet een brief van mij aan een nieuwe liefde (had ik er maar zo een) maar een film, een romantisch drama en een drama is het. Ik werd erin meegezogen, in die liefde en ook in het verdriet van de hoofdrolspeler. Natuurlijk ben ik zoals bekend een watje wat betreft romantische films omdat ik altijd zo graag zou willen dat het zo ook ging in het echte leven (helaas) en ik ben een beetje bevooroordeeld omdat ik een zwak heb voor de hoofdrolspeler, Channing Tatum, ik vind het geen mooie man maar hij heeft iets, de manier waarop hij loopt, praat, heel aantrekkelijk (gelukkig heb ik een heel jong brein, want hij is erg jong hihi). In zo'n verdrietige scene wilde ik bijna de t.v. inklimmen om hem te troosten en natuurlijk hem te bewijzen dat ik de enige ben die hem gelukkig kan maken, hihi, I WISH........   Zie onder:  Snap je een beetje wat ik bedoel?.....

Robin Thicke

I

k kende hem al een beetje, Robin Thicke, van een aantal jaren geleden, een dikke hit. Nu heeft hij hier weer een dikke hit, Blurred Lines, best een leuk liedje maar ik werd nieuwsgierig wat hij in die tussentijd allemaal gemaakt had. Ik werd zeer blij verrast. Leuk om dat te ontdekken op Youtube. Hij heeft prachtige liedjes gemaakt en gezongen, veel ballades en laat ik daar nou net gek op zijn. Via via heb ik geregeld dat ik 2 van zijn beste cds krijg en ik kijk er al naar uit. Van die liedjes die iemand 's avonds laat in je oor zingt (zachtjes dan) terwijl hij je aankijkt alsof er niets anders meer belangrijk is en je vasthoudt alsof hij je nooit meer los wil laten en je streelt........ nou ja, laat maar, meestal heb ik het daar toch veel te heet voor, maar ik weet nog hoe het voelde........

Gedoe...

Het is gedoe, die grote verandering. Ik sliep altijd als een blok maar dat is voorlopig verleden tijd. En als het dan ook nog zo warm is 's avonds vind ik het een crime om te slapen. De ventilator snort de hele nacht en in slaap vallen is dan ook geen probleem, maar dan....... om half vijf werd ik wakker, heet, heet, heet.... Eruit, water drinken, afkoelen, plassen en tja wat doe je om half vijf 's ochtends, dan ga je niet beneden op de bank zitten, het is midden in de nacht. Dus.... terug naar bed en natuurlijk in slaap vallen en zo vast slapen dat de wekker al een uur afgaat zonder dat je het hoort. Helaas zijn de jongens nog niet zo getraind dat ze me wakker maken dus voor de tweede keer in 2 weken tijd verslapen......Poe, en dat duurt dan nog zeker 10 jaar......

Soms heb je van die dagen....

Hard gewerkt, moe en je verheugt je erop om heerlijk op de bank naar Grease te kijken, jeugdsentiment inmiddels en een lekkere feel good movie......dacht je. Helemaal geen feel good. Het brengt me terug naar toen de film uitkwam, 1978 en ik ging erheen met eerste Liefde. Na een beetje hoofdrekenen is dat dus 35 jaar!!!!! geleden, terwijl het in mijn brein zo'n 5 jaar lijkt. Aangezien ik op dit moment door de 'grote verandering' heen ga, doet me dat echt niet goed. Nix feel good. De feestjes, de stapavondjes (vrijdag, zaterdag en zondagmiddag en avond) gingen ons makkelijk af, energie genoeg en het leven was een groot avontuur. Gelukkig voel ik me niet elke dag zo melancholiek, alleen bij het zien van de hitfilms uit die tijd (oh ja, en de muziek), oh ja, en als ik in de spiegel kijk, oh ja en als ik bedenk dat ik tegenwoordig ook heel tevreden ben om thuis te zijn, in mijn eigen hol..... Kon ik me toen niet voorstellen.....

De metro...

Tegenwoordig zit ik dus elke dag 2x in de metro, ongeveer een kwartier dus net niet te lang, maar net lang genoeg om te fantaseren. Niet over mezelf maar over de mensen in mijn wagon. Elke dag op dezelfde tijd ga ik met die metro en het gekke is dat ik bijna nooit dezelfde mensen zie, maar juist wel leuk natuurlijk. Soms luister ik gesprekken af (omdat daar helaas niets aan te doen is als men gaat zitten bellen in de wagon) en vraag ik me meteen af (door zo'n gesprek) wat voor leven die personen hebben. Soms bekijk ik mensen, vandaag was het een groepje van 3 Amerikaanse muzikanten (wat doen die in Capelle a/d IJssel) die samen reisden met een (duidelijk) Nederlands meisje en het voortdurend over muziek hadden (tja ook afgeluisterd, ze praatten heel hard). Maar soms heb ik er geen zin in en ga ik zitten, pak mijn boek en verdwijn (hopend dat er geen mensen gaan bellen in mijn directe omgeving) in de wereld van de nieuwste Stephen King, hij maakt de mensen nog interessanter.....

De fijnste uurtjes...

Wat zijn de fijnste uurtjes van de dagen.... Ik heb ze wel, jij? Het uurtje 's avonds nadat je lekker gedoucht hebt en heerlijk geurend in een schoon bedje stapt, nog even lezen, het koud krijgen en heerlijk onder de wol (in dit geval onder de veren want ik heb een dekbed) kruipt terwijl 2 van de 3 jongens je gezelschap houden, heerlijk aan leuke dingen denkend, rusten. Fijn uurtje. Vrijdagavond na een week werken, met je boodschappen thuiskomen, joggingbroek aan, iets makkelijks eten (maar wel lekker) en op de bank met een goede film wetend dat je 2 dagen kunt uitslapen en leuke dingen doen. Fijne uurtjes. 's Ochtends opstaan (als je vrij bent) en zien dat de zon schijnt. Je kopje koffie drinken in de tuin met een boekje in de zon nadat je eerst hebt genoten van al die bloeiende en groeiende planten wetend dat niks moet vandaag. Fijne uurtjes. 's Middags met Jul naar de Woonstore en bij de Hamburgerman een snackje halen en beseffen dat je 2 uur hebt doorgebracht in een winkel (maar niet zomaar 1), inspiratie opdoend en mediterend (aan niets anders denken dan aan al die leuke spullen). Fijne uurtjes..... Het leven is simpel........

Wat een verrassing....

Vandaag hadden we afgesproken dat moeders (met het busje) bij mij werd afgeleverd in plaats van bij de buren. Er was vandaag Place du Tertre voor amateurs in de wijk, zwager en zusje waren daar al vroeg naartoe. Gelukkig was het prachtig weer vandaag. Natuurlijk was ik niet zo heel vroeg uit bed (vrije dag he) en ik had net mijn Luxaflexje in de keuken opengedraaid toen ik blij verrast keek wat er de tuin in kwam lopen.... Goh, wat een feestje, wat een mooie jongen zeg en hij ging bij mij aanbellen. Toen ik de deur opendeed begreep ik het ineens, het was de chauffeur van het busje van moeders, een hele aardige die eerst ging kijken of ik wel thuis was, voordat hij haar helemaal tot aan de deur bracht, gearmd en wel.. Ook al kwam hij niet echt voor mij, het was een aangename verrassing om hem als eerste mens te zien die dag...

Nieuw programma..

Tijdens de zomermaanden heb je het vaker, laat op de avond, een soort praatprogramma met bekende Nederlanders en wie kan dat beter dan Linda de Mol. Ze had het nog niet eerder gedaan en blijkt ook dat goed te kunnen. Ik heb het voor het eerst gekeken omdat de gasten Brigitte Kaandorp en Gordon waren en omdat de vraagstelling leuk is. Het gaat meer over de mensen en hun persoonlijkheden en leven dan over hun  'werk'. En ik heb een zwak voor Gordon, ik begrijp hem, zeker nadat ik zijn boek had gelezen. Hij houdt zich bezig met dezelfde dingen als ik, houdt van gedichten/teksten en is eerlijk (oke, tact is niet zijn sterkste kant), is een gevoelige ziel, die ook maar niet die ene tegenkomt die op hetzelfde level zit als hij (en dat is wat ik begrijp natuurlijk). Ik hou wel van dat soort praatprogramma's met als thema gewoon de mens zelf. En dan is er nog het kersje op de taart..... Ruben Hein die de favoriete liedjes zingt van de gasten van het programma en die is zeker niet vervelend om naar te kijken (en te luisteren)...

Knuffels...

Zoals ik al eerder zei, kijk ik vaak naar Ellen met een bord op schoot. Wat natuurlijk opvalt is dat al haar gasten begroet worden met een hug/knuffel. Elke keer als ik dat zie, denk ik het weer, wat heerlijk. Dat zouden ze hier ook vaker moeten doen. Omdat ik het natuurlijk niet 'stand by' heb, zit ik elke keer jaloers naar het scherm te kijken. Maar om nou iedereen gewoon maar te gaan knuffelen lijkt me ook niet zo'n goed idee. Ik doe het wel vaker bij mijn vriendinnen en bij moeders, maar die zie je natuurlijk niet elke dag. Het zou wat zijn he? Gewoon bij de deur van de metro gaan staan en iedereen die binnenkomt knuffelen..... zit me voor te stellen wat de reacties zouden kunnen zijn. Als ik de meeste mensen 's ochtends in zie stappen zijn er heel veel bij die een knuffel kunnen gebruiken....

Ergens...

Het is zondagmiddag, kwart over vijf. Mijn belangrijkste huishoudelijke taken zitten erop, heb een leuke zaterdag achter de rug met vriendin. En ergens rek jij je nu uit, nadat je je heb afgevraagd of het nu eigenlijk nog wel leuk is, dat alleen zijn. Natuurlijk red je je wel inmiddels en ben je over het algemeen best tevreden. Je hebt een leuk huis, een leuke baan, familie en een aantal vrienden waarmee je je goed kunt vermaken. Neem vorige week, een geweldig feest van een jarige vriend en weer nieuwe mensen leren kennen. Helaas waren de meeste bezoekers al een stel dus alleen gekomen en ook weer alleen gegaan. Je bent eraan gewend dat je je verhaal alleen kwijt kunt aan Rooie, je maatje van 14 die op je wacht als je thuiskomt en bedelt om aandacht. Je bedenkt dat het vreemd is dat je zoveel mensen ontmoet maar dat er niemand bij zit die op hetzelfde level denkt als jij..De zoveelste nacht alleen, denkend aan mij, die op dit moment denkt aan jou......

Beren....

Jut en Jul zijn natuurlijk altijd met iets creatiefs bezig, schilderen, haken, breien, borduren, en na het haken van zo'n 200 'granny squares' (waar we nog steeds iets van moeten maken door ze aan elkaar te zetten, maar ze staan zo leuk los in de mand) hebben we weer een nieuw project. Jul had een haakboekje gevonden waarin beschreven staat hoe je beertjes moet haken, zo schattig. Er is een hele familie, allemaal verschillende.  Er is een basispatroon voor de beer zelf en daarnaast van alle attributen, hoedjes, bloemetjes, hesjes enz.. Onze handen jeukten om eraan te beginnen maar helaas moest er ook gewerkt worden in huis en was er nog geen tijd om te beginnen. Zodra beer nummer 1 klaar is, zal hij in vol ornaat op de foto gezet worden en volgt zijn levensverhaal......

Het Kastje.....

Zondag Vaderdag.... KC kreeg voor zijn vaderdag van schoonzoon en dochter een kastje, niet zomaar een kastje, een kastje voor de t.v., een multi media player. Ik had geen idee wat dat was en wat je daarmee kunt, maar schoonzoon is daarvan wel heel goed op de hoogte. Zo'n kastje sluit je aan op je t.v. en kun je vullen (d.m.v. een stick (wat een techniek tegenwoordig)) met foto's en dvd's. En niet 10 of 20 dvd's maar wel 100. De films download je via je computer en sla je op op de stick die je vervolgens in het kastje stopt en voila......... Wij hebben geen blue-ray dvdspeler maar dat maakt niets uit want het kastje kan het wel in blue ray en hd kwaliteit afspelen. Daar stond ik van te kijken, dat is zo scherp dat het net lijkt of je 3 dimensionale t.v. hebt. Geweldig vind ik het, fijn om naar te kijken met al wat oudere ogen.....IK WIL OOK ZO'N KASTJE!!!!!!!

Bezoek van de familie...

Het was super tante en neef weer te zien en te spreken. Tante heb ik 8 jaar geleden voor het laatst gezien en neef 20! jaar geleden toen ik samen met vriendin naar Engeland was voor een weekje. Wat is het toch gek dat je zo'n band hebt met iemand die je dus in totaal 3x in je leven hebt gezien en dan ook nog maar een paar dagen. Het is vast omdat het van 2 kanten graag gewild wordt, want je kent elkaar niet echt natuurlijk. Of het komt doordat we dezelfde genen hebben. In ieder geval klik ik altijd erg goed met neef Alan. Hij heeft dezelfde soort humor als ik dus dat gaat over en weer, erg leuk. Afgelopen donderdagavond waren ze bij mij op bezoek en afgelopen zaterdag zijn we de hele dag bij Jul geweest, patat gegeten en 's avonds Chinees gehaald. Ik heb vaak geprobeerd contact te leggen met Alan maar dat ging niet zo soepel, nu is hij ouder en zegt het belangrijk te vinden dus gaan we zeker contact houden. In dat opzicht ben ik blij met mijn Smartphone en Whatsapp. Dan is Engeland wel heel dichtbij!

De Kapper

Ik had een kapper, al vanaf mijn 16e jaar kwam ik bij hem. Eerst werkte hij zelf in een salon en later had hij zijn eigen zaak geopend. Soms was er even een periode dat ik er tussenuit ging en even 'vreemdging' bij een concurrent. Dat duurde nooit lang, kwam altijd weer bij hem terug. Hij is de man die het langst in mijn leven is en dat is een grappig gegeven. Sinds ik 2 jaar geleden in de problemen kwam met geld besloot ik met Jul mee te gaan naar de huiskapper en dat scheelt heel veel geld. Sinds die tijd ben ik bezig om een kapsel te zoeken waar ik tevreden over kan zijn want bij DE KAPPER ging ik meestal gewoon zitten en zei: 'doe maar iets' en dat pakte meestal heel goed uit omdat hij mij min of meer kende. Qua kapsels ben ik behoorlijk veranderlijk. Vind het altijd leuk na een tijdje om er weer eens heel anders uit te zien. Zo ook nu, ik was het lange pluizige haar zat en bedacht dat het maar weer eens korter moest. Voor zover ik het nu kan beoordelen vind ik het leuk maar het zal morgen blijken na het fohnen. Zo niet, ga ik weer terug naar mijn oude Liefde........

De nieuwe baan...

De nieuwe baan is leuk. Al met al wennen natuurlijk maar heel anders dan de commerciele functies die ik heb gehad. En ook anders dan bij de vorige baan (waar ik me echt niet lekker voelde de eerste 3 weken) voel ik me hier toch wel meer thuis. Aardige vrouwen (en een paar mannen) en er is niet veel druk. Doe alles maar rustig aan is me meermalen verteld de afgelopen eerste week. Eindelijk, dat doet me wel goed. En dan natuurlijk om de week weer een woensdag vrij, waarvan de afgelopen week de eerste keer. Wat was het weer heerlijk. Het lijkt net of je dan maar 2 dagen werkt ipv 4. Zelfs het reizen met de metro valt me niet tegen. Net genoeg om even af te kicken van je werkdag en nog op een redelijke tijd thuis. Ik geloof dat ik langzamerhand weer rustiger kan ademhalen, het zwaard van Damocles is nog maar een aardappelschilmesje en verandert zoetjesaan in een lief wit schapenwolkje.....

Paradise by the Dashboard Light

Zaterdagavond laat was er een documentaire over Meat Loaf en het tot stand komen van bovengenoemde LP. Volgens mij was hij ongeveer in 1978 in Nederland een hit en het leukste was natuurlijk zo snel mogelijk de tekst te leren zodat je het theatrale nummer mee kon brullen. Het werd toen (we hadden in die tijd gewoon nog taboes gelukkig) ervaren als behoorlijk op het randje omdat de tekst ging over vrijen en het al dan niet behalen van 'het laatste honk' dus voor die tijd pittig en veel spannender omdat het niet echt uitgesproken werd. Zoals altijd deed het nummer me aan een periode van vroeger denken. Vooral aan de tijd dat we de Play back show van Hennie Huisman op t.v. hadden. Gek eigenlijk dat we het allemaal leuk vonden om naar mensen te kijken die niet echt zongen, later werd het natuurlijk wel echt zingen, vooral het nadoen van reeds bekende artiesten (goh, allemaal voorlopers van de huidige, zeer succesvolle talentenshows). Met mijn eerste ex ben ik nog een keer naar zo'n show geweest, een voorronde van de show op t.v.. Het bovengenoemde nummer werd vaak gekozen om te playbacken vanwege de show die je ervan kon maken. Het was leuk om de nummers weer eens te horen en zien, alweer zo lang geleden....

Prachtige dag...

Wat een prachtige dag hadden we weer. Wat maakt het een prachtige dag. Voor mij.... zon, niet te warm zodat je er ook in kunt zitten. Moeders op visite. Heerlijk in de tuin bezig zijn maar niet te, gewoon zo af en toe beweging afgewisseld met lekker zitten en een ijsje eten. Bedenken waar we nog een prachtige clematis kunnen planten (gekocht in de uitverkoop voor 2 Euro) en hem dan ook nog daar planten natuurlijk. Af en toe een beetje lezen in mijn Stephen King (geen nieuwe, ik lees ze om de paar jaar gewoon opnieuw). Zien hoe alle poezen (5 met die van Jul erbij) zich heerlijk vermaken in de tuin. De knoppen tellen in mijn rozenstruik. Eindelijk heb ik er twee die het naar hun zin hebben, 1 roze in de achtertuin en een rode in de voortuin, allebei met veel knoppen. Een cd luisteren die ik al een tijd niet gehoord heb en tussendoor nog een beetje opruimen en de was ophangen. Eten bij de buren en nog een hele avond genieten van mijn boek en het feit dat het zo lang licht is buiten. Al met al heb ik niet veel nodig.....