Natuurlijk is je leven een mysterie, niemand weet wat er om de volgende hoek wacht of wat je die dag weer gaat beleven. Natuurlijk is geen dag hetzelfde. Natuurlijk weet je niet hoe oud je wordt. Natuurlijk weet je niet of je nog een liefde gaat tegenkomen. Natuurlijk weet je niet hoe je leven er over een jaar uitziet. En dat is maar goed ook. Ik heb al te vaak meegemaakt dat er iets gebeurt waardoor je een totaal andere richting opgaat dan dat je had verwacht. Zeker als ik terugkijk op mijn eigen leven, kan alleen maar terugkijken want vooruit heeft geen zin gezien ik niet telepatisch begaafd ben. Ik denk vaak na over het feit dat je leven bestaat uit keuzes maken en dat geloof ik wel. Je maakt de keus om bij iemand te blijven of weg te gaan, de keus om te trouwen, de keus om kinderen te krijgen. Dat zijn ook allemaal grote keuzes met grote gevolgen. Maar soms moet je een keus maken omdat je niet anders kan. De keus om werk aan te pakken omdat je anders in de shit zit en werk is werk. De keus om alleen verder te gaan omdat HIJ niet wilde blijven, op dat moment maak je de keus om je schouders eronder te zetten en het alleen leuk te maken voor jezelf. De keus om positief te denken omdat dat je helpt de hoop op de verwachtingen die je hebt niet te verliezen. De laatste is denk ik de belangrijkste. Dat helpt je te blijven geloven in het leven als mysterie...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten