Het Kerstgevoel......

Tja, waardoor krijg je toch het Kerstgevoel? Door de kerstliedjes die de dag na Sinterklaas alweer door de radio klinken? Door alle kerstreclames die allemaal 'het  kerstgevoel' uitdragen? En wat is eigenlijk het kerstgevoel. Ok, mijn definitie dan..... Op die dagen voel ik me in ieder geval behoorlijk sentimenteel en ik werk er zelf dik aan mee. Ik ben namelijk de eerste die een boom gaat kopen en dus een hele middag heerlijk aan het prutsen ben om de boom zo mooi mogelijk op te tuigen (dit jaar wit, want natuurlijk hebben Jut en Jul zoveel spullen voor het geval dat, dat we de boom elk jaar met andere lichtjes en in andere kleuren kunnen versieren). Als ik daarmee bezig ben, krijg ik een soort gezelligheidskriebel en moeten er ook veel kaarsen aan. Mijn huis voelt dan als een heerlijke deken waar ik in zit. Samen met de kerstfilms en kerstliedjes is dat voor mij een kerstgevoel. Ik hou eigenlijk helemaal niet van de feestdagen, mede omdat ik op die dagen juist voel dat ik geen relatie heb en dat op die dagen best mis. Het kerstgevoel is voor mij een beetje zwelgen in zelfmedelijden, maar dan op een fijne manier (dat kan ook) en dat kan ook weer alleen omdat je alleen bent. Dat is voor mij 100% Christmas.

Ik ben boos, droevig en teleurgesteld...

Vanmorgen ontving ik een sms van Jul dat gemeentemedewerkers bezig waren onze bomen om te zagen. Ter verduidelijking, niet echt onze bomen. Wij hebben achter de tuin een pad met daarnaast 4 prachtige bomen, kerngezond en 30 jaar oud. Okay, ze zijn groot maar niemand heeft er last van...... dachten wij. Zwager had navraag gedaan en het bleek dat het huis dat haaks op mijn tuin staat had geklaagd dat hun schuurdak lekte, omdat die boom daar stond?????? Een gemeentemedewerker was komen kijken en verder hoorden zij niets meer.... tot vandaag, toen dat gezaag dus begon. De hele dag heb ik me boos gemaakt op mijn werk en toen ik thuiskwam kon ik wel huilen. Mijn uitzicht dat dus werd gedomineerd door zo'n prachtige boom, is nu een leegte zonder boom. Het doet me zo'n verdriet dat 4 van zulke prachtige gezonde oude bomen gewoon maar zijn afgezaagd en dat het mogelijk is gebleken dat daar een vergunning voor is afgegeven na 1 klacht, terwijl verderop in de wijk het onmogelijk blijkt een vergunning te krijgen voor het kappen van 1 boom. Dus ga ik morgen mee naar de wijkvergadering met zwager om de brief voor te lezen die ik heb geschreven aan de Gemeente omdat ik boos, droevig en teleurgesteld ben.
(Het groen aan de bovenkant van deze foto/van de schuur is nu dus helemaal weg.)

Lurkie...

Tja, het valt niet mee, dat niet roken. Ik heb er 40 jaar opzitten met die grote vriend en mijn brein heeft nogal moeite met accepteren dat die gewoonte geen gewoonte meer gaat zijn. In het begin viel het mee, ik dacht, ik red het wel. Overdag tijdens het werk is het niet zo erg moeilijk omdat daar niet gerookt wordt, maar dan in de metro naar huis, ik wil niet naar huis want ik ga heerlijk eten maken en op de bank tv kijken met een kopje koffie maar ZONDER SIGARET. En zo langzamerhand, werd ik steeds somberder en kwamen hele vervelende gedachten binnensluipen als: "ja ja je bent helemaal alleen", "wat maak jij nou eigenlijk nog mee", "wat zie je er uit met wallen en rimpels", "je voelt je oud he?" "hoe ga je ooit nog een leuke vent ontmoeten?" en ga zo maar door. Ja en alles wat ik geleerd heb door de jaren heen qua positieve psychologie werd van de tafel geveegd en zogenaamd vergeten. Ik werd toch wel een beetje depressief en daar hebben we geen zin in natuurlijk, dus wat te doen...... Ineens wist ik het en nu is er Lurkie, een soort surrogaatvriend, een electronische sigaret maar dan een zonder nicotine maar met alleen waterdamp en een smaakje, menthol. Laat dat nou net weer een verademing zijn. We drinken koffie en kijken naar een film met Lurkie, mijn brein vindt het best.........

Gestopt!!

Dat ben ik, al een week, nooit gedacht dat ik zonder kon, het moet nog blijken hoe lang het gaat lukken maar ik was/ben verslaafd, al zeker 40 jaar en dat voel ik, alsof ik een arm mis. De eerste 2 dagen kon ik me slecht concentreren, dat ging gaandeweg beter, het leek te lukken om  er niet naar te grijpen. Maar..... het ergste moest nog komen, oh jee, het weekend. Vreselijk moeilijk om het niet te doen, vooral zaterdagavond. Helemaal verweven met gezellig, relaxen. Dus, voelt het helemaal niet gezellig thuis..... zonder......Ik heb mijn brein wijsgemaakt dat het lekker is, dat ik me er heerlijk door voel en dat moet gedeprogrammeerd worden. Ik WIL het niet meer, dus hou ik het vol. Het is nu zondagavond, de 7e dag en ik kan me nog niet voorstellen dat ik er niet meer aan denk en dat ik het gewoon leuk vind om zaterdagavond thuis te blijven en heerlijk op de bank naar een film te kijken.........ZONDER SIGARET.....

Herinner je je deze nog??

VHS videobanden en nog niet eens zo lang geleden en er zijn al mensen die niet meer weten wat VHS banden zijn. Ik meldde het al eerder, 21 jaar geleden op vakantie naar Kenia, een supervakantie en de hele vakantie kon ik opnemen op video omdat ik de camera van zus en zwager mee mocht nemen. Er stond dus een document op die videoband, die ik inmiddels al 10 jaar niet meer gekeken had. Zoals bij de meeste mensen had de techniek ook mij ingehaald, de video recorder is vervangen door een dvd recorder en de banden zijn vervangen door zilverkleurige schijfjes. De enige oplossing om deze vakantie nogmaals te beleven was om de VHS banden om te laten zetten naar DVD en daar zijn mannetjes (en winkels) voor. Zo gezegd, zo gedaan. Gisterenavond zat ik op de bank die ineens in Kenia stond, zomaar tussen de leeuwen en was ineens weer 21 jaar jonger, ik genoot van deze jongere onbezorgde zelf.....

Het is weer voorbij...

Zowel die mooie zomer als mijn vakantie. Ik heb genoten, van het mooie weer, van de vrijheid om niets te moeten, van de leuke uitjes... En ik kan zeggen dat het veel langer lijkt dan twee weken en dat is een goed teken denk ik.....En, in de tussentijd heb ik weer contact met een vriendin waarbij het contact dreigde te verwateren. We hebben samen gegeten en het was net alsof ik haar gisteren nog gezien had. Andere ver weg vriendin is weer terug naar Nw Zeeland. Ik heb met mijn schilderijen weer mee mogen doen aan de Cultuurmarkt en weer een paar positieve opmerkingen gekregen, moeders is vorige week 91 jaar geworden en nog steeds alive and kicking, kortom, het leven was de afgelopen twee weken goed. En vanavond...... vanavond bereid ik me langzaam voor op weer gaan werken, 4 dagen van 9 uur met elke woensdag vrij en neem ik ritueel afscheid van mijn beste vriend sinds jaren.... de sigaret.....

In slaap val - geluiden

Natuurlijk is het te koop in Amerika. In een serie die ik keek, had een man problemen om in slaap te vallen en had een electrisch apparaat (Sound Machine) gekregen met diverse 'in slaap val' geluiden. Hij deed het met krekels en vogels uit het regenwoud. Zoals ik al eerder heb gemeld, heb ik nooit problemen om in slaap te vallen, ik kan heel erg goed fantaseren (visualiseren) dus ik verzin de prachtigste (mannen) verhalen. Maar..... het lijkt me toch ook wel heel fijn om het nog realistischer te maken en mijn brein nog meer te foppen, dat als ik een heerlijke strandwandeling aan het maken ben (natuurlijk niet in mijn 1tje) ik ook daadwerkelijk de zee hoor, de branding en af en toe een meeuw. Of, als ik na de reddingsactie van een man als Hercules, heerlijk in zijn armen lig te luisteren naar alle bosgeluiden met in de verte een waterval.... goh, dan wordt het nog beter dan in het eggie naast een snurkende kerel te liggen....