Waarom kijk ik......

Heel af en toe kijk ik naar Sex and the City en ik vind het nog steeds een stomme serie. Over oppervlakkige types die alleen maar over sex en relaties praten. Het gaat over vrouwen waar ik never nooit bevriend mee kan en wil zijn (ook niet toen ik zelf nog 30 was). Deze keer zat ik me te ergeren aan 1 van hen die een hele leuke relatie heeft met een man die een huis op het platteland heeft, een geweldig huis, waar zij totaal niet in past. Zij wil winkelen en gilt als ze een eekhoorn ziet. En ik heb ontdekt waarom ik me erger. Ik ken mezelf wel. Ik zit daarnaar te kijken en denk; wat ziet hij in zo'n oppervlakkig geval. Ik zou het wel gaaf vinden, zo'n man. Maar die valt natuurlijk niet voor iemand zoals ik, maar voor zo'n afhankelijk vrouwtje vrouwtje die zelf niet na kan denken en absoluut niet zonder een man kan, die de hele dag zit te zeiken dat ze het niet leuk vindt in dat gave huis met zo'n leuke vent. Al met al....... gewoon jaloers dus.....En hij houdt nog van haar ook, pwfwrllllllll.......

Count your Blessings..

Ik weet niet of er al een verhaaltje aan gewijd is eigenlijk, kan best, want ik ben er veel mee bezig. Het is de remedie tegen kwalen als depressiviteit, een (meno)bluesgevoel, een dip en ook wanhoop. Allemaal negatieve verschijnselen die we natuurlijk moeten zien te voorkomen. Het begon met de positieve psychologiecursussen die we volgden. Natuurlijk kun je niet elke minuut van de dag positief zijn maar je kunt je er wel meer bewust van zijn. En zo had Oprah het waarschijnlijk ook bedacht, want in haar show heb ik het ooit voor het eerst gehoord: Schrijf nou eens elke dag 5 positieve dingen op, gewoon dingen waar je even blij van werd. Ik heb het in het begin maar gewoon op 3 dingen per dag gehouden, om het na een tijdje weer te vergeten. Inmiddels omring ik me met positieve teksten, op bordjes die in de kamer hangen, op schilderijen, op de schoolbordverfdeur. En, toen ik zonder werk (en man) zat, was het een gedachte waardoor ik niet gek werd. Ik denk er vaak aan: Het kan altijd erger en: Count your Blessings..... Je hebt meer dan dat je niet hebt.....

Traditie

FOTO VOLGT........

Ik heb het al eerder gemeld, vriendin en ik kennen elkaar al 53 jaar, woonden in hetzelfde portiek en onze ouders waren vrienden dus werden wij dat ook. We hebben dus al heel wat verjaardagen samen gevierd en vele kadootjes uitgewisseld. Sinds een aantal jaren zijn we daar een beetje mee gestopt (als we bij elkaar op bezoek komen nemen we altijd al een leuk klein presentje mee), we hebben wat anders verzonnen en dat is heel erg leuk. We geven elkaar herinneringen. De basis is altijd een etentje en vaak geeft vriendin mij nog een extra herinnering, samen naar Magic Mike, de stripperfilm, of samen naar de musical We will rock you. Het leuke is dat je dus niet echt meer hoeft na te denken wat je ook alweer gekregen hebt. Die herinneringen zijn blijvend (als je tenminste geen Alzheimer krijgt, zie verhaaltje van donderdag, maar daar gaan we niet van uit). We hebben heerlijk gegeten, aan het water, in een heerlijk verkoelende bries. Dank je wel Vonnie!

Mijn suikeroom....

Ik heb een Oom, een broer van mijn moeder, een beetje zonderling is hij. Al heel zijn leven vrijgezel en altijd heel erg op zichzelf, zeker toen hij ouder werd. Mijn moeder is natuurlijk al 90 en hij is ook niet meer zo piep.., 86 of zoiets. Wij kennen hem wel en niet. Vroeger kwam hij wel regelmatig langs en later heeft hij oma bij hem in huis genomen, nadat ze bij ons had gewoond. Omdat hij een goede baan had en ook een goed pensioen houdt hij wat geld over. Hij spekt mijn moeder altijd als ze jarig is. Wij kregen eigenlijk nooit wat voor onze verjaardag, geen telefoontje, geen kaart. Dit jaar was het anders, hij heeft (nu al) een kaart gestuurd en toen ik hem openmaakte vielen er 2 briefjes van 50 uit. Wat een feest!! Op naar de Woonstore want nu had ik zomaar 100 Euro te besteden. Weet je wat ik gekocht heb...... zo goed als niets. Het is zo vreemd voor me om dat geld te kunnen besteden dat ik echt niet weet wat ik ervan moet kopen en ik ben bang dat ik straks ineens iets weet en het dan al heb uitgegeven. Dus.....even nadenken wat ik het liefst wil hebben (want natuurlijk heb ik niets echt nodig), een nieuw vloerkleed (er liggen 3 koeien in de woonkamer en three is a crowd dus daar wil ik een andere, misschien een 2e hands pers of zo, of een lamp, die had ik gezien in de Woonstore, een staande lamp van scheepstouw met een jute kap, of, oh ja, dat kastje, die multi media player.... Ja, daar ga ik naar kijken. Wat een luxe, 100 Euro en niet weten wat je ermee moet doen........

Dement

Geen leuke titel, ik weet het, maar een film zette me weer eens aan het denken....Ik zat naar the Notebook te kijken. Een prachtig liefdesverhaal, van die liefdes die ik alleen maar in de film zie maar af en toe echt schijnen voor te komen. Na een hoop gedoe komen ze eindelijk bij elkaar en trouwen en krijgen kinderen en blijven gelukkig met elkaar. Dan krijgt zij Alzheimer en dat is vreselijk voor hem want hij raakt haar kwijt, meestal weet ze absoluut niet meer wie hij is, of zijzelf. Hiervoor heeft zij, toen ze nog ok was, een Notebook gemaakt waarin ze hun liefdesverhaal heeft opgeschreven, met als laatste zin.... Lees dit aan me voor en ik kom bij je terug. En, omdat dit dus om echte (film) liefde gaat, gaat hij bij haar in het tehuis wonen en leest haar het verhaal voor...... elke dag opnieuw, omdat hij leeft voor die paar minuten dat ze het zich (en hem) allemaal herinnert..... Ware Liefde......

Tja Heet......

Dat heb ik, ik heb het heet, volgens mij al zo'n 3 weken en vorige week spande de kroon. Op mijn werk is er geen airco en ik werk dus op zo'n hete dag in 31 graden waardoor ik een flinke hersenverblubbering krijg in de middag. Werken gaat nog net maar lopen en beetje bewegen niet echt. Zodra ik 1x de trap oploop roep ik in die hitte schijnbaar meteen een vlieger op dus ga ik lekken, op mijn hoofd, mijn neus, bovenlip, eigenlijk komt het op dat moment uit al mijn porien. En ja, ik klaag, is het eindelijk zomer wordt het boven de 30 graden zonder ook maar een zuchtje wind. Wie vindt dat nou lekker weer, ja, de mensen die vrij zijn en lekker de hele dag kunnen zitten bij het water of erin. Door die hersenverblubbering heb ik geen inspiratie om een leuk episteltje te schrijven, dat brein staat in brand. Het enige wat er gebeurt is, dat ik na die inspanning om ook nog iets te eten te maken, ik op de bank zit en in slaap sukkel, van de hitte en de aftakeling. Maar...... we blijven positief......ook dit gaat voorbij.....

Beetje masochist??

Tja, af en toe denk ik van wel. Maar ik heb het ook zo nodig, om te blijven geloven dat het kan. Waar heeft ze het over? Liefde natuurlijk, maar niet zomaar, voornamelijk het prille begin en dus kijk ik ernaar, van die vreselijk romantische films. Zoals nu, naar nights in Rodanthe met natuurlijk weer zo'n sappige hoofdrolspeler (1 uit mijn lijstje) Richard Gere. Tijdens zo'n moment van dat prille begin, als je ziet hoe de man en de vrouw naar elkaar kijken, elkaar vasthouden. Ach..... het heeft met de hormonen te maken hoor (en zoals je uit de verhalen kunt lezen de laatste tijd erg veel last van)  en natuurlijk is dat verlangen groter omdat ik het niet heb en ach.... het zijn maar momenten, als de film is afgelopen blijft het verlangen nog even hangen maar na een half uurtje is ook de fantasie in slaap gevallen, gelukkig.....

Handig en praktisch.....

Buiten het feit dat ik gek ben op mannen zijn ze natuurlijk ook gewoon heel praktisch. Om een keer met die zware boodschappentassen te sjouwen bijvoorbeeld, of om mijn verlangens te bevredigen. Nee..... niet wat je denkt, mijn wat meer praktische verlangens. Bijvoorbeeld sloophout op de muren schroeven, of eindelijk die leuke plank boven de bank maken. Waar ze ook wel makkelijk voor zijn is mijn vermoeide voeten een heerlijke massage te geven, of mijn schouders na een dag van hard werken.Of natuurlijk om als verrassing een keer een heerlijk uitgebreid ontbijt klaar te hebben als ik uit bed kom. Of gewoon als gezelschap, dat mag ook......

Nog meer mannen....

Ik kan er niets aan doen, ben gek op mannen, vooral en eigenlijk op dit moment alleen maar, om naar te kijken en over te fantaseren (netjes bedoel ik, puur romantisch) en hoewel ik een tijdje geleden een rijtje mannen opnoemde (liet zien) waar ik direct een vlieger van krijg (vroeger gebeurde er iets anders, maar dat is verleden tijd geloof ik hihi), is er 1tje die ik vergeten was te laten zien. Hij deed vanavond mee in een film en het is een van de weinige mannen die veel leuker is nu hij ouder is en wat dikker. Natuurlijk ga ik weer uit van de karakters die hij speelde in de films waarin ik hem gezien heb, bijv. Practical Magic (die ook in mijn dvd bibliotheek staat). En dan zijn naam... Aidan Quinn, zo mooi....Ik vond het fijn hem weer eens te zien in een weer 'fijne mannenrol', verre van realistisch maar leuke science fiction.....

Ze zeggen....

Ze zeggen dat..... Ja, wat zeggen ze eigenlijk, en wat maakt het uit. Toch heel veel, blijkt. Als we niet zouden luisteren naar wat ze zeggen, zouden we alleen maar dragen wat heerlijk zit zonder te bedenken of het al dan niet 'staat'. We zouden leren wat we moeten leren om goede mensen te zijn, eerlijk en behulpzaam. We zouden niet kijken naar graatmagere mensen en zo willen zijn omdat 'ze' dat nu eenmaal mooi vinden. We zouden op verschillende tijden kunnen opstaan, zonder wekkers, de een wordt om 7 uur wakker, de ander om half 10 en wat dan nog. We zouden werken omdat we het leuk vinden en niet omdat ze zeggen dat het hoort. En .... we zouden happy zijn omdat we dat voelen, niet omdat ze zeggen dat dat moet......

Dear John....

Nee, niet een brief van mij aan een nieuwe liefde (had ik er maar zo een) maar een film, een romantisch drama en een drama is het. Ik werd erin meegezogen, in die liefde en ook in het verdriet van de hoofdrolspeler. Natuurlijk ben ik zoals bekend een watje wat betreft romantische films omdat ik altijd zo graag zou willen dat het zo ook ging in het echte leven (helaas) en ik ben een beetje bevooroordeeld omdat ik een zwak heb voor de hoofdrolspeler, Channing Tatum, ik vind het geen mooie man maar hij heeft iets, de manier waarop hij loopt, praat, heel aantrekkelijk (gelukkig heb ik een heel jong brein, want hij is erg jong hihi). In zo'n verdrietige scene wilde ik bijna de t.v. inklimmen om hem te troosten en natuurlijk hem te bewijzen dat ik de enige ben die hem gelukkig kan maken, hihi, I WISH........   Zie onder:  Snap je een beetje wat ik bedoel?.....

Robin Thicke

I

k kende hem al een beetje, Robin Thicke, van een aantal jaren geleden, een dikke hit. Nu heeft hij hier weer een dikke hit, Blurred Lines, best een leuk liedje maar ik werd nieuwsgierig wat hij in die tussentijd allemaal gemaakt had. Ik werd zeer blij verrast. Leuk om dat te ontdekken op Youtube. Hij heeft prachtige liedjes gemaakt en gezongen, veel ballades en laat ik daar nou net gek op zijn. Via via heb ik geregeld dat ik 2 van zijn beste cds krijg en ik kijk er al naar uit. Van die liedjes die iemand 's avonds laat in je oor zingt (zachtjes dan) terwijl hij je aankijkt alsof er niets anders meer belangrijk is en je vasthoudt alsof hij je nooit meer los wil laten en je streelt........ nou ja, laat maar, meestal heb ik het daar toch veel te heet voor, maar ik weet nog hoe het voelde........

Gedoe...

Het is gedoe, die grote verandering. Ik sliep altijd als een blok maar dat is voorlopig verleden tijd. En als het dan ook nog zo warm is 's avonds vind ik het een crime om te slapen. De ventilator snort de hele nacht en in slaap vallen is dan ook geen probleem, maar dan....... om half vijf werd ik wakker, heet, heet, heet.... Eruit, water drinken, afkoelen, plassen en tja wat doe je om half vijf 's ochtends, dan ga je niet beneden op de bank zitten, het is midden in de nacht. Dus.... terug naar bed en natuurlijk in slaap vallen en zo vast slapen dat de wekker al een uur afgaat zonder dat je het hoort. Helaas zijn de jongens nog niet zo getraind dat ze me wakker maken dus voor de tweede keer in 2 weken tijd verslapen......Poe, en dat duurt dan nog zeker 10 jaar......

Soms heb je van die dagen....

Hard gewerkt, moe en je verheugt je erop om heerlijk op de bank naar Grease te kijken, jeugdsentiment inmiddels en een lekkere feel good movie......dacht je. Helemaal geen feel good. Het brengt me terug naar toen de film uitkwam, 1978 en ik ging erheen met eerste Liefde. Na een beetje hoofdrekenen is dat dus 35 jaar!!!!! geleden, terwijl het in mijn brein zo'n 5 jaar lijkt. Aangezien ik op dit moment door de 'grote verandering' heen ga, doet me dat echt niet goed. Nix feel good. De feestjes, de stapavondjes (vrijdag, zaterdag en zondagmiddag en avond) gingen ons makkelijk af, energie genoeg en het leven was een groot avontuur. Gelukkig voel ik me niet elke dag zo melancholiek, alleen bij het zien van de hitfilms uit die tijd (oh ja, en de muziek), oh ja, en als ik in de spiegel kijk, oh ja en als ik bedenk dat ik tegenwoordig ook heel tevreden ben om thuis te zijn, in mijn eigen hol..... Kon ik me toen niet voorstellen.....

De metro...

Tegenwoordig zit ik dus elke dag 2x in de metro, ongeveer een kwartier dus net niet te lang, maar net lang genoeg om te fantaseren. Niet over mezelf maar over de mensen in mijn wagon. Elke dag op dezelfde tijd ga ik met die metro en het gekke is dat ik bijna nooit dezelfde mensen zie, maar juist wel leuk natuurlijk. Soms luister ik gesprekken af (omdat daar helaas niets aan te doen is als men gaat zitten bellen in de wagon) en vraag ik me meteen af (door zo'n gesprek) wat voor leven die personen hebben. Soms bekijk ik mensen, vandaag was het een groepje van 3 Amerikaanse muzikanten (wat doen die in Capelle a/d IJssel) die samen reisden met een (duidelijk) Nederlands meisje en het voortdurend over muziek hadden (tja ook afgeluisterd, ze praatten heel hard). Maar soms heb ik er geen zin in en ga ik zitten, pak mijn boek en verdwijn (hopend dat er geen mensen gaan bellen in mijn directe omgeving) in de wereld van de nieuwste Stephen King, hij maakt de mensen nog interessanter.....

De fijnste uurtjes...

Wat zijn de fijnste uurtjes van de dagen.... Ik heb ze wel, jij? Het uurtje 's avonds nadat je lekker gedoucht hebt en heerlijk geurend in een schoon bedje stapt, nog even lezen, het koud krijgen en heerlijk onder de wol (in dit geval onder de veren want ik heb een dekbed) kruipt terwijl 2 van de 3 jongens je gezelschap houden, heerlijk aan leuke dingen denkend, rusten. Fijn uurtje. Vrijdagavond na een week werken, met je boodschappen thuiskomen, joggingbroek aan, iets makkelijks eten (maar wel lekker) en op de bank met een goede film wetend dat je 2 dagen kunt uitslapen en leuke dingen doen. Fijne uurtjes. 's Ochtends opstaan (als je vrij bent) en zien dat de zon schijnt. Je kopje koffie drinken in de tuin met een boekje in de zon nadat je eerst hebt genoten van al die bloeiende en groeiende planten wetend dat niks moet vandaag. Fijne uurtjes. 's Middags met Jul naar de Woonstore en bij de Hamburgerman een snackje halen en beseffen dat je 2 uur hebt doorgebracht in een winkel (maar niet zomaar 1), inspiratie opdoend en mediterend (aan niets anders denken dan aan al die leuke spullen). Fijne uurtjes..... Het leven is simpel........