THIS IS A PART OF MY SOUL....... you are welcome to take a look !!

woensdag 31 oktober 2012

Spiritueel

Ben jij spiritueel, vroeg iemand me laatst? Ik zei dat ik in principe nooit iets niet ben maar probeer over alles een 'open mind' te hebben, wat echt niet altijd lukt maar ik probeer het. Ik heb het even opgezocht. Het is niet geheel duidelijk wat spiritueel zijn is maar 1 verklaring vond ik wel mooi "leven in contact met je hart". Dat lijkt natuurlijk weer makkelijk als je het leest, maar in de praktijk is dat niet zo makkelijk omdat het gewoon niet elke dag onder alle omstandigheden kan. Ik ben ook meer geneigd te leven met mijn brein in combinatie met mijn hart. Mijn gevoel kan ik niet onder alle omstandigheden vertrouwen. Ik vind het best een lastige materie, vooral als je in een positie zit waarin je alleen leeft en voor jezelf moet zorgen, financieel. Soms heb je geen andere optie dan je gevoel even uit te schakelen omdat dat gewoon op dat moment beter uitkomt. Je brein is dan een betere leidraad. Ik kan wel stellen dat ik qua mensen redelijk spiritueel ben, ik ontmoet mensen en voel meestal wel of ik ze mag of niet. Dit gevoel schakel ik nooit uit omdat dat gevoel meestal wel klopt. Dus ben ik spiritueel, tja, ik ben niet voor niets psychologiecursussen gaan volgen want ik zie niet heel veel verschil tussen de dingen die ik heb geleerd op deze cursussen en spiritualiteit. Het ligt eraan hoe je het bekijkt (of bevoelt in dit geval).

dinsdag 30 oktober 2012

Geketend...

januari 1994

Met handen gebonden
En ogen blind
Kijk ik je aan

Iets speciaals gevonden
Voor altijd een vriend
Ik laat je niet gaan

Geluk in je ogen
Geen tranen noch verdriet
Hoe lang zal het duren
Voor eeuwig of toch niet

Met handen gebonden
Nooit meer vrij
Geboeid, blind maar gelukkig
Blijf nog even bij mij


maandag 29 oktober 2012

Eenzaam II

Ik kan natuurlijk een beetje zien welke pagina's van mijn blog het meest gelezen worden en ik kan ook zien dat sommige trefwoorden mensen dus schijnen te raken. Interessant, de 2 pagina's/trefwoorden die het meest trekken zijn niet de positieve maar 'Eenzaam' en 'Incognito'. Aangezien niemand weet wat voor verhaaltje er volgt zet dat je aan het denken. Incognito is een gedicht van 20 jaar geleden van mij. Maar het meest verbaast mij dat 'Eenzaam' binnen een paar dagen meer dan 20 keer bekeken is. Zou dat betekenen dat er meer mensen eenzaam zijn dan je zou verwachten. Dat verbaast me dan weer minder. En wat is eenzaamheid precies. Ik voel me ook wel eens eenzaam, onbegrepen, alleen, maar eigenlijk ben ik niet eenzaam, want ik woon naast mijn zus en zwager dus zie elke dag een vriend en vriendin en toch voel ik me heus wel regelmatig alleen. Ondanks alle mogelijkheden om contact te hebben met de hele wereld zijn de meeste van die contacten minder bevredigend dan een menselijke stem door de telefoon of eye to eye contact. Ik merk het zelf ook, het 'chatten' is leuk en een vorm van aandacht maar vervangt never nooit het persoonlijke contact, wat veel intenser is. De mens is een groepsdier, sociaal en is er toch voor gemaakt om persoonlijk contact te hebben. In deze tijd is dat een stuk lastiger dan vroeger toen je elkaar nog nodig had, gewoon in je dagelijkse bezigheden. Nu je alles wat je te vragen of melden hebt af kan doen met een smsje of via je lcd schermpje hoef je niet meer te bellen of even langs te gaan. Ik vind het geen goede ontwikkeling. Hey er gaat toch niets boven een lekkere discussie (of gesprek) met iemand als je ook kunt zien dat ie glimlacht of boos kijkt en aanvoelt of je met hem of haar op 1 lijn zit of niet. Nu maar es kijken of deze pagina ook zo vaak bezocht gaat worden .......

zondag 28 oktober 2012

Mannen van een zekere leeftijd

Een nieuw programma, een programma dat ik natuurlijk wel een keertje interessant vind, aangezien ik een vrouw ben van een zekere leeftijd. Het is ten eerste een beetje zielig dat mannen, zelfs op een zekere leeftijd, nog steeds niet eerlijk durven zijn. Over hoe vaak ze nog sex hebben, over dat ze nou eenmaal ook in een dalende lijn zijn sinds hun 35ste, net als iedereen. De hormonen veranderen, testosteron neemt af. Je kunt dus alle onderzoeken die daarnaar gedaan worden naast je neerleggen of ze zouden gedaan moeten zijn met een leugendetector erbij. Maar de uroloog in het programma zei het treffend, mannen zien sex als prestatie terwijl het communicatie zou moeten zijn. Natuurlijk is het een oerdrift en communicatie is wat de mens er door de eeuwen heen van heeft willen maken, lukt natuurlijk niet. Het is wel leuk om te zien dat al die mannen behoorlijk onzeker zijn geworden naarmate ze ouder zijn en toch wel een beetje bang 'dat ze niet meer meetellen'. Je kunt dus klaarblijkelijk een onuitwisbare indruk op een 'man van een zekere leeftijd' maken door hem te vertellen dat hij sexy is, woest aantrekkelijk en erg mannelijk. Zo te horen zullen ze heel blij van je worden. Wel op zo'n manier zeggen dat ze denken dat je het meent he................

zaterdag 27 oktober 2012

De band Cocoon

In 1976 stapten wij elke vrijdag en zaterdag (en vaak ook zondag) op ons brommertje om naar het buurthuis het Pannetje te gaan. Lekker dansen (en drinken) en flirten, reuze gezellig. Zo ook dat weekend. Er speelde dat weekend een live bandje, Cocoon en dat was een leuke afwisseling en kwam niet vaak voor. Het bleek een goed coverbandje te zijn met een hele leuke (vond ik) drummer. Ze speelden o.a. nummers van Uriah Heep. Ik ben al tijd erg creatief geweest om in contact te komen met iemand die ik leuk vond en zag dat hun 'roadie' een shaggie aan het roken was, dus liep naar hem toe om een shaggie te draaien. We raakten in gesprek en toen de band pauze had werd ik aan ze voorgesteld en ging bij ze aan tafel zitten. Toevallig zat ik naast de leuke drummer die een hele aardige jongen bleek te zijn. We kletsten honderduit tot hij weer moest spelen en eigenlijk moest ik toen al naar huis. Ik had het ervoor over om op te bellen (hiervoor moest je een eind lopen naar een openbare telefooncel want mobieltjes waren in de jaren 70 alleen maar in Star Trek te zien)  en ik mocht wat langer blijven. Na hun optreden hebben we nog een hele tijd gepraat en toen ik echt weg moest bracht hij me naar mijn brommer. Ik vond het heel jammer dat hij toen vertelde dat hij een vriendin had (een rooie zei hij) maar als dat niet het geval was geweest hij me zeker vaker had willen zien (jaja, ik was toen nog niet zo wijs als nu en geloofde hem hihi). Ik weet zijn naam nog, Laurens Lodewijk Lucas Bakker en heb hem gegoogled en het was leuk te ontdekken dat hij het best ver geschopt heeft met het drummen. Tja, ik heb dat allemaal onthouden maar ik weet zeker dat hij geen idee heeft wie ik ben en ook niets meer weet van het gesprek dat we toen hadden, ik ken mijn pappenheimers inmiddels wel.....

vrijdag 26 oktober 2012

Hoofdrol

Zesde klas lagere school. Het was traditie om het schooljaar in de zesde en laatste klas te eindigen met een groot toneelstuk waarvoor de ouders werden uitgenodigd als publiek en dus moesten er rollen verdeeld worden en auditie gedaan. Natuurlijk had je in de klas verlegen kids en wat meer uitgesproken kids, populaire en minder populaire. Ik behoorde altijd tot het groepje van de populaire kids, ik was nooit de populaire maar hoorde er wel bij. Mijn vader hamerde er heel erg op dat ik netjes en beschaafd Nederlands sprak en geen fouten maakte want dan kreeg ik het te horen. Op je 10de en 11de jaar luisterde je nog wel naar je ouders en dus deed ik daar mijn best voor (ik heb er nog steeds profijt van want maak in mijn schrijftaal weinig tot geen fouten, spreken is een ander verhaal). Ik sprak erg beschaafd en accentloos Nederlands (helaas niet zo gebleven want mijn Delftse accent is niet te miskennen) . Tijdens de audities moest een aantal kids een stuk van het script voorlezen en er werd gestemd wie dat het beste deed. Ik werd met meerderheid van stemmen gekozen voor de hoofdrol. Ik speelde een prinses die nogal losgeslagen was (een hippie-rebel) en niet naar haar vader de Koning wilde luisteren en dus ook niet wilde trouwen met diegene die hij had uitgekozen. Het was een leuke rol en we mochten vaak tijdens lesuren repeteren. Ik genoot ervan. Ik heb geleerd dat het geen zin heeft spijt te hebben van dingen uit het verleden en dat heb ik eigenlijk ook nooit, behalve van 2 dingen, 1 ervan was dat ik me nooit heb gerealiseerd dat ik thuishoorde op de toneelschool, over die andere hebben we het een andere keer....

donderdag 25 oktober 2012

Eenzaam??

Vandaag had ik voor de tweede keer iemand aan de lijn die eigenlijk meer verlegen zat om een praatje dan dat hij met een vraag in zijn maag zat. Hij, een oudere man zo te horen, wilde weten of zijn toestel, dat hij opgestuurd had ter reparatie, al bij ons binnen was gekomen. Dat was zijn oorspronkelijke vraag, maar voor ik er erg in had, vertelde hij een heel verhaal over dat hij vaak naar familie in Dronten moest waar hij zijn navigatie op de telefoon voor gebruikte en dat hij het ding dus eigenlijk niet zo lang wilde missen. Hij vertelde waarom hij hem gekocht had en waar en wanneer en wat hij er allemaal mee deed en hij hield niet op met praten. Ik kwam er ook echt niet tussen om het verhaal af te kappen en kon alleen maar af en toe op het juiste moment ja en nee en oh mompelen in de telefoon terwijl ik dacht, wat zielig, deze man is gewoon eenzaam en heeft meer behoefte aan een gesprek dan aan de informatie. Uiteindelijk, na een minuut of 10 was hij stil en ik zei hem dat ik e.e.a. voor hem zou uitzoeken en hem morgen terug zou bellen. Ik zie er een beetje tegenop om dat te doen want dat zal wel weer een minuut of 10 gaan kosten, maar aan het eind van het gesprek bedankte hij mij heel vriendelijk voor de tijd die ik had genomen en dat ik naar zijn verhaal wilde luisteren. Toen smolt ik.......

woensdag 24 oktober 2012

Workshop

Afgelopen zaterdag had ik voor de tweede keer een workshop met 2 dames die beiden een knipoog schilderij wilden leren maken. Nou, dat kon.... Ik vind het altijd erg leuk om te laten zien waar ikzelf zo enthousiast over ben: Een persoonlijk, origineel kunstwerk maken waar er maar 1 van is en die vaak heel persoonlijk uitpakt. Ook deze keer. 1 van de dames had een foto van haar overleden man uitgeprint en de plek waar zijn as was verstrooid. Ik moest het idee van foto even loslaten want ik moet de plaatjes natmaken en verfrommelen en dat leek me qua gevoel wat respectloos. Zij had er zelf geen moeite mee gelukkig en ze heeft er iets moois van gemaakt. Het leuke is ook dat ik eigenlijk de dames geheel hun eigen gang laat gaan en ze alleen maar het idee geef dat ik 'lesgeef'. Ongemerkt gebruiken ze hun eigen kleuren, hun eigen fantasie en hun eigen teksten en dat is nu precies wat ik geweldig vind om te doen en over te brengen........

dinsdag 23 oktober 2012

Soms heb je een dag....

Soms heb je een dag dat alles lekker gaat, voelt, is....... Je staat op, hebt een keer minder wallen onder je ogen (ouder, dus alles zakt naar beneden behalve je tandvlees), je haar zit goed, je voelt je ok, het komt erop neer dat je gewoon lekker in je vel zit. De mensen die je spreekt die dag zijn echt allemaal aardig, geen uitzondering en je loopt bijna de hele dag met een glimlach op je gezicht. De zon schijnt, het is een prachtige dag, Je wordt verrast door een telefoontje (en dus iemand die aan je denkt) van ver weg. Je kunt je heerlijk ontspannen door lekker te shoppen, alles beetpakken en weer terugleggen (heb nog steeds niet veel geld), maar heerlijk verzinnen dat het straks allemaal weer beter gaat (financieel) en ik weer allemaal leuke prutjes kan kopen (gelukkig heb ik een lieve zus die me af en toe wat toestopt, zo ook vandaag). En er is zelfs iets leuks op tv, een nieuwe serie die Revenge heet, vol intriges en spanningen. Je eten smaakt verrukkulluk en we trakteren onszelf op een heerlijk koekje bij GTST en de koffie. De laatste nachten droom ik alleen maar hele fijne dromen en ondanks dat ik een paar keer wakker word van de opvliegers, blijft dat lekkere gevoel van die dromen hangen. Vandaag gaat er niets fout. Voelde het maar elke dag zo......

maandag 22 oktober 2012

Vriendschap en Liefde

Mijn vriendinnetje die lang single was (ietsie langer dan ikke) is weer een stel. En wel met haar beste vriend. Ze kennen elkaar al een jaar of 10 en konden heel goed met elkaar overweg, vonden veel dezelfde dingen interessant en konden lekker met elkaar kletsen. Dit alles natuurlijk zonder de spanning die er heerst als het meer zou zijn dan vriendschap. Een tijdje geleden gingen ze met elkaar een weekendje weg en daar heeft ze 'het licht gezien'. Hij bleek alles wat ze belangrijk vond in een toekomstige man al te hebben (anders was hij ook haar vriend niet natuurlijk) en dus veranderde haar gevoel. Wonderlijk hoe die dingen soms kunnen gaan. Ik denk nog steeds dat dat alles te maken heeft met je brein anders afstellen en misschien meer je gevoel durven volgen. Daar weet ik alles van want ik ben een ster in het beredeneren van dingen en situaties (en liefdes) en vaak erg bang om mijn gevoel te volgen. Ik denk dat je dat ook kunt lezen/concluderen uit mijn schrijfsels. Mijn verwachtingen naar anderen liggen veel te hoog met als gevolg dat ik de lat voor mezelf ook erg hoog leg. Logisch gevolg. Ik weet dat vriendin dat ook deed en dat zat was en nu eens een keer besloot haar gevoel te volgen (als ik ernaast zit Freundin, laat maar weten hoor), min of meer onbewust maar met resultaat. Eens kijken of het mij lukt mijn brein te laten weten gewoon niets van mensen te verwachten, want dan valt alles mee.....

zondag 21 oktober 2012

Weer eens uit in Delft....

Ik kom uit Delft, oorspronkelijk. Heb er heel vaak gestapt vroeger, tot ik het helemaal zat was. Nu komt het nog sporadisch voor dat ik weer een keer 'ouderwets' stap. Deze keer was het omdat zwager KC met zijn (Shadows)coverband 'the Dangers' een optreden had in de oude sexbioscoop Flora, nu omgedoopt in een theater/feestzaal. We moesten er natuurlijk vroeg zijn want de band moest de instrumenten opstellen. Ze begonnen om 21.30 met hun optreden en er waren welgeteld 3 gasten, pffff, wat moest dat worden. Gelukkig werd het later wat drukker en toen ze toe waren aan hun eerste pauze was er al wat meer publiek, waaronder iemand die er niet onappetijtelijk uitzag. Gelukkig was het een roker dus toen ik hem naar buiten zag glippen ben ik ook even gegaan om een praatje te maken (altijd makkelijker als je iets gemeen hebt en je staat allebei buiten). Hij bleek niet uit Delft te komen maar Overijssel. Dit terzijde. Niet alleen ik had hem gespot want natuurlijk zijn er weer meer vrouwen op het oorlogspad en het leuke is dat als je oplet je dit meteen opmerkt. Je ziet ze binnenkomen, rondkijken en paf, ze zien hem. Grappig is dat. Hij was vriendelijk maar verder niet echt geinteresseerd in de dames (incl. mij) en wie weet heeft hij wel een vrouw en 5 kids in Overijssel op de bank zitten, of houdt hij van mannen, of is ie zwaar depressief en weet dit goed te verbergen, oeps mijn fantasie (of reele beeld) gaat weer met me op de loop. Het was in ieder geval leuk om weer lekker met vriendin te dansen en mee te zingen en te zien dat een heleboel van dezelfde mensen als 20 jaar geleden nog steeds de kroegen afstruinen op zoek naar...................tja....................

vrijdag 19 oktober 2012

Single zijn sucks ??

Vandaag las ik deze colum in de krant en ik moest er aan de ene kant flink om lachen en aan de andere kant was er zo'n herkenning.

Ik wil het jullie niet onthouden, dus hier komt ie. Weet dat ik hier helemaal achtersta.......


donderdag 18 oktober 2012

Een goed mens.....

Dat is wel een leuke gedachte. Wanneer ben je eigenlijk een goed mens? En waarom wil je eigenlijk een goed mens zijn? Ik denk zelf altijd, als je met jezelf kunt leven en je niemand bewust pijn doet of kwetst, iedereen het beste gunt, je goed op weg bent een goed mens te zijn. Maar als dat het is, is het dan niet een beetje te simpel? Of is het juist de bedoeling dat het simpel is, zodat in feite iedereen het zou kunnen praktizeren. Het is ook niet aan anderen om te bepalen of je een goed mens bent, maar heel persoonlijk. Ik heb besloten dat ik een goed mens wil zijn en doe daar mijn best voor, ondanks alle teleurstellingen, verwachtingen die niet werden bewaarheid en mijn inmiddels houten hart. Natuurlijk ben ik ook maar een mens en oordeel ik soms te snel en teveel (alleen op vrijdag want dat is 'oordeel en gebakjes dag'), maar bovenal probeer ik lief te zijn voor mezelf......

woensdag 17 oktober 2012

Zwaar op de hand....

Een kennis van vroeger heeft mijn verhaaltjes gelezen en vond ze mooi en af en toe wat zwaar op de hand. Ik moest erover nadenken zoals altijd hihi. Dat zegt dus over mij dat ik mooi ben maar af en toe wat zwaar op de hand. Ben ik dat? Zwaar op de hand. Maar ja, wat is zwaar op de hand precies en hoe bedoelt hij dat? Hij kan het heel anders bedoelen dan ik denk natuurlijk. Serieus, ja er zitten behoorlijk serieuze stukjes tussen. Ik ben niet echt een fladderig typje, nooit geweest ook. Kan heel erg oppervlakkig doen en kletsen maar ik was zelfs vroeger al behoorlijk serieus, dat is nooit veranderd geloof ik. Als ik mijn gedichten lees van vroeger kun je niet anders dan concluderen dat ik toen al een reele romantica was. Dat ben ik altijd gebleven. Het heel erg willen geloven in 'ze leefden nog lang en gelukkig' maar weten dat het dan pas begint. Ik heb ook een keer gelezen: De meeste sprookjes eindigen met 'Er Was Eens'... En misschien is dat wel zwaar op de hand.......

dinsdag 16 oktober 2012

Meant to be...

Ik denk te weten wat men bedoelt met 'some things are meant to be'. Het is niet zozeer zweverig bedoeld, als wel dat dingen nou eenmaal gebeuren omdat ze gebeuren. Zoals het leven gebeurt terwijl je plannen maakt voor de toekomst. Dingen gaan zoals ze gaan en meer van die wijsheden. Het wordt keer op keer bewezen. Je zoekt je rot naar werk en er gebeurt niets, totdat werk jou vindt. Je zoekt en investeert in mensen en ze doen wat ze altijd doen en voldoen niet aan jouw (hoge) verwachtingen totdat je niet meer zoekt en deze mensen zich gewoon aandienen. Iemand koopt krasloten en er valt op elk lot een hoge prijs, iemand gooit een paar Euro in een gokapparaat en wint een miljoen, terwijl de ander elke maand weer zijn halve salaris erin stopt en nooit iets wint. Of het een 'twist of fate' is of gewoon het leven weet ik niet, maar ik weet wel dat het weer te maken heeft met loslaten en verwachtingen. Okay, dus zoeken naar mijn toekomstige Boeing piloot met geld en vaak van huis heeft dus geen zin. Het idee is leuk maar alles gaat nu eenmaal zoals het gaat...........

maandag 15 oktober 2012

Bewondering

Ik kan niets anders dan bewondering hebben voor mijn moeder. Geboren en getogen in de Tropen en daadwerkelijk in de jungle geleefd. Mijn opa (Hongaar) en mijn oma (Russin) waren naar Nederlands Indie gevlucht en daar gesettled waar mijn opa een rubberplantage runde. Hun huis stond in the middle of nowhere op palen (want eronder stroomde een riviertje met krokodillen erin die ze niet in huis wilden). Dit hield in dat moeders met haar 2 zussen en broer ondergebracht werden in kloosters en pleeggezinnen omdat ze anders niet naar school konden. Ze zag haar ouders dus niet vaak en was als oudste ook verantwoordelijk voor haar jongere zusjes en broertje. In oorlogstijd heeft ze bij het Rode Kruis geholpen en veel gewonden van de straat af moeten slepen. In die tijd leerde ze mijn vader kennen (een nuchtere stoere Hollandse man) en uiteindelijk besloten ze te gaan trouwen en dat zij naar Nederland zou komen om daar te trouwen. Op het moment dat ze moest gaan, zat mijn vader gevangen wegens het zwart verhandelen van spullen en moest ze dus haar familie achterlaten en helemaal alleen met de boot naar een onbekende bestemming en schoonouders die ze nog nooit gezien of gesproken had. Ze werd niet echt met open armen ontvangen maar ze heeft het gered en toen mijn vader vrijkwam hebben ze een soort schuur gehuurd in Delft waar ze gingen wonen (en het niet makkelijk hadden omdat mijn vader nog geen werk had). Daar is mijn zus geboren. Gelukkig ging het ze daarna steeds beter en konden ze een flat huren in een betere buurt waar ik geboren ben. Moeders is heel erg verwesterd en heeft nooit de behoefte gehad om terug te gaan naar Indonesie. Ik blijf het knap vinden, huis en haard verlaten om in zo'n andere cultuur te aarden.

zondag 14 oktober 2012

(Para) Normaal......

Mijn moedertje is Indonesie geboren (toen nog Nederlands Indie) en is tot haar 26ste daar opgegroeid. Indonesie kent natuurlijk een hoop bijgeloof, voodoo, paranormale dingen, geesten en ga zo maar door. Dat heeft moeders meegebracht naar het kille, nuchtere Nederland jaren geleden. Zo hadden wij vroeger (ik heb het over eind jaren 60) een paranormaal genezer die aan huis kwam, Dr Schneebeck (deed aan handoplegging). Moeders had nogal wat last van stress en was angstig en had baat bij Dr Schneebeck. Voor zus en mij was het normaal want wij wisten niet beter dan dat hij eens in de zoveel tijd langskwam en moeders 'behandelde'. Ik werd me pas bewust dat het 'anders' was toen ik vriendinnetjes meenam naar huis en de dokter was er toevallig ook. Zij stonden met open mond te kijken wat er gebeurde omdat ze daar nog nooit mee geconfronteerd waren. Wij zijn nu eenmaal nooit schapen geweest.......

zaterdag 13 oktober 2012

Geweldig!

Geweldig vind ik het, van die verhalen die gaan over een dier dat 'gewoon' door er te zijn een mens redt. Wij hebben met psychologie geleerd over een theorie (zou even moeten opzoeken van wie maar dat is niet zo heel erg belangrijk in dit geval) die erover gaat hoe mensen stabiel blijven (in hun koppie). Daar zijn een aantal pilaren voor nodig in je leven. Natuurlijk heb je onderdak, warmte en voedsel nodig maar 1 van de heel belangrijke ondersteunende pilaren is dat je iemand of iets hebt om voor te zorgen (zodat je ertoe doet in deze rare wereld). En soms hoor of lees je een verhaal dat deze theorie ten volle ondersteunt. Zo ook het verhaal van Bob de straatkat. Er was een man in Londen die flink de weg kwijt was, dakloos en verslaafd aan heroine. Hij deed mee aan een 'housing program' om hem onderdak te verlenen en zo vond hij Bob, een zwerver en ziek. Hij heeft hem met zijn weinige geld opgelapt en wilde hem weer vrijlaten maar Bob vond in hem zijn redder en week niet meer van zijn zijde. Zoals we weten kiezen katten hun baas zelf. De man verdiende geld door op straat gitaar te spelen en te zingen en Bob ging dus mee, in de bus, in de metro en bleef bij hem zitten als hij optrad. De mensen vonden dit natuurlijk geweldig en langzamerhand werd Bob behoorlijk bekend. De man kickte af en het werd makkelijker voor hem om geld te ontvangen omdat Bob op veel mensen natuurlijk aantrekkingskracht had. Samen met een vrouw die dagelijks langskwam op weg naar haar werk heeft hij er een boek over geschreven en dit is een bestseller aan het worden. Het zij hem van harte gegund. Als ik iemand rijk wil zien worden dan is hij het wel, zodat hij nog meer katten kan helpen misschien. Wat een moraal zit er in dit levensverhaal...... geef nooit op........

vrijdag 12 oktober 2012

Hoezo interessant....

Ik snap er niets van, van het Nederlandse volk. Er loopt een crimineel rond die zijn straf heeft uitgezeten en wat gebeurt er in Nederland. Het wordt een BNer en iedereen wil hem ineens in een talkshow, hij gaat boeken schrijven. Men vecht om zijn aandacht. Ik weet zeker dat hij iedereen uitlacht, hij verdient zijn geld nu nog makkelijker dan vroeger.Wat is dat nu weer voor fenomeen? Het is een man die opdrachten heeft gegeven om mensen te liquideren/executeren. Normaal gesproken wil je daar als rechtschapen mens helemaal niets mee te maken hebben, dus ik zou als ik hem tegenkwam op straat of waar dan ook, met een flinke boog om hem heen lopen en als hij tegen me zou gaan praten zou ik toch wel duidelijk laten blijken dat ik niets met hem te  maken zou willen hebben. Nu heeft hij ergens weer 'opgetreden' ofwel 'een lezing gegeven' (moet niet gekker worden) en Twitter is helemaal op tilt geslagen. Ik vraag me af waar dit gaat eindigen.... Misschien wordt ie wel tot minister president gekozen. Tenslotte worden acteurs in Amerika ook gouverneur of zelfs president....

donderdag 11 oktober 2012

Melancholie.....

Mijn nieuwe collega, rond de 30, vertelde 's morgens dat ze een heel lief kaartje had gekregen van haar vriend, ze heeft een eigen paard en het kaartje zat heel zichtbaar in de box gestoken. Natuurlijk riep ik meteen: ok, maar wat stond er dan op? Dat hij heeeeeeel veel van me houdt, zei ze. Wat lief..... Gelukkig kan ik er goed tegen om alleen te zijn, maar dit soort dingen maken me wel heel melancholiek want natuurlijk is het heel fijn om alle 'problemen' en  conflicten en onzekerheid niet meer te hebben maar aan de andere kant heb je dus ook niet al die leuke dingen, en dat maakt me melancholiek. Zat in de auto de hele tijd Barbra Streisand's Lullaby for Myself te zingen. Stukje van de tekst?......

Self contained and self content
No promises to keep
I've got things so together 
That I just can't fall asleep
Walked the night and
Drank the moon
Got home at half past four
And I knew that noone marked my time
As I unlocked my door
It's really lovely to discover
That you like to be alone
Not to owe your man an answer
When he calls you on the phone

en nog een stukje

Take an hour in the shower
Use the water while it's hot
In the tub a hand to scrub my back
Is all I haven't got
Self aware with self esteem
Is selfishness a crime
I take the day for quite a ride
And I take my own sweet time
Time to spare and time to share
And grateful I would be
If just one damn man would share the need
To be alone with me.

Snappie?..............

dinsdag 9 oktober 2012

Beloof jezelf....

Dit is niet van mezelf maar te mooi om niet neer te zetten:

Beloof jezelf...

de persoon te zijn die je altijd al wilde worden


in jezelf te geloven


trots te zijn op wie je bent


je leven echt te leven


elke dag te koesteren


de dingen te doen die je leuk vindt


iets nieuws te leren


van vandaag jouw dag te maken


dankbaar te zijn voor alles wat je hebt


het rustiger aan te doen


je vrienden en familie te waarderen


een betere vriend te zijn


elke dag met liefde te vullen


je liefde in woorden uit te drukken


van het leven te genieten


je zorgen los te laten


het van de zonnige kant te bekijken


vreugde te vinden in elke nieuwe dag


je bewust te zijn van wat echt belangrijk is


JE BELOFTEN TE ONTHOUDEN



maandag 8 oktober 2012

Het oude stel...

Vandaag stonden ze bij de balie, de vrouw om haar gerepareerde toestel op te halen, de man om het te brengen. Ik vind het een schattig stel, op leeftijd en allebei even groot, of liever gezegd, even klein. Ze kwamen net boven de balie uit. Ik kan het niet helpen maar altijd als ik zo'n stel zie, denk ik, dat ga ik nooit beleven. Elkaar door en door kennen (tenminste voor zover dat mogelijk is), samen een heleboel stormen doorstaan hebbend, kibbelen met elkaar omdat ze elkaar toch ook wel irriteren maar door het gemak waarmee ze met elkaar praten lees je tussen de regels door dat ze elkaar niet willen missen. Ook al ken ik het niet, ik vind het altijd heel mooi om te zien en ik word er altijd weer blij van..... dat het nog bestaat..

zondag 7 oktober 2012

Slaapwandelen..

Ik deed het vroeger, slaapwandelen en hoe...... Toen ik klein was moest ik al altijd beneden in het stapelbed dat ik deelde met zus slapen en zelfs dan presteerde ik het om altijd op de grond wakker te worden. Toen ik later een eigen bed had (oma was bij haar zoon gaan wonen en zus en ik hadden toen een eigen kamer gekregen) moest mijn vader een soort constructie maken van ijzer zodat ik in een soort bak lag en er niet uit kon vallen (ik had een paar keer een hersenschudding gehad dus het was niet zo bevorderlijk voor mijn brein om het weer te laten schudden daarbinnen). Tijdens een van mijn onbewuste expedities (toch wel avontuurlijk aangelegd waarschijnlijk) trok ik de ijzeren staaf uit de constructie en liep ermee door de flat, overigens zonder iets kapot te gooien, toch wel knap. Ook stond vaak de voordeur open en na inspectie door moeders lag ik gelukkig gewoon (weer) in bed. Toen ik weer iets ouder was en in de pubertijd, kwam het eigenlijk alleen nog voor als ik iets teveel gedronken had. Ik lag niet in mijn bed en iedereen was aan het zoeken, bleek ik onder de tafel (waar een tafelkleed overheen lag) op de stoel te slapen. Ik geloof dat ik het nu niet meer doe dat slaapwandelen, hoewel ik dat natuurlijk nooit zeker weet..... ik woon alleen......

zaterdag 6 oktober 2012

't Pannetje

Toen ik zat te schrijven over de kermis moest ik ook weer denken aan 't Pannetje (wij kortten vroeger ook al alles af dus populaire naam 'Pan'). Ook door de liedjes, hoewel ik bij 't Pannetje toch weer andere sterke herinneringsnummers heb, zoals bijv. Bohemian Rhapsody van Queen en Somebody to Love, Music was my first love, Dust in the Wind van Kansas, More than a Feeling van Boston, the Things we do for Love van 10CC, If you leave me now van Chicago, When I need you van Leo Sayer, Voulez vous coucher avec moi van Lady Marmelade enz. enz...Het gekke is dat we in die tijd ook naar het Teejater gingen maar daar heb ik weer andere liedjes voor in mijn brein opgeslagen. In de tijd van 't Pannetje (ik was 15,16) hadden we natuurlijk zo vaak mogelijk vriendjes (zoenen was een leuke hobby) en ik ging ook een tijdje met J. om die vaak als d.j. fungeerde. Wij stonden dan meestal in de hoek naast het hok waar de liedjes gedraaid werden. Zo ook die avond. Er was een gezamenlijke vriend in het Pannetje en ik stond met hem te kletsen. Ik had in die tijd permanent (afrolook was erg in de mode) en een erg lange pony die meestal in mijn ogen hing. Hij had al een paar keer gevraagd of ik met hem wilde dansen (hij wist niets van J. af) en ik had geweigerd. Op een gegeven moment tijdens het gesprek haalde hij met zijn hand mijn haar voor mijn ogen weg en ineens zag ik iets voorbij flitsen en lag hij op de grond, P. van Ierschot (ik zet zijn naam hier neer omdat ik heel lang moest denken hoe hij ook alweer heette). J. bleek in een vlaag van jaloezie hem een flinke uppercut te hebben gegeven. Als ik ergens een hekel aan heb is het wel vechten en ik heb J. nooit meer aangekeken en mocht van J. zijn vriendjes niet meer met P. van Ierschot praten. Ik vond het zo lullig, ik kan me herinneren dat ik het altijd zo'n lieve jongen vond. Mocht ik hem ooit nog tegenkomen (hij is me in het verleden nooit voorbij gelopen zonder gedag te zeggen) ga ik hem nog eens vragen of hij het nog weet.......

vrijdag 5 oktober 2012

De Kermis

Het had een onwaarschijnlijke aantrekkingskracht op ons, de kermis. Natuurlijk mede doordat wij al vroeg 'achter de jongens' aanzaten maar toch ook wel vanwege de sfeer, de vrijheid van de medewerkers en, niet onbelangrijk, we werden er blij van. Ook was het een ontmoetingsplek voor iedereen in onze jeugd. Dus, een paar keer per jaar was er een kermis waar wij heen konden. Op de markt in september, de grootste kermis, volgens mij in mei op de Paardemarkt, een kleine kermis en ik weet niet meer in welke maand maar ook 1x per jaar de kermis op de parkeerplaats bij de Bogaard in Rijswijk. Verder mochten we toen nog niet van onze ouders. Stiekem zijn we natuurlijk ook nog een keer naar de hele grote kermis geweest op het Malieveld, toen hadden we afgesproken met 2 jongens uit Spoorwijk die ons met de tram op kwamen halen van het station in Delft. Spannende tijden (en wat was hij leuk!). Elke dag gingen we uit school direct door naar de botsauto's en daar stonden we dan een paar uurtjes, thuis eten en weer terug tot een uur of 11 's avonds. Ach, het was natuurlijk altijd maar een week kermis maar in mijn herinnering leek het veel langer. Ik maak altijd verbindingen met plaatsen waar ik vroeger was d.m.v. bepaalde liedjes die ik hoor dus als ik het nummer : Bye Bye Baby Baby Goodbye hoor (en dat is tegenwoordig heel zelden) dan ben ik meteen weer op de kermis en zo zijn er nog veel meer. The Three Degrees met 'When will I see you again' bijvoorbeeld of the Guys & Dolls 'You don't have to say you love me', goh ze komen allemaal weer boven borrelen. Grappig hoe dat werkt. Vorige week zaterdag was er kermis in de Bogaard en vriendin en ikke liepen 'for old times sake' nog een keertje een rondje om niet meer te snappen hoe we er in het verleden urenlang konden vertoeven......

Linkje




http://youtu.be/Adsx4BQHvUw


Ik heb het er al eerder over gehad, mannen denken nu eenmaal anders dan vrouwen. De man die het op een vreselijk leuke manier duidelijk kan maken is Mark Gungor. Hij is dominee en zijn insteek is om man en vrouw niet zo snel te laten scheiden door ze het verschil in denkwijze duidelijk te maken en dat doet hij op zo'n originele grappige manier dat je het ook onthoudt. Dat zijn altijd de beste manieren om iets duidelijk te maken, met humor.... Vandaar dat ik het linkje op mijn blog wil zetten. Ik heb met genoegen zijn complete seminar bekeken en buiten dat ik er vreselijk om gelachen heb, heb ik er veel van onthouden. Ik hoop dat dat nog eens zijn vruchten af gaat werpen.





woensdag 3 oktober 2012

Verhuisd...Een lang verhaal

Ik heb eens zitten denken (what else is new), ik ben vaak verhuisd in mijn leven, zal ze eens opsommen vanaf het moment dat ik op mezelf ging wonen, al die verhuizingen en dus veranderingen......

In 1980 toen ik 20 jaar was ging ik op mezelf wonen, op kamers, of liever gezegd, op 1 kamer met een open keuken en een badkamertje en een klein plaatsje buiten. Het was in het centrum van Delft en ik ging er wonen met 1e Liefde (was nooit over gesproken, ik moest het huis uit en hij ging gewoon mee). We hebben er een jaar of 2 gewoond.

Daarna, omdat het erg moeilijk was om een ander huis te huren in Delft en onmogelijk om iets te kopen (je kreeg gewoon geen hypotheek en de rente was zo'n 13%) kregen we een flat toegewezen in Zoetermeer, in Palestein, grote 5 kamerflat voor met zijn 2en en daar hebben we het zo'n anderhalf jaar uitgehouden. Het was vreselijk om daar te wonen.

Tegen die tijd was de rente flink gezakt en de regels voor hypotheken wat versoepeld dus we konden terug naar Delft en een huis kopen. Zo gezegd zo gedaan en we kochten een maisonnettewoning in de Lelystraat die we in een jaar of 3 flink verbouwden. Toen was Liefde het zat en wilde iets anders. Ik mocht kiezen en koos.......

Een woonboot, gekocht in Voorschoten. Hij lag aan het begin van een rij woonboten en had een grote tuin erbij. De boot zelf was een veredelde stacaravan en had ook die afmetingen maar wel met c.v. (op olie) en een badkamer met ligbad. We konden er zo in en hebben alleen de muren gewit en schoongemaakt. Toen moest ik wel een eigen auto want ik werkte in Delft. De keus viel op een echte 2 chevaux, een brandweerrode. Liefde en ik hebben er fijn gewoond en hadden een goed contact met alle buren (die je ook echt nodig hebt als je op een woonboot woont). Toen was Liefde mij zat en vertrok. Ik kon de boot niet alleen betalen en ging terug naar Delft....

Via mijn toenmalige werkgever een flat toegewezen gekregen, een fijne flat, 4 hoog zonder lift, lage huur en samen met Liefde opgeknapt. Ik voelde me daar veilig, voor het eerst alleen wonen en het beviel heel goed, helemaal ingericht hoe ik het wilde, een goede baan dus voldoende geld om een luxe leventje te leiden. Maar na 3 jaar had ik mijn zinnen gezet op......

Een huisje in het park van Gist-brocades, een heel klein poppenhuisje met een boom in de tuin en een vijver en een schuur. Het leek heel leuk totdat ik er daadwerkelijk ging wonen. Het viel tegen, ik heb me er nooit thuisgevoeld en heb er alles aan gedaan om weer een andere flat te krijgen. Dat lukte.....

Ik ging boven mijn moeder wonen in de flat aan de Storklaan in Delft maar inmiddels waren de huren de pan uit gerezen en na 3 jaar ook daar weer fijn te hebben gewoond ging ik een huis kopen.....

Mijn bod op de Lelystraat (ja net zo'n maisonnette als met 1e Liefde) werd geaccepteerd en met 2e Liefde het huis opgeknapt. Ik heb daar ook heel lekker gewoond, zo'n 7 jaar. 2e Liefde en ik lukte niet en inmiddels was er (na wat andere probeersels) 3e Liefde en die wilde samenwonen. Ik had zo mijn twijfels maar hij wilde perse dus ik heb toegegeven (ik zeg er verder niets over). Toen het huis naast zus en zwager te koop kwam te staan was er nog maar 1 ding dat ik wilde.....

Het bod werd geaccepteerd en op mijn salaris kreeg ik de hypotheek op mijn naam. Dat was maar goed ook want Liefde nummer 3 had er na 3jaar ook genoeg van en ging terug naar Delft. Ik bleef er alleen wonen en ik woon er nog, heerlijk op mezelf naast zus en zwager. Een heel fijn huis waar ik me heel veilig voel, met een klein postzegeltuintje (net genoeg) en weinig onderhoud. Ik hoop van harte dat het me lukt (financieel) om hier heerlijk op mezelf, onafhankelijk en voor altijd zelfstandig te kunnen blijven wonen. Ik ben genoeg verhuisd.....

dinsdag 2 oktober 2012

Werken

Ik werk weer.... Vandaag had zusje leuke nieuwe kaartjes, positieve kaartjes waarvan je er 1tje kan trekken die op jou van toepassing is voor die dag. Ik trok, je doet het ook al vind je het moeilijk, nou da's wel toepasselijk nietwaar? Het werk is wel leuk hoor, nieuwe dingen leren vind ik altijd leuk. Maar het moeilijke eraan is voornamelijk het reizen. Ik vind het vervelend om elke morgen mijn auto in te stappen en helemaal naar Rijswijk te moeten rijden om daar een dag in een kantoor te zitten en dan om 10 over 5 weer naar huis te rijden en pas om kwart over 6 thuiskomen. Ik weet niet of een ander zou zeggen, pfff, waar heb je het over, je hebt toch werk.... Natuurlijk ben ik blij dat ik werk heb, het is moeilijk genoeg gebleken om iets te vinden, nou ja, niet om iets te vinden, ik vond genoeg, maar om uitgekozen te worden, dat is een ander verhaal. Dus natuurlijk ben ik dankbaar dat ik wat gevonden heb, het had alleen iets dichterbij moeten zijn en ietsie meer moeten betalen. Maar goed, ze zeggen dat alles went, dus ik wacht af......

maandag 1 oktober 2012

Beetje moe...

Vandaag ben ik door de start van mijn nieuwe baan een beetje moe dus ik hou het bij een mooi gedicht.....


juli 1993

Waar moet ik zoeken, waar moet ik heen
Hoe laat moet ik er zijn
Wat zal ik er vinden en vind ik er 1
De tijd gaat zo snel en terug wil je niet
Vooruit en vlug en mis je niets
Waar is de oase van rust en tevredenheid
De tijd gaat zo snel en ik ben de weg kwijt