THIS IS A PART OF MY SOUL....... you are welcome to take a look !!

zondag 30 september 2012

4 handen op 1 buik...

Dat ben ik met mijn zusje. Vroeger niet hoor, het heeft even geduurd maar toen zij 24 was en ik 16 zijn we closer geworden. We hadden elkaar nodig, zij omdat ze nooit uitging en dus niet alleen wilde gaan en ik omdat ik met haar meekon en dus midden in de nacht thuis mocht komen want ik was met mijn grote zus. Ook door de toenmalige thuissituatie (om het mild te zeggen, we konden niet zo goed overweg met de vriend van mijn moeder) trokken we naar elkaar toe. Uiteindelijk is het heel close geworden toen we onze zoektocht gingen starten d.m.v. de diverse cursussen 'om ons beter te doen voelen'. We hebben allebei last gehad van een periode met hyperventilatie en paniekaanvallen, zelfs in die mate dat ikke bij de spoedeisende hulp eiste om opgenomen te worden vanwege hartproblemen. Ze lachten me nog net niet uit en stuurden me naar de huisarts. Na die tijd zijn we gaan zoeken naar een eventuele oplossing voor die probemen waar eigenlijk geen medicijnen voor bestaan en werd onze band sterker. Wij bleken elkaars psycholoog te zijn, konden de lessen/cursussen analyseren (en onszelf en anderen om ons heen) en aan elkaar vertellen dat we ons niet goed voelden en waarom we dachten dat dat zo was. De een gaf de ander feedback en terugkijkend bleek dat te helpen en is dit nooit opgehouden. Het is een zegen dat wij elkaar hebben, als de een zich niet lekker voelt wordt dat direkt geuit bij de ander en gezocht naar een verklaring, we hebben altijd tijd voor elkaar en weten elkaar altijd te steunen en/of op te beuren. We hebben het er zelfs over gehad dat dat wel eens de reden zou kunnen zijn dat er geen enkele behoefte aan meer is, wij kunnen bij elkaar naar binnen stappen (wonen natuurlijk naast elkaar) voor een bakkie of een praatje of om een maaltijd te delen, doen samen boodschappen en helpen elkaar. Dit zijn basisregels voor grote tevredenheid.....

zaterdag 29 september 2012

Opvliegers..

Ik snijd het onderwerp nog maar eens aan, opvliegers. Ik zit weer in de fase dat ik er een stuk of 10 per dag heb en 's nachts zo'n 5x wakker word met een opvlieger. Overal in huis liggen waaiers (heb het al eerder gemeld, 1 is niet genoeg en voor het geval dat....), jas aan als we naar buiten gaan en tijdens het boodschappen doen gaat ie alweer 3x half uit omdat het veel te warm is.  Lekker hoor, zit je je op te maken gaat je hoofd ineens weer zweten, moet je weer een pauze inlassen en je gezicht deppen, dan haar fohnen, natuurlijk komt er dan ook een vlieger en voelt je hoofd en haar gelijk niet meer schoon. Jullie begrijpen vast wel dat ik niet iemand ben die daar niet over praat waar ik maar kan dus ik stond sigaretten te kopen (het blijft mijn enige zonde, dus ik kan nog steeds die eerste steen niet gooien hihi) en meldde aan zus dat ik er weer 1tje had. Er staat een leuk wijf achter de toonbank daar en die ging er meteen op in, dus er volgde een gesprek van vrouw tot vrouw dat zij nog aan de pil was en geen last had en dat ze dit jaar 50 werd. Ik reageerde dat ze heel misschien wel mazzel had als ze stopte met de pil dat ze meteen in de overgang zou zijn en met een beetje geluk nergens last van zou hebben (sommige vrouwen hebben echt nergens last van, merken helemaal niets van enige overgang). Intussen was de rij wachtenden (alleen maar mannen!) langer geworden en die stonden ons geinteresseerd aan te gapen waarop wij natuurlijk schamper opmerkten dat zij het maar goed hadden en vrouwen het in dat opzicht toch wel wat moeilijker hadden in het leven. Het was een gezellig bezoekje. Bij mij verlopen die opvliegers in fases en ik heb ook fases waarin ik een week of 2 geen last heb.... maar ja, dan krijg ik weer oogmigraine (want dat heb ik ook al heel lang en is sinds de overgang weer wat vaker teruggekomen). Een maandje man zijn lijkt me echt wel wat. lekker met de jongens op stap, met een vrouw naar huis, heerlijke sex (want dat is voor een man belangrijk), terug naar je eigen huis na zo'n avond/nacht vol liefdevolle aandacht van een vrouw met een telefoonnummer op zak dat je meteen thuisgekomen weggooit want haar bellen was je toch niet van plan, lekker volgende week naar een andere kroeg voor hetzelfde spel zonder het ook maar 1 keertje warm te hebben gehad.....

vrijdag 28 september 2012

Toch nog even t.v. programma's

Iedere morgen, als ik me zit op te maken in de kamer die ik gebruik als 'opmaakkamer', want er is goed licht (mijn ogen worden er niet beter op) en ik heb nu eenmaal een 5 kamerhuis voor mij alleen en hou niet van ongebruikte, lege kamers (tjee wat een zin wordt dit weer), luister ik naar Edwin Evers. Hij had een telefoongesprek met Reinoud Oerlemans over het gala van de Televizierring, maar dit terzijde. Edwin stelde de vraag aan Reinoud hoe het zat met de kwaliteit van de t.v.programma's van nu. Wat bleek? Er is een nieuw kijkcijferkanon... Barbie's baby.... je houdt het toch niet voor mogelijk. Miljoenen mensen kijken daarnaar en ik vraag me alleen maar af.... Waarom? Reinoud zei dat dat zo'n goed programma was (logisch, want hij maakt dat zelf). Komt het nou omdat ik ouder ben, hadden mijn ouders vroeger ook die gedachten over bijvoorbeeld Toppop. Of is het misschien het fenomeen wat wij altijd noemen, je bent de Herder of je hoort bij de Schapen. Is het net als bij kunst, er staat iemand naar een wanstaltig schilderij te kijken en gaat er heel interessant bij kijken en roepen dat het prachtig is, er komen wat mensen bij staan die, ook al vinden ze het schilderij wanstaltig, zich willen vereenzelvigen met deze, in hun ogen interessante, rijke, intelligente man en ook gaan roepen dat het prachtig is. Dit gebeurt volgens mij nog steeds dagelijks en als de meerderheid iets vindt zal het wel zo zijn. Gelukkig ben ik nooit zo geweest, heb nog nooit gezegd dat ik iets mooi vind als ik het lelijk vind, ik onthoud me soms gewoon wijselijk van commentaar uit diplomatieke overwegingen en ga binnenkort mijn extra zenders bij Ziggo opzeggen en wat vaker een leuk DVDtje opzetten....

donderdag 27 september 2012

Geluk.....

19 september 1993 (van mezelf)

Neem me mee, leid de teugels
Ver voorbij de horizon
Op fluisterende snelle vleugels
Terug naar de oorsprong
Daar waar ik begon te denken
Aan jou en mij samen, niet meer alleen
Daar waar het geluk zal wenken
Breng me daar, daar moet ik heen

Do it yourself gelukkig zijn..

Goed, alle zoektochten tot nu toe leiden natuurlijk allemaal naar hetzelfde doel. Ik wil het niet zo noemen omdat ik de overtuiging heb dat niemand voortdurend gelukkig is. Gelukkig ben je tijdelijk door bepaalde omstandigheden. Ok, ik noem het tevreden (met momenten van geluk), dus de zoektochten waren bedoeld om nog tevredener te zijn of worden met je leven. Daar hebben we grif voor betaald en een hoop tijd en energie in gestoken.Was het het waard? Na al die jaren kan ik volmondig JA zeggen alhoewel het een voortdurende zoektocht blijft, want als je eenmaal hebt geproefd van al die wijsheden, trucjes en tips wil je er steeds meer verzamelen. Daarom puilt mijn boekenkast uit van de boeken over je innerlijke stem, hoe word je een beter mens, wat is liefde, je kunt je leven helen, in de tussentijd, wees slim in de liefde enz. enz. Als je al de titels achter elkaar zet heb je weer een boek. Maar, ik blijf nog steeds nieuwsgierig en vandaag in de boekenwinkel hadden ze weer iets nieuws. Feel Good Werkschriftjes over Gelukkig zijn, Positief denken, Meer Zelfvertrouwen en nog een paar. Ik heb Gelukkig zijn gekocht. Inspirerende oefeningen om het geluk te vinden in jezelf. Dat klinkt mooi he? Op de eerste bladzijde staat het volgende: Geluk vindt u niet, het bouwt zich op en ontwikkelt zich. Dat komt wel overeen met wat ik hierboven al zei, dat al die cursussen het waard zijn geweest. Mijn Geluk is zich aan het opbouwen, jippie, we zijn op de goede weg. Ik ben een Geluksbodybuilder. Natuurlijk staat het boekje vol met allerlei vragen waardoor je weer je zegeningen gaat tellen (denk ik), want daar komt het toch altijd weer op neer, Bedenk wat je hebt, niet wat je denkt te missen. Ik ga aan de slag...

woensdag 26 september 2012

Herfst

Het is herfst, het waait, de bomen worden kaal (dan kan de zon er beter doorheen schijnen), het wordt kouder en het is later licht en eerder donker. Een hoop mensen gaan weer klagen over dat de winter er weer aankomt. Maar, ik geloof toch dat als het elke dag mooi weer is, dat op een gegeven moment zo gewoon is, dat je het niet meer waardeert (gehoord van mensen die elke dag in mooi weer wonen). Het is zoals met alles, je waardeert het meer als je het niet voortdurend hebt. Want hoe fijn is het niet om straks, als het eerste voorjaarszonnetje verschijnt, voor de eerste keer in je stoeltje in de zon te gaan zitten en voelen hoe warm hij/zij al is, de eerste keer bewust luisteren naar al die vogeltjes die in de weer zijn omdat het een mooie dag is, de eerste keer zonder jas buiten lopen in de zon en zien dat de mensen er echt blijer uitzien. Dat waardeer je dan extra, je onderscheidt de verschillen. Bij mij geldt dat voor veel dingen. Ik ga weer werken. Toen ik nog een vaste baan had, kon ik zo verlangen naar een hele tijd (in ieder geval langer dan de 3 werken vakantie per jaar) niet werken. Nu heb ik een hele tijd niet gewerkt (en ik heb ervan genoten), en waardeer het meer dat ik weer mezelf nuttig kan maken. Hetzelfde gebeurt als ik net een man heb ontmoet, die eerste weken/maanden waardeer je wat er gebeurt zoveel meer dan je de rest van die relatie ooit nog doet en als je weer een tijd in die relatie zit en het wordt gewoon dat hij er is, waardeer je het 'doen waar je zin in hebt zonder rekening te houden met iemand' weer meer. Ik heb ontdekt dat ik van alles wat krijg door de jaren heen, kan dus over alles meepraten... ik ben een gezegend mens......

dinsdag 25 september 2012

Het is wat het is....

Deze titel slaat op een gedicht dat wij ooit eens kregen tijdens een van de psychologiecursussen en het spreekt me nog steeds erg aan:

Wat het is, het is onzin
zegt het Verstand
Het is wat het is
zegt de Liefde

Het is ongeluk
zegt de Berekening
Het is alleen maar verdriet
zegt de Angst
Het is uitzichtloos
zegt het Inzicht

Het is wat het is
zegt de Liefde

Het is belachelijk
zegt de Trots
Het is lichtzinnigheid
zegt de Voorzichtigheid
Het is onmogelijk
zegt de Ervaring

Het is wat het is
zegt de Liefde


maandag 24 september 2012

1692 Baltimore

Waarom deze titel? Dat zal ik je vertellen. Wij zijn hier flink bezig met het proberen happy te worden, zijn en blijven terwijl ze daar in 1692 ook al mee bezig waren blijkt uit een document, gevonden in een oude kerk in  Baltimore. Ik wil het jullie niet onthouden want het is gewoon heel leuk te lezen dat mensen toen met dezelfde dingen bezig waren als wij nu.
quote
Wees kalm temidden van het lawaai en de haast en bedenk welk een vrede er in stilte kan heersen. Sta op goede voet met andere mensen zonder jezelf geweld aan te doen, zeg je waarheid rustig en duidelijk en luister naar anderen; ook zij vertellen hun verhaal.
Mijd luidruchtige en agressieve mensen; zij belasten de geest. Wanneer je je met anderen vergelijkt zou je ijdel en verbitterd kunnen worden want er zullen altijd grotere en kleinere mensen zijn dan jezelf.
Geniet zowel van wat je bereikt als van je plannen. Blijf belangstelling houden voor je eigen werk, hoe nederig dat ook moge zijn; het is een werkelijk bezit in de veranderlijke fortuin van de tijd.
Betracht voorzichtigheid bij het zaken doen, want de wereld is vol bedrog. Maar laat dit je niet verblinden voor de bestaande deugd; veel mensen streven hoge idealen na en overal is het leven vol heldendom. Wees jezelf. Veins vooral geen genegenheid. Maar wees evenmin cynisch over de liefde, want bij alle dorheid is zij eeuwig als het gras.
Volg de loop der jaren met gratie; verlang niet naar een tijd die achter je ligt. Kweek geestkracht om bij onverwachte tegenslag beschermd te zijn, maar verdriet jezelf niet met spookbeelden. Vele angsten worden uit vermoeidheid en eenzaamheid geboren. Leg jezelf een gezonde discipline op, maar wees daarbij lief voor jezelf. Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren, je hebt het recht hier te zijn en al is het je al of niet duidelijk, toch ontvouwt het heelal zich zoals het zich ontvouwt en zo is het goed.
Heb daarom vrede met God, hoe je ook denkt dat hij moge zijn, houd vrede met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven.. Met al zijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen, is dit nog steeds een prachtige wereld. Wees voorzichtig. Streef naar geluk. unquote

Ik vind het wonderlijk......

zondag 23 september 2012

Grappig...

Humor is net zoiets als kunst, heel persoonlijk, ook daarin heeft iedereen zijn eigen waarheid. Dus, je kunt op die dating sites wel melden dat hij of zij beslist gevoel voor humor moet hebben maar dat heeft dus geen enkele zin. Waar de een helemaal dubbel ligt om poep en piesgrappen, vindt de ander moppen over domme blondjes hilarisch. Ik zat een beetje na te denken over allerlei grappige dingen, mensen, scenes (en werd er helemaal vrolijk van hihi) en er kwamen 3 dingen bovendrijven waarvan ik het gevoel heb onthouden en waarom ik zo vreselijk heb gelachen dat ik bijna geen adem meer kon halen. De eerste situatie is echt gebeurd, de setting: Onze huiskamer eind 60er jaren, Oma woonde nog bij ons thuis. Ik zat op de bank, lekker gedouched en had nog zo'n heerlijke nougat-knots met laagje witte of donkere chocola gekregen. Oma zat ernaar te kijken en zei dat ze toch wel heel nieuwsgierig was hoe dat nou smaakte maar ze wilde niet zo'n heel ding proberen, mag ik een hapje proeven zei ze. Natuurlijk mocht ze dat en ik gaf haar de knots. Ze beet erin en daar bleef het bij. De knots bleef in haar mond en ik dacht, waarom haalt ze hem niet uit haar mond. Na een hele tijd deed ze dat ..... met haar boven- en ondergebit erin vast. Hilarisch. Het tweede voorval dat zich in mijn brein heeft genesteld is een tv-programma, ik weet niet meer welk. De vraag was of chimpansees, die natuurlijk van bananen houden, ook van bananenvla houden, dus als experiment werd er een open pak bananenvla in de apenkooi gezet. Het was dolkomisch, de apen gooiden het op de vloer en gingen er in lopen, althans dat probeerden ze, maar gleden weg, het is iets dat je zelf moet zien gebeuren maar ik ga alweer glimlachen als ik eraan denk. De derde gebeurtenis, daar heb ik wel een volle week om gelachen. Het was volgens mij uit not de 9 o'clock news, nog met Mr Bean erin. De scene heette: De laatste der Mohikanen (waar je op dat moment een serie van had op t.v.). Er kwam een kano aanvaren met een Indiaan erin, toen hij bijna uit beeld was hoorde je een pistoolschot, Indiaan viel uit kano en je zag: The End en een aftiteling met mensen die eraan hadden meegewerkt die wel 5 minuten duurde. Ik vond het geniaal. Maar.... zoals eerder gezegd, mijn waarheid is mijn waarheid en mijn humor is misschien niet die van jou....

zaterdag 22 september 2012

Positief en Negatief

Ik heb een baan..... eindelijk, maar natuurlijk zit er zoals altijd een negatieve en positieve kant aan. Laat ik beginnen met negatief om positief te kunnen eindigen.

Negatief: Ik moet heel erg veel geld inleveren vergeleken met wat ik verdiende toen ik mijn huidige huis kocht, ik moet elke dag van Capelle naar Rijswijk rijden (een rit die zonder files 40 minuten duurt), aangezien ik niet genoeg zal verdienen moet ik er een baan op zaterdag bij gaan zoeken, ik zal veel minder tijd kunnen besteden aan mijn grootste hobby's, gitaarspelen en schilderen en shoppen met zus, ik zal nog steeds moeten zoeken naar een baan die beter betaalt, ik zal weer moeten wennen aan een grote verandering en doordat het ver weg is zal ik heel vroeg op moeten en vroeg naar bed.

Positief. Uit heel erg veel sollicitanten ben ik, met mijn 52 jaar uitgekozen, na het schrijven van honderden sollicitaties is het uiteindelijk gelukt om te worden aangenomen, een rit van 40 minuten is met een auto goed vol te houden, ik werk 4 dagen daar, geen 5, ik leer weer nieuwe mensen kennen, ik doe weer nieuwe ervaringen op, ik kan mijn hypotheek betalen dus kan hier blijven wonen, minder shoppen betekent minder geld uitgeven dus heb ik minder nodig, ik heb weer regelmaat in mijn leven, ik hoef mijn hand niet meer op te houden, ik werk gewoon weer voor mijn geld en.... alles komt altijd weer goed.....

Goh, dat positieve leest toch fijner dan dat negatieve...


vrijdag 21 september 2012

Iets over mezelf.....

Toch leuk dat Facebook. Iemand van heel lang geleden zei me iets gisteren waar ik nooit bij heb stilgestaan. Ik was iemand die altijd een mening had en wilde discussieren, het voelde eerst negatief maar wat ze daarna zei veranderde dat gevoel. Ik was een voorbeeld geweest voor haar en dat is ze nooit vergeten. Nou was ik vroeger een behoorlijk zwartwit geval. Als iemand anders dacht dan ik (en er zijn er niet veel geweest met wie ik op 1 lijn zat), snapte ik daar niets van en ging ik er vol tegenin om die persoon te laten zien hoe het echt in elkaar zat. In de jaren die volgden heb ik geleerd, ik heb er veel psychologiecursussen voor gevolgd, dat het draait om perspectief, hoe iedereen verschillend tegen dingen aankijkt en dat mijn waarheid mijn waarheid is en niet die van iemand anders. Ik heb het mezelf daardoor makkelijker gemaakt, maar ik heb het daardoor ook makkelijker gemaakt voor de mensen in mijn omgeving. Ik ben niet echt veranderd hoor, ik snap nog steeds heel erg vaak niet dat iemand heel anders tegen de dingen aankijkt dan ik, maar ik kan het makkelijker laten voor wat het is. Ik denk nu eenmaal anders, niet beter of slechter, maar anders en dat is okay....

donderdag 20 september 2012

Indiaanse wijsheid

When a man does a piece of work which is admired by all we say that it is wonderful; but when we see the changes of day and night, the sun, the moon and the stars in the sky, and the changing seasons upon earth, with their ripening fruits, anyone must realize that it is the work of someone more powerful than man.

Chased-by-bears 1843-1915
Santee-Yanktonai Sioux

woensdag 19 september 2012

ma en de haan .....

Jut en Jul zijn altijd al gek geweest op beestjes (door moeders want die heeft dat gewoon aan ons doorgegeven). We hadden ook altijd beestjes in huis, katten, parkieten, hamsters, schildpadden, cavia's, valkparkieten en kanaries. Op een dag in de buurt van Pasen zeurden wij om een kuikentje, een levende. Ma liep langs de dierenwinkel en daar liepen tientallen gele kuikentjes in de etalage rond. Ze kon ze niet weerstaan dus toen wij thuiskwamen liep er een lief geel kuikentje in de huiskamer rond. Adorable, maar het kuikentje werd natuurlijk groter. Ma vond het niet erg om een kip in de flat, 4 hoog te hebben en wij ook niet. De kip beschouwde ma als moeder dus liep overal achter haar aan. Op een gegeven moment werd ze wel heel groot en bleek ze toch meer op een haan te gaan lijken. Ja hoor, het was een haan. En dat vonden de buren in de flat (in de 70er jaren erg gehorig, ze wisten nog niets van dubbel glas en isolatie) niet zo leuk meer. Elke morgen heel vroeg begon hij te kukelekuen, wij vonden het wel gezellig. De bakker en andere mensen die toen 4 hoog aan de deur kwamen stonden allemaal wat vreemd te kijken als moeders opendeed, samen met de haan. Dus, uiteindelijk moest hij toch weg, nee we hebben hem niet opgegeten, hij is naar tante gegaan die een wat groter huis had, begane grond en minder gehorig.

dinsdag 18 september 2012

Voor pa

begin 1993

my daddy's gone
I need not bother calling him
he is no longer at home

Vissen

Mijn herinnering aan mijn vader vroeger is tevens een herinnering aan vissen. Hij is jarenlang gek geweest op vissen, had veel attributen daarvoor, dobbers, haken, dure telescoophengels, draad en zo ver als ik terug kan denken stonden er altijd 2 doosjes maden in de koelkast (levende welteverstaan), een witte en een groene, gewoon tussen de vleeswaren en groente. Vroeger deed men niet zo spastisch over dat soort dingen en wij hebben daar als kind denk ik een zekere immuniteit voor opgebouwd (zijn er genoeg aan blootgesteld, als pa was wezen zeevissen zwommen er ook schollen in het lavet namelijk, en we hadden ook altijd muizen onder het lavet en in de kast in onze kamer, die zus stiekem eten gaf). Maar goed, terug naar de maden. Ze moesten koel staan anders werden het te snel bromvliegen. Heel soms vergat pa ze in de koelkast te zetten en op zekere dag kwam ik uit school en was oma (die toen nog bij ons woonde) behoorlijk opgewonden, als oma opgewonden was sprak ze Russisch dus moest je haar eerst wat kalmeren.Wat bleek, we hadden een open plankenkast (je weet wel, de 70ties) met metalen planken in creme, rood en zwart, daar ergens had pa een doosje maden laten slingeren en deze hadden zo gekrioeld dat het dekseltje eraf was gegaan en alle maden liepen dus door de huiskamer heen. Je vond ze overal, ik heb helpen opruimen (ik was toen nog een held die ze zelfs aan een haakje durfde te doen), maar we hadden ze natuurlijk niet allemaal te pakken en hebben een behoorlijk tijdje last gehad van bromvliegen in huis.......

maandag 17 september 2012

Gewoon een gedicht

Ergens in 1993

HIJ SLAAPT AL, JIJ LIGT NOG TE WACHTEN
OP WAT ZEKER KOMEN GAAT
HET ORDENEN VAN JE GEDACHTEN
VOORDAT HIJ MORGEN WEER WEGGAAT

JIJ SLAAPT NU OOK EN LIGT TE DROMEN
WAT MOET JE MET HEM AAN
IN JE DROOM IS DE FANTASIE GEKOMEN
REEEL ALS JE BENT LAAT JE HEM GAAN.......

zondag 16 september 2012

Queen en Adam

Wat was het een zwarte dag voor mij, 1991, Mr Mercury overleden. Tjee, wat gaat Queen nu doen? Natuurlijk zijn ze doorgegaan met muziek maken en ik heb ze zijdelings gevolgd. Natuurlijk kwam er een Tribute concert en gelukkig kwam daar een DVD van uit die ik meteen heb aangeschaft een vaak heb gekeken. Al die nummers gezongen door andere bekende artiesten. Heel mooi. Toen kwam de aankondiging dat Paul Rogers de leadzanger van Queen ging worden. Getverrr, een echte rockzanger zonder veel X faktor wat mij betreft. Ik vond het niet goed en heb er niet veel naar geluisterd. Idols een paar jaar geleden, ik zat op youtube te neuzen bij Idols USA en Adam kwam zag en overwon mijn sympathie en bewondering. Wat een persoonlijkheid en wat een dijk van een stem. Die ging ik in de gaten houden en hij werd 2e bij Idols (gelukkig maar, anders kon hij voorlopig niet zijn eigen ding doen). Ik dacht al meteen bij mezelf, die moet met Queen gaan zingen. Nu, bij toeval zag ik op youtube stukken staan uit conerten van Queen en Adam. Wat was dat nou? Ik heb het hele concert gekeken dat ze gegeven hebben in o.a. Kiev en ooooh, wat was het geweldig. Adam zingt de sterren van de hemel, favoriete band met favoriete zanger, oude kaas en jonge kaas, geweldig. Who wants to live forever klinkt prachtig uit zijn mond, nee, het is geen Freddy maar Adam en hij zingt het ook heel mooi en hij heeft net zo'n geweldige persoonlijkheid als Freddy op het toneel. Ik heb ervan genoten en ik ga niet (meer) naar popconcerten maar als Queen en Adam naar Nederland komen sta ik toch echt vooraan. Zo'n once in a lifetime experience wil ik niet missen.

zaterdag 15 september 2012

Psychologie van een verkoper?

Ik sta er soms verbaasd van hoe ze het toch weer voor elkaar krijgen. Ze staan in een winkelcentrum, het liefst een kleintje waar de mensen die er wonen boodschappen doen. Ze spreken je aan en meestal wuif ik ze weg, niet onvriendelijk hoor, maar dat is juist de clou. De goeden geven dan niet zomaar op... Goede vraagstelling ook. Wil je geld besparen? Ja, wie wil dat nou niet, maar ik weet inmiddels wel dat voor niets de zon op gaat en dat er altijd wel een dikke adder onder het gras zit die ik dan wel boven wil krijgen. Ze bleven glimlachen toen ik al mijn bezwaren noemde en hadden overal een antwoord op. Volgens mij kun je dat mensen niet leren, het is een aangeboren flair om mensen naar je te laten luisteren, zie bijv. Obama, zodra die man gaat praten wil ik luisteren naar wat hij zegt, terwijl ik verder niets heb met politiek, zeker niet die van Amerika. Ze voelen aan dat ik wel gecharmeerd ben van aandacht en maken grapjes die ervoor zorgen dat ik toch niet wegloop. Knap hoor. We hebben een dik kwartier naar ze geluisterd en met ze gediscussieerd, toen was Jul om en dan volgt Jut vanzelf. Dus nieuw contract getekend voor electriciteit via een andere leverancier want dat zou 20% korting opleveren. Thuisgekomen bleek dat voor ons niet zo interessant, wij hebben stadsverwarming en geen gas dus dat levert echt niet veel besparing op. En de oude leverancier gaat nog 2 maanden voorschot doorberekenen om aan het eind dat weer goed te maken met de eindafrekening, dus zeker 2 maanden betaal je dubbel, komt wel weer goed, maar dat kan ik me niet veroorloven. Het contract dus weer ontbonden en alles komt goed.... De volgende keer loop ik echt gewoon weer door......

vrijdag 14 september 2012

MacDonald

Old MacDonald had a farm and on this farm he sold........ heerlijk junkfood........Zwager is 2 dagen op stap met de gemeenteraad dus voor Jut en Jul reden voor een heerlijke maaltijd bij MacDonald. Zo'n heerlijke vette burger (die als laatste wordt opgegeten want die is het lekkerst), grote portie heerlijke dunne franse frietjes met echte Mac mayo en als toetje zo'n heerlijke grote Milkshake. We kijken er de hele dag naar uit en eten die dag niet al teveel zodat we genoeg ruimte hebben voor dat goddelijke voedsel. Je doet ons geen plezier met een chique restaurant, doe maar gewoon een MacDrive en thuis opeten. Moeders heeft nix met MacDonald en toen ik haar zei tijdens ons dagelijkse telefoongesprekje dat wij MacDonald gingen eten (spreektaal dat begrijp je) verstond ze dat niet goed. Het was een tijd stil en ik vroeg: Vind je dat niet leuk of zo. Ze zei : Wie is Donald? Wij gaan er lekker van genieten.....Kadootje voor onszelf......

donderdag 13 september 2012

Facebook

Heel lang heb ik volgehouden om er niet aan mee te doen. Mijn hele hebben en houwen de wereld in sturen want wie zien het allemaal en wat kunnen ze ermee. Mijn principe begon af te brokkelen met het gebruik van internet bankieren, dat was toch wel erg makkelijk. Daarna volgde LinkedIn, want het was toch wel een makkelijke manier om je netwerk uit te breiden als je op zoek was naar werk (veel heeft dat nog niet uitgehaald want werk heb ik nog steeds niet maar wel een heeeeel groot netwerk). Toen was het toch wel een goed idee om een weblog te beginnen zodat ik daar mijn schilderijen kon laten zien, ik vond zelf dat daar dan ook een leuk verhaaltje bij moest komen dus zet ik elke dag een nieuw verhaaltje op mijn blog met (het liefst een vers) schilderij erbij. Het bleek heel leuk om te doen, stukjes van je ziel laten zien aan de wereld, gek idee.... Sinds deze week is er Facebook bijgekomen en ik sta erop hoor en natuurlijk vind ik dat ook weer leuker dan ik dacht, maar dat komt volgens mij omdat ik alleen ben en het is gewoon een makkelijke manier om je niet alleen te voelen hoewel mijn 'vrienden' echt niet allemaal mijn 'vrienden' zijn, maar dat geeft niet, als ze tekens van leven geven......

woensdag 12 september 2012

Citaat

Er staat veel goeds in de Reisgids voor Gelukzoekers....... Een citaat:

Liefde of angst
 Er is maar 1 dilemma, Liefde of Angst, heeft iemand eens gezegd, en ik geloof dat deze eenvoudige woorden een diepe waarheid over ons leven onthullen.
Liefde is openheid, vertrouwen, goeddoen omdat dat in zichzelf goed is, zachtheid en kwetsbaarheid, de geopende hand en je ware gezicht.
Angst is geslotenheid, wantrouwen en controle, goeddoen omdat dat voordeel oplevert, hardheid en onkwetsbaarheid, de gebalde vuist en de maskers die je draagt.
Angsten komen voort uit je ego. Liefde is wat je werkelijk bent. Waarom zou je dan je kaarten nog langer zetten op wat niet-blijvend is? Waarom zou je je niet toe durven vertrouwen aan wat blijft?

Ik zit er tussenin, maar het heet niet voor niets dilemma........

dinsdag 11 september 2012

Tweede jeugd en tweede Liefde

Tweede Liefde, 1994, het lijkt nog zo kort geleden. Na 2 jaar het beleven van mijn tweede jeugd, heel veel uitgaan, heel veel aandacht, lovers, heel veel nadenken over wie ik was, waar ik stond, wat ik ging doen, wat ik nog moest doen, waar ik aan moest werken enz. enz. kwam ik 2e Liefde tegen. Fout moment, foute combi maar daarover dacht ik toen nog niet na. Het moest en zou lukken en we hebben ons best gedaan, althans ik wel. 7 jaar lang wel of niet, doen of niet doen, stoppen of toch doorgaan, alleen of met zijn 2en, wikken en wegen, toen was het genoeg voor ons allebei. Het ging niet lukken. Er zal wel weer een reden voor zijn geweest dat dat 7 lange jaren heeft moeten duren, al is het alleen maar om tot het besef te komen dat je dat nooooooooit meer wilt, dat getwijfel.

maandag 10 september 2012

Kiezen

We moeten weer stemmen, pffff politiek. Je kunt nu beter niet naar ze luisteren, ze zeggen op dit moment alleen maar wat mensen willen horen, daar hebben we niets aan. In het verleden behaalde resultaten, tja, die gelden ook niet meer, de omstandigheden zijn danig veranderd. Maar ja, om je stem verloren te laten gaan is ook weer zoiets. Toch maar doen dan. Maar hoe bepaal je wie en wat.. Stemwijzer maar geraadpleegd, tja, als je de stellingen leest zijn ze een beetje te overduidelijk. Volgens de stellingen zou ik PVV of PVDA moeten stemmen, huh?, daar geloof ik niet zo in. Ok, waar ligt mijn grootste frustratie, bij het feit dat iemand van boven de 40 niet meer voor vol wordt aangezien op de arbeidsmarkt en ik met mijn 52 (en mijn brein van 25) als bejaard!!
Ik wil gewoon werken voor mijn geld en mijn onafhankelijkheid en ik krijg de kans niet, de banen zijn er wel hoor, dat is het probleem niet. Ze willen alleen iemand met ervaring van een jaar of 20 met een goede opleiding, het liefst gespecialiseerd in de werkzaamheden uit de vacature. Dat je snel dingen oppikt en leergierig bent en een juiste werkmentaliteit hebt schijnt absoluut niet meer mee te tellen. Zo, dat is eruit... Partij voor de Dieren dan maar???.....

zondag 9 september 2012

Ik houd van mij..

Van Harrie Jekkers

Want houden van een ander, dat heb jij alleen maar nodig
omdat je niet genoeg kunt houden van jezelf
Houd van jou joh, maak de ander overbodig
Want liefde, geloof me, begint altijd bij jezelf
Want 'ik hou van jou' is niet de sleutel tot de ander
maar 'ik houd van mij', al klinkt het bot en slecht
want wie van zichzelf houdt, die geeft pas echt iets kostbaars
als ie 'ik houd van jou' tegen een ander zegt

Schaamte....

Vele jaren geleden (wel toen ik nog een strak lijfje had) gingen Liefde nummer 1 en ik met de auto naar Spanje op vakantie. Na in Frankrijk te zijn gestrand met een kapotte startmotor konden we gelukkig toch Spanje bereiken nadat de auto was aangeduwd. In Spanje naar een garage en de man zei, gewoon een hamer bij de hand houden en als ie niet start een tik op de startmotor geven. Zo hebben we het wel gered al die tijd, zelfs de terugreis naar Nederland.. Elke dag mooi weer dus elke morgen naar het strand. Op een zekere dag was er een behoorlijke branding met hoge golven. Leuk natuurlijk, zeker met een luchtbed. Je moet weten dat ik niet zo'n waterrat ben, heb met moeite 2 zwemdiploma's gehaald. Door de hoge golven was het lastig om op het luchtbed te klimmen en het lukte mij dus niet, werd eraf gegooid en meegesleurd door de stroming, ik dacht dat ik zou verzuipen, wist absoluut niet meer wat boven of onder was, toen werd ik op zeker moment op het strand gekwakt........zonder bikini, die was gewoon afgerukt door de stroming. Zat ik daar met mijn benen wijd richting de mensen op het strand, nog zonder enig besef wat er nou eigenlijk gebeurd was. Langzaam realiseerde ik me dat ik niets meer aanhad. Ik kon wel janken, gelukkig lag mijn broekje in de branding (daar is nog een liedje over gemaakt hihi). Liefde was nergens te bekennen, ik heb me de rest van de vakantie niet meer vertoond op dat stukje strand....

zaterdag 8 september 2012

Reisgids.....

Nee niet zomaar een reisgids, geen gids voor een vakantie, hoewel...... Een reisgids voor gelukzoekers, zo heet het. Het is geschreven door Dirk van de Glind, een docent levensbeschouwing (wat een prachtig beroep) en het bestaat uit een collectie van ideeen, verhaaltjes, uitspraken en teksten uit liedjes die hem aanspreken. En dat spreekt mij dan weer aan.  Het is een gids voor jonge mensen (huh, ik ben 52), zo zie je maar hoe jong je brein kan zijn hihi. Ik vind het geen gids voor jonge mensen, het is een gids voor mensen die nadenken en altijd meer willen weten, willen leren en proberen zo lekker mogelijk te leven. Er staan in het boek ook 'gewone' verhaaltjes, kleine alledaagse dingen die we allemaal meemaken maar die eigenlijk heel erg veel (kunnen) betekenen als je je realiseert dat je je er lekkerder door voelt. Het gewoon een praatje maken met mensen die je niet kent, in een winkel, een lift, een trein, een wachtkamer. Gewoon vriendelijk zijn en laten zien dat je contact wilt maken, geloof me, je voelt je er beter door. Ik had bijv. een schilderij gemaakt waar de tekst op staat: Gezocht, iemand om ongelooflijk mee te knuffelen. Natuurlijk reageren mensen daarop. Tijdens de kunstmarkt zei een man tegen de vrouw bij hem, goh, die was op jou van toepassing. Ik ben erop ingesprongen en vroeg aan de vrouw: Nu niet meer? Ze vertelde dat ze al 16 jaar alleen was geweest, ze was 78 jaar en dat ze 4 jaar geleden deze man had leren kennen. Ze deden allebei vrijwilligerswerk, na een tijdje elkaar te hebben begroet is het meer geworden en nu zijn ze een setje. Superleuk toch. Ik had ook niets kunnen zeggen........

vrijdag 7 september 2012

Witches of Eastwick

We gingen regelmatig uit en opeens was daar een nieuwe locatie, Hal2 of kortweg de Hal. Het was er niet lang, misschien een jaar of 2 maar we hebben er wel leuke avonden gehad. Het was er nooit heel erg druk en het was vrij groot dus je kon er op je gemak met mensen praten. Regelmatig was er ook een band op vrijdag en dat is altijd leuk. Wij bestonden meestal uit 3 meiden en praatten ook vaak met Kor. Kor was heel muzikaal en trad ook wel eens op met een band, hij zong. Kor vond het leuk dat wij altijd in 3en kwamen en noemde ons altijd 'the witches of Eastwick', als er eens 2 waren in plaats van 3 vroeg hij meteen waar de andere witch was. Tijdens een van de gesprekken met Kor, ik geloof dat ik toen zelfs de enige witch was, vertelde hij dat hij vroeger priester wilde worden. Het is maar goed dat dat niet door is gegaan want anders hadden we geen Roel van Velzen gehad, hij bleek zijn vader te zijn.

donderdag 6 september 2012

Het gevoel ergens bij te horen (verbinding)

Tekening van Robert Crumb.

Ik heb er regelmatig behoefte aan, waarschijnlijk omdat ik alleen ben (met af en toe een eenzaam moment). Af en toe gebeuren er dingen die je een heel erg saamhorigheidsgevoel geven, waaronder ook meespelen in een band, samen een liedje maken, met vriendin samen een liedje meezingen, samen hetzelfde leuk vinden, iemand ontmoeten met wie je overeenkomsten hebt, samen met anderen een concert meemaken. Ik was al jaren fan van Queen en ze kwamen naar Nederland. 1986. Een paar concerten in Leiden en ik had kaarten. Samen met andere fans Queen live zien en horen, dat wilde ik 1x beleven. Het was in de Groenoordhallen en daar stond ik gewoon in de zaal. Er waren aan de zijkant van die bankjes gezet (zoals je vroeger in de gymzaal had van school). Ik ben maar een ukkie en kon niets zien. Opeens werd ik door een compleet vreemde jongen omhooggehesen op dat bankje, er was net genoeg ruimte om 1 voet op te zetten, en heb het hele concert op een voet gestaan (af en toe afgewisseld) hangend aan iemand die een vreemde was maar het prima vond. Een overweldigend gevoel van saamhorigheid en erbij horen. Het kost zo weinig moeite en kan zo'n groots effect hebben......

Vermist en Vergeten en zo....

Het fascineert me altijd weer, mensen die het ene moment gewoon hun leven leven en het volgende moment van de aardbodem verdwenen lijken te zijn en vaak nooit meer worden teruggevonden waarbij het te allen tijde een mysterie blijft wat er met ze gebeurd is. Zijn ze ontvoerd, vermoord, of hebben ze zelf besloten om te verdwijnen. En hoe kan het, in een tijd dat iedereen van elkaar weet (wat in de meeste gevallen geen voordeel is) wat ze op elk moment van de dag doen, er overal bewakingscamera's hangen, er satellieten in de ruimte hangen die iedereen op elk willekeurig moment in beeld kunnen brengen. Soms is er wel een doorbraak, zoals de documentaire die ik enige tijd geleden gezien heb. Een man die van de ene op de andere dag zijn gezin met kinderen heeft verlaten en op een geheel andere plek opnieuw is begonnen met een totaal ander type vrouw is gaan wonen. Hij was niet lang vermist maar toch.... Had een ongeluk gehad en was zijn geheugen kwijt dus leefde met voor hem vreemden in een huis, herkende ook zijn eigen kinderen niet en had een andere persoonlijkheid gekregen (zo zie je maar dat je ervaringen je maken tot hoe je nu bent, wis die ervaringen en je bent een ander mens, gek he?). Hij kon dat niet volhouden dus is weggegaan. Dat doet me dan weer denken aan een ander verhaal waar zelfs een film over is gemaakt, the Vow, gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Man en vrouw zeer verliefd, trouwen en 2 maanden daarna krijgen ze een autoongeluk waarbij de vrouw een tijdje in coma ligt. Als ze wakker wordt en haar man ziet is het een vreemde voor haar (het interessante is hierbij dan weer dat liefde dus ook afhankelijk is van het juiste moment en het juiste stofje in je brein, ook dit zijn weer momentopnames, een geval van op de juiste tijd op de juiste plaats.). Zij voelt helemaal niets voor hem, maar hij laat het er niet bij zitten en gaat haar weer opnieuw het hof maken enz. enz. Zij doet eraan mee, maar heeft nooit meer dezelfde gevoelens gekregen. Ze heeft ervoor gekozen om van hem te gaan houden. That says it all.........

woensdag 5 september 2012

Spinnen....

Het is de tijd er weer voor, de spinnen zijn overal in de tuin druk bezig met webjes maken. Helaas wonen ze ook binnen en niet zomaar kleintjes, neeeeee, van die grote zwarte (volgens mij wonen ze in de kruipruimte), gelukkig zitten ze meestal verstopt maar zo af en toe zie ik uit mijn ooghoek iets bewegen en zie ik zo'n kleine tarantula over mijn witte plavuizen vloer rennen. Je hoort hem zelfs stampen. Ik durf er helemaal niets aan te doen, ze zijn te groot en ik wil niets doodmaken, want ook al vind ik ze vreselijk eng, ze hebben net zoveel recht op leven als ik. Meestal roep ik zus, die zet ze wel buiten de deur. Vorig jaar echter, zat er een op het plafond in de slaapkamer en dat is wel zijn eigen doodvonnis want anders doe ik geen oog dicht. Maar wat te doen? Als eerste heb ik hem toegesproken en mijn excuses gemaakt dat ik hem ging doden, niet te lang over nadenken. Met een kussen hem van het plafond geveegd, plop op mijn laminaat, hij leefde nog. Met een hele lange laars heb ik hem de genadeklap gegeven en ben..... met een heel schuldig geweten.....gaan slapen. Ik ben een watje....

dinsdag 4 september 2012

Er mist iets...

Zoals ik al eerder gemeld heb, heb ik zo goed als alles in huis voor het geval dat. Ik ben in het bezit van zo'n schattige gezellige kitsch electrische kachel (met nep houtblok en vuur) die ik (zelfs in de zomer) elke avond aanheb omdat ik het zo knus vind. Van de week had ik geschilderd en kwam beneden in een donkere kamer aan. Ik ging de lichten aandoen en ook het kacheltje, poefffff, de stoppen sloegen door. Oh jee, in het donker..... even nadenken. Goed, naar de meterkast en gewoon de hoofdschakelaar weer omhoog doen, maar...... ik zie  niets...Goh, had ik maar een zaklamp voor het geval dat..... Maar ik kan stellen dat dat dus zo'n beetje het enige is dat ik niet bezit. Zus bellen dan maar, die heeft er wel twee. Ze kwam en het probleem was opgelost. Terug naar het kacheltje, het zou toch niet kapot zijn. Ik heb veel pech gehad met zulke kachels. Ik had er een in het verleden die heel erg bromde en hij bleek onherstelbaar kapot te zijn, daarna had ik er een met een schouw, die bleek gewoon heel onhandig groot, deze is klein, een wit kubusje die je overal neer kan zetten. Snel de achterkant losgeschroefd en er zitten gelukkig 2 gewone heldere kaarslampjes in, nou die heb ik wel in mijn lampjesla (voor het geval dat), helaas zit er nu 25 W in ipv de 60 W dus het vuur is wat minder fel en dat stoort me. Dus, nu maar weer gauw naar de winkel om lampjes van 40 W te halen want die miste ik en zo'n handig zaklampje want dit is dus zo'n 'voor het geval dat' situatie...

maandag 3 september 2012

Als iedereen was zoals jij..

Een minder positieve avond in december 1992

Als iedereen was zoals jij
Zou de wereld er anders uitzien
Als iedereen was zoals jij
Geen oorlogen meer misschien
Als iedereen was zoals jij
Was ik gek op alle mensen
Als iedereen was zoals jij
Was er niets meer te wensen
Als iedereen was zoals jij
Zou er toch nog leegte zijn
Want
Als iedereen was zoals jij
Hield er niemand meer van mij.....

Leidraad

Natuurlijk barsten Jut en Jul van de spirituele boeken, inzichtboeken, zgn. zelfhulpboeken, geef het maar een naam. In wezen zijn het ervaringen van anderen die jou kunnen helpen met jouw teleurstellingen (die iedereen nou eenmaal ervaart in het leven) en verwachtingen (die nou eenmaal iedereen heeft) om te gaan. En als het bij andere, wijze mensen heeft geholpen kan het geen kwaad te onderzoeken of het jou ook kan helpen. Jul kwam met het boek van Dr Joseph Murphy, geboren in 1898 in Ierland en ik was ook om toen ik er wat uit las en heb het ook aangeschaft. Dit boek is een ware leidraad en je kunt er stukjes uitpikken die op dat moment op jezelf of je situatie van toepassing zijn. Het was een man, zijn tijd ver vooruit, wel godsdienstig maar ook daar vind je hele juiste en rake wijsheden in. Dus J. als je dit leest, het is voor jou een aanrader om vanaf nu door je leven heen af en toe in te bladeren. Het boek heet 'de kracht in jezelf' en de titel zegt het eigenlijk al. Zet het in je boekenkast, hou het in de buurt en als je het niet meer weet, vind je daarin wat je niet beseft dat je bezit.....

zondag 2 september 2012

I want to sleep with you

Via vriendin kreeg ik een tip voor een leuke site, Pinterest een prikbord voor leuke dingen, heb het niet helemaal onderzocht maar mijn blik viel meteen op dit verhaaltje en ik voelde zo'n gevoel dat je krijgt als je denkt, dat is nou precies waar ik naar verlang, zeker als de dagen korter worden en de nachten heeeeel lang en koud zijn....

I want to sleep with you. I don't mean have sex. I mean sleep.
Together. Under my blankets. In my bed. With my hand on 
your chest and your arms around me. With the window cracked,
so it's chilly and we have to cuddle closer. No talking,
just sleepy, blissfully happy, silence......

Keep dreaming

1978, bijna 18 jaar..........

I can dream I look at you
I can dream you love me too
Don't wake up and face reality
Don't face life's insanity
Keep dreaming, stay hoping.....

Go outside into fresh air
Think about his curly hair
Don't forget his shiny eyes
Believe in reality, not in lies
Keep dreaming, stay hoping....

Be careful what you wish for........

Ik denk dat bovenstaande niet voor niets een cliche is. Een cliche is een cliche omdat het waar is en heel vaak voorkomt. Eigenlijk moet je een wens beschouwen als een man, je moet altijd heel erg duidelijk zijn in wat je zou willen dat er gebeurt. Als je tegen een man zegt, wil je de vuilniszakken buiten zetten, bedoel je als vrouw nu meteen maar als je dat er niet bij zegt is het voor de man niet duidelijk genoeg dat je wilt dat hij meteen in aktie komt en doet hij dat wel als het hem uitkomt. Het verschil tussen de breinen. Geldt ook voor wensen, als je iets wenst in je leven wens het dan heel duidelijk, vandaar het 'be careful' in bovenstaande. Ik zei al eerder dat ik een wensfles heb en op die wensjes staat heel duidelijk wat ik zou willen dat er gebeurt, wie ik ben met zelfs geboortedatum erbij, dan weet je zeker dat het universum zich niet gaat vergissen. Stel je voor, je wenst dat je een man krijgt als, ik noem maar wat Richard Gere of zo (die je niet kent maar baseert op een verwachting hoe hij is) en, goh, inderdaad, je ontmoet er een die precies op hem lijkt, maar een monsterachtige binnenkant blijkt te hebben. Kan gebeuren, ben je toch niet helemaal duidelijk geweest. Bovendien moeten je wensen nooit ten koste gaan van iemand anders en is het het allermooist als iedereen die je lief is kan profiteren van de wens die je doet. En wees altijd dankbaar voor alles wat je al hebt.......

zaterdag 1 september 2012

Grand Montmartre


Het was een prachtige dag ervoor, Grand Montmartre, weer heel veel creatieve mensen met hun creatieve uitingen (keramiek, schilderijen, wandkleden, mozaiek) en ik stond er ook tussen met mijn knipoogschilderijen. Het was vroeg opstaan en het theekopje inladen (goh wat kan daar nog veel in) en op naar het tentoonstellen. Ondanks het feit dat ik niets heb verkocht waren de meeste reacties heel positief, men vond het vooral origineel en af en toe sprak het mensen heel erg aan. Waarschijnlijk heb ik wel een workshop (of 2) kunnen slijten dus dat zou al heel leuk zijn. De dag werd opgeluisterd door verschillende bandjes en moeders (die vandaag haar 90ste!!! verjaardag mocht vieren kwam samen met Hans en Grietje (J. en M.) ook de hele middag kijken en... wat leuk, J., de bijzondere jongen die ik op de Paint Picknick ontmoet had kwam ook kijken. Leuk om weer met hem te filosoferen over welke boeken hij had gelezen en die hij ook wel wat voor mij vond, gedichten die hij gemaakt had, mooie spreuken en dat hij mijn schilderijen wel begreep. We waren het er ook wel over eens dat alles gebeurt met een reden (in ieder geval kun je altijd achteraf de redenen wel ontdekken), maakt het nog leuker dat  hij is op komen dagen in ons wereldje. Ik ga me niet afvragen waarom, zal ongetwijfeld wel een keer duidelijk worden. Ter afsluiting hebben we nog een heerlijk diner gekregen van moeders bij de Chinees in de buurt. Het was een geweldige dag......