De Wensfles

Jut en Jul hebben een behoorlijke reis afgelegd om zich beter te voelen (in alle opzichten, maar vooral dat brein). Jaren geleden zijn we begonnen met spirituele zaken, heel interessant, via die route kwamen we terecht bij Alfa training. Een cursus die meer 'down to earth' was en ook gegeven werd aan mensen in het bedrijfsleven. Het bleek een heel leuke cursus te zijn waar we veel van hebben geleerd op het gebied van ontspanning en omgaan met stress situaties. Omdat de voorbeelden die gebruikt werden vaak hilarisch waren, bleven ze ook goed hangen en hebben we er nog steeds profijt van. Daarna was eigenlijk de logische stap psychologiecursussen en ook al dachten we in het begin 'wat moeten we ermee' is wel gebleken dat we er nog dagelijks mee bezig zijn en door wat we geleerd hebben beter om kunnen gaan met leven (want zo makkelijk is dat niet). Op een gegeven moment kwamen we viavia aan het idee om een Wensfles te maken. Dit kan ook een gewone melkfles zijn, als je hem maar omdoopt tot Wensfles. In deze fles verdwijnen vele wensen die ik helaas niet kan onthullen want ze zijn erg prive. Het heeft een spirituele achtergrond maar wederom is het ook psychologisch. Loslaten heet het en oh wat kan dat moeilijk zijn. Geen aandacht meer geven aan iets waar je veel mee bezig bent maar toch niets aan kunt veranderen. Schrijf je wens (het mag echt alles zijn) op een klein briefje en stop het in de Wensfles. Daarna laat je het los, pfff eindelijk rust...............

Reality

September 1993

Don't make me wait forever

I don't think I am that strong

Don't say that you'll leave me never

Experience learns that takes rather long

Just let's not waste too much time

On waiting on a fantasy

Let me know, give me a sign

Because you and I are reality

Sprookjes

Vroeger geloofde ik in sprookjes, zoals iedereen, toen ging ik nadenken..... En, dit is mijn mening vooral gebaseerd op eigen ervaringen en die in mijn omgeving, verliefdheid blijkt een tijdelijke gekte en houden van is vooral wennen aan. Behalve de onvoorwaardelijke liefde die bestaat tussen bijv. moeder en kind. Net zo goed als Fall in Love bestaat, bestaat ook Fall out of Love. Als je je leven gewoon doorleeft heb je na een tijdje nergens meer last van. De emoties zijn bekoeld en de hysterie is verdwenen. Ik bedenk me altijd dat het leven bestaat uit momentopnames, gekoppeld aan je gemoedstoestand. Elkaar beloven op zo'n geluksmoment dat je voor altijd bij elkaar blijft, of nooit meer een ander wilt is dus zo'n momentopname. Het blijkt nogal lang te zijn namelijk, dat altijd.......

Star Trek

Ik was toe aan een nieuwe mobiele telefoon. Ik had een behoorlijk simpele uitvoering tot nu toe, gekozen omdat ie er zo bijzonder uitzag en niks kostte. Hij kon ook niet veel maar ik ben niet veeleisend. Ik kom uit de generatie die het begin heeft meegemaakt dus blij was om een communicatiemiddel te hebben als je een keer strandde met je auto of iemand niet meer kon vinden in een overvolle straat of winkel. De hele dag bellen deed ik zowiezo niet en het smsen is een leuke activiteit en makkelijk als je geen zin hebt om te bellen. Maar nu...... tja, ik kom er bijna niet meer onderuit want internet op je mobiel is toch zooooo handig en je kunt allerlei 'apps' downloaden en gaan 'shoppen' op de 'android market'. Beam me up Scotty. Ik heb gisteren geprobeerd in ieder geval een beltoon te selecteren, het volume te regelen, hoe een sms te versturen en hoe te bellen en ik ben al blij dat dat in ieder geval gelukt is. Nu ga ik een snelcursus 'swypen' doen, dat is dus vegen over je telefoon en dan gebeurt er iets, het liefst dat wat je wilt dat er gebeurt. Daarna, als ik een beetje doorheb hoe het ding werkt, ga ik eens verder leren wat zo'n 'android market' eigenlijk allemaal voor voordelen biedt. Deze captain Kirk is on a mission to explore strange new worlds and to seek out new civilizations and to boldly go where I have never gone before.........

Het Verschil

Ik ben altijd op zoek naar bandjes/muziek die ik niet ken om weer iets nieuws mijn oren te doen strelen en hiervoor gebruik ik, net als vele anderen, Youtube. En soms kom je dan per toeval een filmpje tegen dat niets met muziek te maken heeft maar je heel erg boeit. Zo kwam ik ook op het seminar van Mark Gungor terecht die als (ex)dominee een seminar heeft gegeven om meer begrip te kweken tussen man en vrouw in relaties en ze dus een boost te geven niet zo snel te scheiden/uit elkaar te gaan. Natuurlijk zijn daar al boeken vol over geschreven maar het verschil is dat deze man in staat is er een luchtig en uitermate grappig en herkenbaar verhaal van te maken. Daardoor onthou je wat hij zegt ook makkelijker. Dat wat mij o.a. is bijgebleven is dat hij als voorbeeld stelt dat ons brein bestaat uit verschillende doosjes. Doosje voor herinneringen, doosje voor kids, doosje voor loslaten, doosje voor geluksgevoel, romantiek, noem het maar op. Mannen hebben echter een heel groot voordeel, die hebben 1 doos meer, een 'niksdoos'. Een man is in staat om aan 'niks' te denken, iets dat volgens mij geen enkele vrouw kan. Denk aan de man die een hele dag vissend langs de waterkant zit. Iedere vrouw heeft ooit wel eens de vraag gesteld: "waar denk je aan", hij zegt "niks". Er is geen vrouw die dat kan geloven maar hij zit op dat moment in zijn 'niksdoos'. "Mag ik je dan gezelschap houden" vraagt ze. "Nee natuurlijk niet, dan is ie niet meer leeg".

Schooltijd

Door iets op t.v. moest ik pas weer denken aan mijn schooltijd op de MEAO in Den Haag, wat heb ik daar 3 jaar lang een leuke tijd gehad. Ik was 16 toen ik er heenging, 2 weken nadat de school al gestart was met het nieuwe schooljaar omdat ik eigenlijk wilde gaan werken na de MAVO maar ook geen idee had wat ik leuk vond. Mijn vader wilde dat ik verder ging leren maar wederom geen idee wat. Doordat een vriendin van mij naar de MEAO was gegaan besloot ik ook maar die opleiding te gaan doen. Ik had werkelijk geen idee wat voor school het was  maar mijn vader was allang blij dat ik weer ging leren en heeft zijn best gedaan om me alsnog in te schrijven en het lukte. De school, een hele grote school, werd bevolkt door enorm veel leuke jongens, volwassen (tenminste in onze ogen) jongens. En zie hier de reden dat ik het zo naar mijn zin heb gehad. Lessen werden verdeeld over het hoofdgebouw en een dependance zo'n 3 minuten lopen verderop. Dat waren de leukste momenten, even snel een shaggie draaien voor onderweg en in blijde verwachting op weg want wie zouden we tegenkomen, er gingen er net zoveel van het hoofdgebouw naar de dependance als andersom. Natuurlijk kenden we geen van de jongens bij naam maar daar hadden we wat op gevonden. Voor iedereen hadden we een bijnaam, BKB (Blonde KrullenBol), ZKB (jaaaa Zwarte KrullenBol), DD (DoorDringende ogen), Zwarte en Witte (2 vrienden een blonde en een donkere), DJ (die heette De Jong). Ons doel was om op te vallen want de school werd natuurlijk ook bevolkt door oudere meiden. DJ was klassevertegenwoordiger en erg oud (hij was een jaar of 20, was al een paar keer blijven zitten en was derdejaars) en kwam in onze klas iets vertellen over een aankomende sportdag. Wij, vriendin en ik, hadden afgesproken om als hij klaar was te scanderen: DJ DJ DJ. Ik, gehoorzaam als ik vaak ben, hield me netjes aan die afspraak terwijl zij wijselijk haar mond hield. DJ keek zeer verwonderd mijn kant op, glimlachte minzaam en liep de klas uit. Tja, ik viel wel op......

Geloven

Soms kijk ik naar een familiefilm, er zitten leuke tussen. Deze keer was het een leuk verhaal met goede acteurs over een jongen die door zijn (ietwat onverantwoordelijke) moeder bij 2 oudooms werd achtergelaten voor een paar weken. De ooms waren op leeftijd, vrijgezel en woonden in een afgelegen gebied ergens in Amerika. Ze vertelden de jongen allerlei avonturen die zij beleefd hadden in hun roerige leven. De jongen, gewend aan een moeder die altijd loog, had moeite te bepalen of die verhalen van de inmiddels gepensioneerde, ietwat knorrige ouwetjes wel waar waren. Zoals eerder vermeld, heb ik nogal wat ervaring met psychologiecursussen en ook een niet aflatende interesse in zgn. zelfhulpboeken en inzichtboeken maar ik pik er altijd uit wat mij aanspreekt en dat onthoud ik dan ook. In familiefilms zit natuurlijk altijd een moraal, zo ook in deze en deze sprak mij toevallig heel erg aan. De jongen sprak op een gegeven moment met een van de knorrige oudjes over zijn moeite al die verhalen te geloven. De knorrige sprak toen: "Vind je het mooie verhalen en wil je ze geloven?". De jongen antwoordde: "Ja, maar ik weet niet of ze waar zijn". De knorrige zei: "Dat is het mooie van geloven, het maakt niets uit of het waar is of niet, als jij het gelooft is het waar".  That's Life !

ik hou van vlinders

juli 1993

Gevangen in het avondlicht

Als vlinders rond een kaarsvlam

Harten voor de attractie gezwicht

Gewone vrouw, gewone man

Voor 1 avond zijn ze samen

Ze zijn het samen eens vandaag

Kijkend naar de tralies voor de ramen

Vraagt hij "wil je vrij zijn?"

Zij zegt "Graag"

Ontmoetingen en zo ......

Soms kom je iemand tegen waar je meteen 'iets' mee hebt. En dat 'iets' is steeds iets anders, afhankelijk van de situatie/fase in je leven, dat waar je op dat moment mee bezig bent denk ik. Ik heb het nu even over mannelijke ontmoetingen, hoewel het natuurlijk ook opgaat voor vrouwelijke ontmoetingen. Dat is op zich geen raar gegeven, wat er wel opmerkelijk aan is, is dat je die persoon op het moment van die ontmoeting nog niet gesproken hebt en helemaal niets van die persoon weet. Waar we het dus over hebben is een 'uitstraling' (nog zo'n vaag begrip) en om het nog vager te maken, een 'klik'. Ik ben daar wel gevoelig voor, heel mijn leven al. Ik weet niet of iedereen dat heeft, maar ik ben vast niet de enige. Ik kom ergens binnen en zie iemand, die iemand ziet mij en that's it. Niet dat daar een relatie van komt of zo, maar er is direkt 'iets'. Meestal is het onontkoombaar dat je dus met die persoon in gesprek raakt. En het gekke is dan, dat je heel erg goed met die persoon 'klikt' dus dat intuitieve moment blijkt te kloppen. Het is denk ik net zo vreemd dat je je door de ene persoon heel makkelijk laat aanraken en door de andere 3 stappen achteruit doet, terwijl ze beiden gewoon aardig zijn. Maar goed, het gaat in de dierenwereld ook zo terwijl die communiceren door geur en gedrag. Oeps, ik geloof dat ik mezelf al antwoord heb gegeven....

Gebakjesdag !

Jut en Jul hebben een traditie verzonnen. Vrijdag is Gebakjesdag. Wij hebben geleerd onszelf te verwennen en vooral zoveel mogelijk te genieten, dus dat proberen we vaak toe te passen. Op vrijdag doen we samen de weekend boodschappen en na afloop kiezen we een heerlijk gebakje uit. Jul (zus en buurvrouw) komt dan bij Jut koffiedrinken en onze gezamenlijke verslaving uitvoeren, GTST kijken, met een heerlijk gebakje erbij. Dat creeert allerlei ankertjes in ons brein: Vrijdag = gezellig = gebakje = genieten = begin van het weekend = lekker uiten. Dat lekker uiten is ook een deel van de traditie, op vrijdagavond mogen we oordelen, alles zeggen wat we vinden van iedereen, ook op t.v. en dat is zo lekker. Wat een stom mens, afschuwelijke jurk, achterlijk gedrag, hoe kun je zoiets doen, weer zo iemand die niet nadenkt enz. enz.. De rest van de week proberen we ons te gedragen zoals we graag zouden willen dat iedereen zich zou gedragen, maar bij ons is het af en toe echt : Thank God it's Friday !

het maanlicht

13 september 1993

De zilveren schijn van het maanlicht

Houdt me gevangen deze nacht

De zilveren schijn van het maanlicht

Dat de donkerte wat verzacht

De zilveren schijn van het maanlicht

Ze laat me morgen weer vrij

De zilveren schijn van het maanlicht

Gaat aan jou voorbij

Ik zei al, ze houdt mij gevangen

Jij bent voorlopig ver van mij

Make believe

De reden dat ik altijd kan slapen, heb ik ontdekt, is dat ik doe aan 'make believe'. Veel mensen gaan in bed liggen en gaan piekeren. Op de een of andere manier heb ik me eigen gemaakt dat ik in bed ga liggen en ga 'make believen'. En ik kan het iedereen aanraden. Dan woon ik in een hobbithuis van hout, met hele gezellige spulletjes o.a. een schommelstoel op een veranda, natuurlijk heb ik een manvriend die krankzinnig veel van mij houdt, als ik naar buiten loop sta ik bij de zee waar ik een tijdje naar de ondergaande zon kijk. Manvriend zit op de veranda en samen spelen we gitaar en zingen we liedjes van vroeger. Daar laat ik het bij. Tegen die tijd slaap ik meestal al. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen 'make believe' en dat is maar goed ook. Het leuke is dat je het altijd kunt doen, niemand hoeft het te weten. Je gedachten zijn compleet van jou en je mag en kan denken wat je maar wilt. Dat is toch een geweldig gegeven .........

de wijsheid toepassen

Van de week zag ik een item op t.v. over een vrouw die een winkelconcept had toegepast dat in Finland al overal wordt toegepast. Natuurlijk ben ik daar ook over gaan brainstormen. Misschien is er toch een reden (ik wil het graag geloven) dat ik nog geen werk heb gevonden. Ik wil graag werken omdat ik onafhankelijk wil blijven en trots dat ik voor mezelf kan zorgen. Workshops: Gevoelens uiten in kunst/Leren met situaties om te gaan. Dat klinkt ook geweldig leuk en daar is mijn brein ook druk mee in de weer op dit moment. Whatever happens, het is al leuk om erover te dromen en de bekendste spreuk op dit moment is volgens mij : Dream It, Wish It, Do It. Zelfs in het bedrijfsleven komt hij steeds voorbij. Maar, mijn spreuk van vandaag is een andere, lees mijn schilderij maar..........................

Bucket list

In mijn tijd bij Traffic Control was ik natuurlijk Gastvrouw en kon naar hartelust me bezighouden met dat wat me altijd bezighoudt, mensen en praatjes maken was gewoon onderdeel van mijn werk. Het leukste onderdeel mag ik wel zeggen. Op een dag waren er twee leuke meiden die een slipcursus kwamen doen. Ik hoorde ze praten en zag dat ze een papiertje bij zich hadden. Nieuwsgierig geworden wilde ik natuurlijk weten wat erop stond en ze vertelden dat ze een bucket list hadden gemaakt, dingen die ze altijd al hadden willen doen maar nog niet gedaan hadden. Ik vroeg ze hoe oud ze waren en ze waren net twintig. Toen ik meldde (in al mijn wijsheid) dat je dat toch eigenlijk pas doet als je 'een bepaalde leeftijd' had bereikt zeiden ze mij "waarom? je moet je altijd afvragen, elke dag ongeacht je leeftijd, of er nog dingen zijn die je wilt doen en ze dan gaan doen". Ik vond het een wijze raad...........

Positief........

Natuurlijk kun je uit alle dingen die je meemaakt de positieve elementen naar voren schuiven. Voorbeeld? Als ik mijn laatste ex niet had ontmoet had ik nooit het huis naast mijn zus en zwager gekocht (waar ik het heel erg naar mijn zin heb), was ik in paniek geweest bij het idee dat ik mijn baan niet meer zou hebben en had ik er alles aan gedaan om daar te blijven waar ik niet gelukkig van was geworden, had ik me nooit gerealiseerd dat schilderen zo leuk was, had ik nooit mijn 'gitaarleraar' ontmoet waardoor ik, met stramme vingers en een af en toe al even stram brein in staat was een jeugddroom te verwezenlijken nl. 2x een optreden. En dat zijn maar een paar voorbeeldjes. Ik heb onlangs een heel leuk boekje gekocht, Five Wishes van Gay Hendricks. Als je het leest zitten er wel een paar aha-momenten in en ook al veel wat je zelf eigenlijk al wist. Denk niet meteen pfff weer zo'n zweverig boekje want vergeet niet dat spiritualiteit voor een groot deel 'gewoon' psychologie is. Dan leest het toch anders. Ik zal de belangrijkste vraag onthullen: Is je leven een volkomen succes geweest? Een leuke vraag om te stellen in gezelschap. Weet je waarom? Iedereen heeft zijn eigen waarheden en zijn eigen definitie van succes dus het lijkt me heel interessant om eens te horen wat dit losmaakt.........

dubbel.....

Een beetje dubbel is het wel, en grappig. Ik heb net vorige week een nieuwe tekst op mijn krijtbord op de deur geschreven;

THOU SHALL NOT TAKE SHIT  !

Psychologie en zo...........

Vandaag gebeld met werving en selectiebureau. Ik had afgelopen donderdag een gesprek bij een bedrijf voor vervanging van een zwangerschapsverlof. Het was een goed gesprek en ik had goede hoop. Helaas te horen gekregen dat ik het niet was geworden. Ze hebben gekozen voor een dame van dezelfde leeftijd die qua werkzaamheden minder paste maar qua persoonlijkheid beter overkwam. Het is duidelijk dat ik wat moet leren. De afgelopen week hebben 3 verschillende mensen tegen me gezegd dat werkgevers zich bedreigd zouden kunnen voelen door mijn persoonlijkheid. Zoals ik al eerder zei, ik weet hoe ik overkom op mensen. Sterk, stoer, (te) assertief. Ik heb jaren gespendeerd aan psychologiecursussen en geleerd dat ik mag zijn wie ik ben, ik ben goed zoals ik ben en dat ik samen met mijn zus zo'n goede energie afgeef. Aan de andere kant, het bedrijfsleven bestaat uit show, toneelspel en een eerste indruk. Er ligt een bijna onmogelijke taak voor me.....laat maar een klein stukje van jezelf zien en presenteer je als een nuffige grijze muis, dat is wat ze willen zien. Er staat ook een heel treffend tekstbordje in mijn vensterbank naast mijn grote Mariabeeld: Soms moet je veranderen om jezelf te blijven......

voor vandaag een passend gevoel...............

september 1993

Schimmen uit een ver verleden

Weer even helder voor een dag

Beelden, weggestopt en verdwenen

Teruggekomen en herdacht

Melancholieke taferelen

Herinneringen van weleer

Ik kan ze echter niet lang velen

Ik laat ze gaan, het doet te zeer

Vaderdag 2012

Vandaag was het vaderdag. Mijn vader overleed in 1993. Wat heeft hij me proberen te leren? Af en toe denk ik daaraan. In ieder geval dat ik sterk moet zijn en moet leren, kennis is macht. Door hem ben ik na de MAVO toch maar de MEAO gaan doen. Hij vond het belangrijk dat ik altijd voor mezelf zou kunnen zorgen. Dat was een goed advies. Helaas heeft hij me ook laten zien  (toen ik nog te jong was om er iets van te begrijpen) dat (sommige/de meeste??) mannen niet te vertrouwen zijn. Het lijkt erop dat dat zich heeft genesteld in mijn brein en is maar moeilijk uit te bannen. Ach, ik laat het er maar bij, heb het al genoeg proberen te analyseren en heb nu besloten dat ik het hou bij 'gewoon leven' en genieten, met of zonder man (kan elke dag veranderen hoor, dat idee hihi)..................

nieuwe layout

Goh, het ziet er ineens prachtig uit met een collage van mijn werk. De foto's zijn gemaakt door Femke. Ze maakt prachtige sfeerfoto's. Neem een kijkje op haar blog om haar en haar werk te leren kennen. www.femke-mymind.blogspot.nl. Bedankt Fem !

Oma

Tja, dat doet me dan ook weer denken aan het gedichtje dat ik voor haar maakte toen ze overleed. Ik was 16 jaar.

Je kunt gaan oma

Met een gerust hart

Je kunt op ons neerkijken oma

Met een gerust hart

Je kunt boven, ver boven ons verder leven oma

Met een gerust hart

Wij zullen aan je denken oma

En je nooit vergeten

Wij zullen altijd aan je denken oma

Ik vind dat je dat moet weten

familieherinneringen

Het was een mooie dag, met zon. Na het lezen van de VT Wonen zitten nagenieten van het artikel over Manuela Kemp haar huis. Goh, er zijn er nog meer zoals Jut en Jul. Ik zou me thuis voelen in haar huis, vol met kitsch en kunst en kleur. Zij heeft altijd hetzelfde voornemen als ik. Vaak verhuisd en elke keer je voornemen om het wat leger te houden. 'In vain'. Het huis groeit altijd met je mee op de een of andere manier en na een paar jaar is het weer net zo vol als het vorige huis dat je bewoond hebt. Het zij zo, we voelen ons gewoon lekker tussen al die altaartjes, elfjes, engeltjes, spreuken, leuke kaarten en vooral veel kussens. Het zit ook gewoon in de genen, bij moeders is het nog voller en bij zus is het ongeveer zoals bij mij. Gewoon gezellig. Wij hoeven op de een of andere manier ook nooit te zeggen tegen visite 'pak het zelf maar' , dat doen ze zelf al. Misschien komt het doordat er zigeunerbloed door onze aderen stroomt. Oma Russin, Opa Hongaar en Bulgaars-Duitse voorouders en nog verder terug in de tijd komen we uit bij nomaden/zigeuners. Daar moesten we ook weer aan denken toen we vanmiddag even naar de Woonstore gingen, altijd een leuke bezigheid op de zaterdagmiddag. Het is vlakbij en ze kennen ons daar al hihi. Elke week week hebben ze nieuwe spulletjes en valt er weer wat nieuws te zien en het liefst kopen. Alle stijlen zijn er vertegenwoordigd en er is voor ieder wat wils, het is een beetje ons tweede huis. Als ik om me heen kijk hebben we daar flink geinvesteerd. Maar ik dwaal af, we liepen er dus weer heerlijk te mediteren toen we een receptenboekje zagen over Russisch koken. Daar stonden een paar dingen in die oma (die toen bij ons in huis woonde) vaak maakte. Dan kwamen we thuis uit school (moeders werkte 's middags) en roken we het al. Dan stond er zo'n emaille bakje op de zwarte kolenkachel met 'periski' erin. Heerlijke deegbroodjes met kool en gehaktprut erin. Wat een nostalgie........

grappig..... of toch niet zo......

Ik spendeer veel tijd op LinkedIn bij het zoeken naar een leuke baan. Via een connectie op LinkedIn een tip gekregen te solliciteren bij het bedrijf waar hij (hij is ook ouder) onlangs werk heeft gevonden. Er zat een leuke baan bij in Bleiswijk dus gesolliciteerd en hem bedankt voor de tip. Hij vroeg me hem te bellen voor tips. Ik was benieuwd wat hij te zeggen had dus gebeld. Tja, het was een opmerking die ik in mijn leven wel vaker voorbij heb horen komen. 'Je profileert je als iemand waar mannen bang voor zijn en aangezien de meeste leidinggevenden nog steeds mannen zijn, is dat misschien niet zo goed'. Ik moest erom lachen en zei hem dat dat waarschijnlijk de reden is dat ik alleen ben hihi. Ik weet het, ik kom al mijn hele leven over als iemand die zich wel redt en niemand nodig heeft maar mensen.....................dat is een buitenkant, een zelfbescherming, daar moet je doorheen prikken. Een stoere buitenkant wil zeggen dat je een hele lieve kwetsbare ziel aan het beschermen bent die al teveel pijn heeft geleden. Als je dat niet kunt loop dan maar een deur verder..... Het is mijn overlevingsmechanisme.

poezen en zo......

Wij houden van poezen, eigenlijk van alle dieren maar vooral van poezen. Ik heb Gerrit en Sjonnie en 2 jaar geleden kwam Puffelo aanwandelen, volgens mij eruit gezet bij zijn vorige baas. Volgens ons mist hij een gen want hij gedraagt zich vaak  nogal vreemd. Anyway, hij heeft mij uitgezocht als nieuwe baas en dat is niet zo gek,  zodra hij zeurt krijgt hij eten en, omdat 1 kant van mijn grote bed altijd vacant is, slaapt heerlijk op een donzen dekbed. Mijn moedertje had daar een leuke verklaring voor, ze zei dat hij dat expres is gaan doen om het bed klaar te maken voor een nieuwe man. Ze heeft altijd al een levendige fantasie gehad hihi. Een beetje zielig is ie ook wel, hij doet nooit iets qua vechten maar niemand uit de buurt moet hem. Zodra hij ergens verschijnt willen ze meteen laten zien dat hij niet moet denken dat hij ook maar iets voorstelt. De buurkat van de ene kant, Tijger, is een beetje de baas hier en de buurkat van de andere kant, Jackie, is gewoon een echte Bully en is gek op schrikeffecten. Lekker in de bosjes wachten tot er eentje nietsvermoedend voorbij komt lopen en dan ineens tevoorschijn springen. Vorig jaar 3 juni is Basje overleden, ook hij had zijn weg gevonden naar de buren, mijn zus en zwager, omdat hij heel graag wilde eten. Na een hele tijd in een prefab woning in de tuin te hebben gewoond, is ie uiteindelijk zo tam geworden dat hij in huis is gaan wonen. Geweldig. Afgelopen 3 juni (ja, op precies die datum) was er een soort kloon van Basje die zich liet zien, heel schuw, mager maar heel hongerig en ons eigen team (Gerrit, Sjonnie, Puffelo, Tijger en Jack) deden hem niets en lieten hem gewoon eten. Hij zit er nu iedere dag, te wachten op een bakje eten en krijgt al wat meer vertrouwen. Gisteren had hij ineens een wond op zijn wang. Jee, wat nu te doen? Jut en Jul (mijn zus en ikke) togen naar de dierenarts om het verhaal te vertellen en misschien antibiotica mee te krijgen om in zijn etensbakje te doen want een ontsteking moeten we niet hebben. Zij wilden een foto zien en dus heeft Jut vanavond tijdens het diner van Adriaan (zo heet hij inmiddels) en foto kunnen maken en morgen gaan we met de foto in de aanslag weer naar de dierenarts. Een hoop gedoe maar wij doen het graag.  

herken je dat?

De overgang...... Dacht, daar rol ik wel ff doorheen, niets is minder waar. Meer nadenken over vroeger (kom  je niet onderuit), ben ik veranderd? In de basis ben ik nog wel dezelfde natuurlijk, maar ik ga anders met dingen om in mijn hoofd. Zo moet ik het denk ik verklaren. Omdat ik tot mijn 45ste nog steeds regelmatig uitging kreeg ik al met al regelmatig aandacht (meestal momentopnames maar voelde goed). Ik werd het zat, dat oeverloze gel.... over niks, dronkemanspraat over slechte huwelijken en niet begrepen worden enz. enz.. Dus, geen uitgaan meer, in ieder geval niet meer naar kroegen en/of dancings. Wel leuke dingen doen hoor, uit eten met vriendinnen, af en toe kijken bij bandjes (ik zit in een omgeving waar veel muzikanten tot de kennissenkring behoren) en af en toe een leuk festival, braderieen, beurzen. Maar toch........... af en toe mis ik die aandacht. Helaas is het ook een feit, niet alleen te oud voor de arbeidsmarkt bevonden maar ook de gebruikelijke aandacht van mannen beperkt zich tot even oude kennissen van vroeger, die je nog kennen uit de tijd dat je anders dacht !

huisje weltevree

Dit is mijn 'hol', mijn veilige haven, mijn oase, mijn heerlijke plek. Ik woon alleen (in totaal al zo'n 17 jaar), er zijn maar weinig mannen die mijn 'hol' begrijpen.

En dit is er onder andere van gekomen

De oorsprong

En dit is de bron van de inspiratie, 17 jaar oud, nog in de veronderstelling dat het leven simpel is en alleen maar simpeler wordt, wat een grap.......

het komt wel goed

Het begin

Ik ben Helen, 51 en een beetje, op dit moment werkeloos en erg druk op zoek naar een leuke baan. Nadat ik 26 jaar van mijn leven heb gesleten bij Gistbrocades/DSM ben ik daar ontslagen. Om mezelf lekker bezig te houden ben ik het schilderen weer op gaan pakken (onder andere want ook psychologie blijft fascineren en vele cursussen gevolgd, gitaarles gaan nemen). Het schilderen met acryl bevalt me het beste, geduld is niet mijn sterkste kant. Het naschilderen heeft me nooit veel voldoening gegeven en het echte abstracte werk ligt me ook niet. Wat dan? Via een hoop uitproberen kwam ik uit op collageschilderijen en op deze weg loop ik nu. Tijdens het schilderen gingen er laadjes open uit het verleden en zag ik mijn agenda (een waar kunstwerk en bewaard gebleven) uit 1977 voor ogen. Openbaring: Daar kwam het vandaan, die inspiratie. Aangezien het hier gaat om composities maken die je aanspreken zijn de schilderijen dus ook erg persoonlijk en zijn het stukjes van mezelf die bloot komen te liggen. Best eng af en toe. Maar toch wil ik ze hier wel laten zien, ze zouden leuk staan op een muur in een broodjeszaak of gezellig cafe denk ik. Wie weet komt dat er nog eens van.